မိုးပံုျပင္ (၁)

မိုးေတြ႐ြာေနတဲ႔ ဇြန္လတစ္လရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေမြးဖြားခဲ႔လို႔ အေဖနဲ႔အေမက ကြၽန္ေတာ္႔ကို မိုးစက္၀င္း လို႔ေပးခဲ႔တာတဲ႔။ အဲဒါေၾကာင္႔ မို႔လား မသိပါဘူး။ မိုးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္႔ဘ၀မွာ အမွတ္တရေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဘ၀တစ္သက္တာလံုးအတြက္ ရင္ထဲမွာ အမွတ္ တရေတြခ်ည္း က်န္ခဲ႔တဲ႔ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႔ သူမကို စတင္ေတြ႔ရွိခဲ႔တဲ႔ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါ။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔ ေလးမွာလည္း မိုးေတြ႐ြာေနတာပါပဲ။

ဇြန္လ တစ္ရက္ေန႔ ၊
ဒီေန႔ ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းစတက္ရတယ္။ ေက်ာင္းသားသစ္ ကြၽန္ေတာ႔္ အတြက္ အရာအားလံုးဟာ အသစ္အ ဆန္းေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေက်ာင္းလာအပ္ကတည္းက ေဒၚႀကီးျပထားတဲ႔ လမ္းအတိုင္း စက္ဘီးကေလး နင္းလာမိတယ္။ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ကိုေရာက္ေရာက္ျခင္း ပတ္၀န္းက်င္ အသစ္ထဲကို ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ရွိသလို ခံစားရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမရွိ၊ အသိမိတ္ ေဆြမရွိ။ ေနသူရိန္ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးလို႔ အမ်ားက သတ္မွတ္က်တဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးေပၚ ကြၽန္ေတာ္တက္လာမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တက္ရမယ္႔အခန္းက ဒသမတန္း(ခ)။ ဆရာမ ခ်ေပးတဲ႔ေနရာေလးမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း ကြၽန္ေတာ္႔ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည္႔မိတယ္။ သူတို႔ေတြက ဒီေက်ာင္းရဲ႕ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြပါ။ မ်ိဳး၀င္း နဲ႔ မင္းလိႈင္တဲ႔။ ပထမဦးဆံုးေန႔မို႔ထင္ပါ တယ္။ ဆရာမက အတန္းတက္ နာမည္ေတြကေခၚၿပီး ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြနဲ႔ ရင္ႏွီးမႈ ရယူပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဆရာမက ေက်ာင္းစည္းကမ္းေတြ၊ အခန္းတြင္းစည္းကမ္းေတြကို ေျပာျပပါတယ္။ အဓိကကေတာ႔ ေက်ာင္း၀တ္စံုေတြမွာ ေက်ာင္းအမွတ္ ရင္ကပ္တံဆိပ္ကို မနက္ျဖန္မွာစၿပီး တပ္ဆင္လာဖို႔ ေျပာပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ စာဆက္သင္တယ္။ သင္တဲ႔ဘာသာရပ္က အဂၤလိပ္စာ ဘာသာရပ္။ ဆရာမရဲ႕ အသင္အျပ ေကာင္းမႈေၾကာင္႔ထင္ပါရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ စာသင္တဲ႔ဆီမွာ စိတ္၀င္စားေနလိုက္တာ ထမင္းစားေခါင္းေလာင္းထိုးမွ ေစာေစာက ၿငိမ္သက္ေနတဲ႔ အခန္းဟာျပန္ၿပီး ဆူညံအသက္၀င္လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ပါလာတဲ႔ ထမင္းခ်ိဳင္႔ေလးကို ကိုင္ၿပီး အတန္းထဲမွာပဲ စားမလို႔လုပ္ေနတုန္း မ်ိဳး၀င္းက သူတို႔နဲ႔အတူလိုက္စားဖို႔ေခၚတာနဲ႔ ေက်ာင္းနားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စားျဖစ္တယ္။ မ်ိဳး၀င္း၊ မင္းလိႈင္ နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မိတ္ဆက္ ျဖစ္တယ္။ နယ္က လာတဲ႔ ကြၽန္ေတာ္႔လို ေက်ာင္းသားသစ္ တစ္ေယာက္အတြက္ မ်ိဳး၀င္းနဲ႔ မင္းလိႈင္ ဟာ ပထမဦးဆံုး အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ။ ထမင္းစားၿပီးေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၃ေယာက္ ေက်ာင္းခန္းထဲကို ျပန္၀င္လာတယ္။ ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး စက္ဘီးထားရာကို လာခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီမွာတင္ ျပသနာတက္ေတာ႔တာပဲ။ မနက္က ကြၽန္ေတာ္ထားခဲ႔တဲ႔ေနရာမွာ စက္ဘီးမရွိေတာ႔ဘူး။ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည္႔ေတာ႔ အစ္ကိုႀကီးစက္ဘီးကို ေသာ႔ခတ္ထားခဲ႔လားတဲ႔။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွဘဲ စက္ဘီၤးေသာ႔ကို ႐ွာမိတယ္။ မေတြ႔ဘူး။ မနက္က အေတြးေတြလြန္ၿပီး ေသာ႔ခတ္ဖို႔ေမ႔ေနၿပီ။ ညီေလးက ဆက္ေျပာတယ္။ ေသာ႔ခတ္ဖို႔ ေမ႔ေနၿပီဆိုရင္ေတာ႔ ဆရာဥာဏ္ႀကီး နဲ႔ေတြ႔ၿပီတဲ႔။ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ထြက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဟိုၾကည္႔ ဒီၾကည္႔နဲ႔ ဆရာဥာဏ္ႀကီး ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္လိုပံုစံလဲ ေပါ႔။ ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေက်ာင္းဆင္၀င္ေအာက္နဲ႔ မနီးမေ၀းမွာ စက္ဘီး ၂ စီး ရပ္ထားတာေတြ႔တယ္။ စက္ဘီးေတြ ေဘးနားမွာ တိုက္ပံု၀တ္ထားတဲ႔ ဆရာတစ္ေယာက္ကိုပါ ေတြ႔လိုက္ရေတာ႔ ခုနက ညီေလး ေျပာတဲ႔ ဆရာဥာဏ္ႀကီး ဆိုတာျဖစ္မွာေပါ႔ဆိုတဲ႔ အေတြးနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားမိတယ္။ သူ႔ေ႐ွ႕ မွာလည္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရပ္လို႔။ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္း သိပ္ မၾကာပါဘူး ဇြန္လရဲ႕ ပထမရက္ပဲရွိေသးတယ္။ ကိုေ႐ႊမိုးက ႐ြာပါေလေရာ။ ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းစည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးေကာ္မတီ ဥကၠဌႀကီးတဲ႔။ ဒီေက်ာင္းေ႐ွ႕ ေကာ္ရစ္တာမွာထားတဲ႔ စက္ဘီးေတြထဲမွာ မင္းတို႔ႏွစ္စီးပဲ ေသာ႔မခတ္တာ။ ေက်ာင္းဖြင္႔တာ ပထမဦးဆံုးေန႔မို႔လို႔ မင္းတို႔ကိုခြင္႔လႊတ္လိုက္မယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ေသာ႔မခတ္တဲ႔ ဘီးေတြထဲမွာ မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ စက္ဘီးေတြ ထပ္ပါလာရင္ေတာ႔ ဒါနဲ႔ေတြ႔မယ္ ဆိုၿပီး လက္ထဲကႀကိမ္လံုးႀကီးကို ျပတယ္။ ၿပီေတာ႔ ခ်ိန္းေသာ႔ႀကီးနဲ႔ တြဲခတ္ထားတဲ႔ ကြၽန္ေတာ္႔တို႔ စက္ဘီး ၂ စီးကိုဖြင္႔ေပးလိုက္ၿပီး ထြက္သြားပါေတာ႔တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က စက္ဘီးရရခ်င္းထြက္သြားမလို႔ လြယ္အိတ္ထဲက ေဒၚေလး ထည္႕ ေပးလုိက္တဲ႔ ထီးကို ထုတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီက်မွ ကြၽန္ေတာ္႔ေဘးနာမွာ ရွိတဲ႔ သူမကို ၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ သူ႔ၾကည္႔ရတာ မိုး ဒဏ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ဘာမွမပါဘူးထင္တယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲ သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္႔ထီးေလးကို ေပးမိတယ္။ ဒီမွာ ထီးမပါဘူးဆိုလည္း ငါ႔ထီး ကို ယူသြားပါလား။ ငါက ဘယ္မွသြားစရာမရွိဘူး။ အိမ္တန္းျပန္မွာ။ ေတာ္ၾကာ နင္ က်ဴရွင္ေတြ ဘာေတြ သြားစရာရွိရင္ ေနာက္က် ေနမယ္။ မိုးကလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ တိတ္ေသးမွာ မဟုတ္ဘူး။ အားမနာပါနဲ႔ ဟာ ယူသြားပါ။ ငါက မိုးတိတ္ေအာင္ ေစာင္႔ၿပီးမွ ျပန္ လိုက္မယ္။ သူ ကြၽန္ေတာ္႔ကို စကားတစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာတယ္။ ေက်းဇူးဘဲ တဲ႔။ သူ စက္ဘီးေလးနင္းၿပီး ထြက္သြားတာကို ၾကည္႔ရင္း ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးေလး ခံစားရတယ္။ တစ္ခုခုေတာ႔ တစ္ခုခုပဲဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ မေျပာတတ္ဘူး။ မိုး႐ြာႀကီးထဲမွာ စက္ဘီး နင္းၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္႔ သတိထားမိခဲ႔သလို၊ စိတ္ထဲမွာလဲ မွတ္မွတ္ရရ ရွိခဲ႔ပါတယ္။

ဆက္ရန္.... မၾကာမီ.....လာမည္ ..... ေမွ်ာ္ ...

မိုးစက္

24 . 7 . 2007 ( AM 1:46 )