Dec 26, 2007

ကို Zero ကို ဘာသာျပန္ၾကည္႔ျခင္း ....

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ ဆံုျဖစ္တဲ႔ေနရာေလးကေတာ႔ နည္းနည္းထူးဆန္းေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရပ္ေေျမျခား ကေန ျပန္ေရာက္ကာစ၊ သူကလည္း လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ရွိသမွ် ခြန္းအားေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားေနတဲ႔အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ျဖစ္ၾကတာပါ။ ေတြ႔ေတာ႔ ဘာလုပ္ျဖစ္လဲ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ေတြ႔ဆံုတဲ႔ေနရာေလးကေတာ႔ Restaurant တစ္ခုမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ကို Zero ႀကိဳက္တာမွာဗ်ာ။ ႀကိဳေျပာထားမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္မွာေနာ္။
ကို Zero။ ။ ဟာ မဟုတ္တာဘဲ မိုးစက္ရာ။ အစ္ကိုက အိမ္ရွင္ဘဲ၊ အစ္ကိုတိုက္မွာေပါ႔။ ခဏေနအၾကာမွာေတာ႔ မျမင္ရတာၾကာတဲ႔ ျမန္မာယမကာ ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခြက္ကို ေျမွာက္ လိုက္ၿပီး ခ်ီးယားလုပ္ေတာ႔ “ဘာဘဲလုပ္လုပ္ ေအာင္ျမင္ပါေစဗ်ာ” လို႔ ကၽြန္ေတာ္စၿပီး ေျပာျဖစ္ တယ္။ ကို Zero က ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႔ စကားကိုေထာက္ခံတဲ႔အေနနဲ႔ ၿပံဳးလို႔။ တစ္ႀကိဳက္ေလာက္ေမာ႔ ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ တို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ထပ္ၿပီး မိတ္ဆက္ျဖစ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ကၽြန္ေတာ္ အစ္ကို႔ကို သတိထားမိတာ၊ အစ္ကို႔ဘေလာဒ္႔ကို ပထမဆံုးေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္က ဘေလာဒ္႔ဂါ တစ္ေယာက္ဘဲဗ် …ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ သူက ကၽြန္ေတာ္ စီပံုးမွာ သြားေရာက္ဖတ္ရႈ႕ဖို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္ဆိုၿပီး link ထားခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီ link ကိုသြား ၾကည္႔ေတာ႔မွ အစ္ကို ဘေလာဒ္႔ ျဖစ္ေနတာ။ Blogger မ်ားလက္ဆင္႔ကမ္းေပးၾကပါ ဆိုတဲ႔ post ေလး ကိုဖတ္မိၿပီး၊ အဲဒီမွာ comment ေရး၊ ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာဒ္႔မွာ “တိုက္တြန္းလိုပါတယ္” ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဘးမွာ link ခ်ိတ္ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အစ္ကိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စတင္ၿပီး ရင္ႏွီး သြားတယ္လို႔ ထင္တယ္။
ကို Zero။ ။ ဟုတ္တယ္ မိုးစက္…ကိုယ္လည္း မင္းရဲ႕ comment ကိုေတြ႔၊ မင္းဘေလာဒ္႔ကိုလာ ၾကည္႔၊ ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ Idea ေလးကို မင္းကေခါင္းစဥ္ေလးတပ္ၿပီး link ခ်ိတ္ထားေတာ႔ ပိုၿပီးေတာ႔ ၀မ္းသာသြား တာေပါ႔ကြာ။ ဟုတ္တယ္ ကိုယ္လည္း မင္းကို အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး သတိထားမိသလို၊ စိတ္ ထဲလည္း မွတ္မွတ္ရရ ရွိခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္။ ။ ဟုတ္တယ္အစ္ကို၊ အဲဒီ post ေလးကိုဖတ္ၿပီးေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ဖိုး၀ကို သိခဲ႔ရတာ။ ဖိုး၀ ကေတာ္ေတာ္ကို က႑စံုလင္စြာပါတဲ႔ Web Portal တစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ သေဘာက်တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ….. ( ကၽြန္ေတာ္ ယမကာ တစ္ႀကိဳက္ေလာက္ ထပ္ေသာက္လိုက္တယ္ )
ကို Zero။ ။ ဒါေပမယ္႔ ဘာျဖစ္လဲ ဆက္ေျပာေလကြာ … ကၽြန္ေတာ္။ ။ တစ္ခုခု ဆြဲေဆာင္မႈလိုေနသလားလို႔၊ က႑စံုလင္တယ္ဆိုတာ မွန္တယ္ အစ္ကိုရာ၊ ဒါေပမယ္႔ ဆြဲေဆာင္မႈလိုေနတယ္ အစ္ကိုရ။
ကို Zero။ ။ အင္း ဆြဲေဆာင္မႈလိုေနတယ္လို႔ဘဲ ထားကြာ။ ဘယ္လို လိုအပ္တယ္ဆိုတာ မင္း အျမင္ေလး ေျပာၾကည္႔ …
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ဖိုး၀မွာ Music, International News စသျဖင္႔ ရွိတဲ႔ က႑ေတြမွာျပင္ဆင္ထားတဲ႔ ပံုစံေတြ အားလံုးေကာင္းတယ္အစ္ကို။ Webtemplate ေတြအရမ္းလွတယ္။ Home Page တစ္ခုဘဲ ဖြင္႔လိုက္တာနဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈအျပည္႔ေလးရွိေစခ်င္တာေပါ႔။ အစ္ကိုက Button ေတြအထဲမွာေတာ႔ Flash Annimation ေတြသံုး ထားတာ ေတာ္ေတာ္လွတယ္။ ဥပမာ- model က႑မွာေပါ႔။ သံုးထားတဲ႔ Flash Annimation Design ေလး ေတာ္ေတာ္လွတယ္။ Home Page မွာဆိုရင္အစ္ကိုက Flash ကိုသံုးမ ထားဘူးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္အထင္ ေျပာရင္ Home Page မွာလည္း Flash Annimation ေတြကို က႑အလိုက္ထည္႔ၿပီး ဆြဲေဆာင္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ ပိုၿပီးေကာင္းသြားမလားလို႔ ထင္မိတယ္အစ္ကို။
ကို Zero။ ။ အင္း…ကိုယ္႔ညီေျပာတာလည္း အစ္ကို လက္ခံပါတယ္။ အစ္ကို႔ရဲ႕ ဖိုး၀ ကို ဒီထက္ပိုၿပီး လူသိ မ်ားေအာင္၊ တြင္က်ယ္ေအာင္လို႔ အစ္ကိုက Chat room, Forum စသျဖင္႔ ထပ္မလားလို႔ ေတာင္ စဥ္းစားမိ ေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အစ္ကိုက ဖိုး၀ ကို Web Portal အစစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ်င္တာ ေၾကာင္႔ အဲဒါေတြကို မထည္႔တာ။ အခု လက္ရွိ ရွိေနတဲ႔ ဖိုး၀ ကိုလည္း အစ္ကိုဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ ေသးဘူး။ ထပ္ထည္႔၊ ထပ္လုပ္ ဖို႔ရွိပါေသးတယ္။ အခုလုပ္ထားတာ Beta Version ေလာက္ဘဲလုပ္ ထားတုန္းဘဲရွိတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး က႑စံု ေအာင္ ထပ္ထည္႔မွာပါ။ က႑အလိုက္ သတင္း၊ ဓာတ္ပံုအား လံုးကို update ျဖစ္ေအာင္လည္း အၿမဲႀကိဳးစား ေနတာပါ။ အခက္အခဲေတြေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ရင္ဆိုင္ရ တယ္။ ဒါေပမယ္႔ အစ္ကို႔ကေတာ႔ အားလံုးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ဘဲ ရင္ဆိုင္လိုက္တာပါဘဲ။
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ဟဲ … ဟဲ ဒါေပါ႔အစ္ကိုရာ၊ အခက္အခဲေတြကေတာ႔ ရင္ဆိုင္ရမွာေပါ႔။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အၿမဲအားေပးေနမွာပါ။
ကို Zero။ ။ No… No… ညီေလး … အစ္ကိုက အားေပးတာေတြ လိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ စိတ္အား လည္း မငယ္တတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တစ္ကယ္လိုေနတာက ေထာက္ခံမႈ ကြ။ အစ္ကိုလုပ္ေနတာ၊ လုပ္ခ်င္ တာကို ေထာက္ခံတဲ႔ သူလိုေနတာ။ လိုအပ္ရင္ အႀကံဥာဏ္ေတာင္းခံမယ္ကြာ။ ဒီေလာက္ဘဲ … ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီးရင္ ေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မျပင္တတ္ဘူး ကိုယ္႔လူေရ ….. ညီေလးေျပာတဲ႔ Home Page အတြက္ အစ္ကို႔လူေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ထပ္လုပ္လိုက္ဦးမယ္ကြာ။
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ေျပာတာေနာ္အစ္ကို၊
ကို Zero။ ။ အင္းပါကြာ…..ေပါက္ပါတယ္ ….
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ကဲ …ေပါက္ရင္လည္း လက္က်န္ေလး ရွင္းလိုက္ရေအာင္ဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ထပ္ ေသာက္ျဖစ္ၾကတယ္။ ကို Zero ကဆက္ၿပီး သူရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြ၊ လုပ္ခ်င္တာေတြကို ဆက္ေျပာျပတယ္။ ကို Zero။ ။ မိုးစက္ရ …အစ္ကိုက စီးပြားေရးနဲ႔ပါတ္သက္ရင္ ေငြကို အဓိက သိပ္မထားဘူး။ လုပ္ငန္း လုပ္တ႔ဲ ေနရာမွာ အစ္ကိုက အေတြ႔အႀကံဳသစ္၊ အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္ေတြလုိခ်င္တယ္။ ရလာတဲ႔ အေတြး အျမင္သစ္ေတြနဲ႔ လမ္းတစ္ခုကို ထြင္ၿပီး ေလွ်ာက္ခ်င္တာ…
ကၽြန္ေတာ္။ ။ အဲဒီခံယူခ်က္ကိုေတာ႔ အစ္ကိုနဲ႔ လူခ်င္းမေတြ႔ခင္ကတည္းက သိခဲ႔တာပါ။ “ ထြင္ရင္ ထြင္ မထြင္ရင္ေသ” ဆိုတဲ႔ ခံယူခ်က္ေလ။ အဲဒီခံယူခ်က္ကိုေတာ႔ တကယ္သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ အဲဒီ post မွာ comment ေရးေတာ႔ “ကိုယ္တိုင္ေဖာက္တဲ႔လမ္းက ၾကမ္းမယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခိုင္ခံ႔မႈေတာ႔ အျပည္႔ရွိပါတယ္” လို႔ ေရးခဲ႔တာေပါ႔။ တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ႔ အခု အစ္ကိုလုပ္တဲ႔ လုပ္ငန္းက ျမန္မာျပည္ အေနအထားနဲ႔ဆိုရင္ သိပ္ၿပီးေတာ႔ မတြင္က်ယ္ေသးဘူး။ ကိုယ္က စလုပ္တဲ႔ အေနအထား မ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ ေပါ႔ေလ။ ၀ါသနာ၊ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေတြနဲ႔ရပ္တည္ထားတဲ႔ စီပြားေရး လုပ္ငန္းဆိုေတာ႔ အျမတ္အစြန္းဆိုတာ သိသာထင္ရွားလာမွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ အၿမဲတမ္း အိတ္စိုက္ ေနရမယ္။ မစိုက္ရရင္ေတာ႔ ကြတ္တိေလာက္ ဘဲရွိမယ္။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္အလိုရ ဥပမာ တစ္ခုေပးရရင္ အစ္ကိုအေနနဲ႔ ရာဇာေန၀င္းကို အတုယူသင္႔တယ္ဗ်။ ကို Zero။ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မိုးစက္ရ…
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ရာဇာေန၀င္းရဲ႕ Style က သူမ်ားေတြနဲ႔ မတူဘူးေလ။ သူအႏုပညာေလာကထဲကို စၿပီး၀င္လာ တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကဘဲေလ။ လံုး၀ မေပါက္ဘူး။ သူ႔ပံုစံက ဘယ္ မင္းသားနဲ႔မွ မတူဘူးေလ။ Style က သူမ်ားေတြထက္ ခၽြန္ထြက္ေနေတာ႔ ရူးတူးတူး၊ ေပါေတာေတာ ျဖစ္ေနေတာ႔ ဘယ္သူမွ သိပ္လက္မခံခ်င္ၾကဘူး။ သူတစိုက္မတ္မတ္နဲ႔ ပရိတ္သတ္ေတြ လက္ခံလာ ေအာင္ ႀကိဳးစားလာခဲ႔တာ ၂၀၀၃၊ ၂၀၀၄ ေလာက္အေရာက္မွာ သူေအာင္ျမင္လာတာဘဲေလ။ သူ႔ရဲ႕ Style ကို ေျပာင္းလဲလာတဲ႔ ေခတ္ကေရာ၊ လူငယ္ေတြကေရာ သေဘာက် လက္ခံလာေတာ႔ အရမ္းကို ေအာင္ျမင္လာတာ ရာဇာကလံုးေတြေတာင္ေပၚ လာတဲ႔ ၾကည္႔ပါလား။ အစ္ကိုရဲ႕ Web Portal က လည္း အခုမွ အစဘဲရွိေသးတာေလ။ ရာဇာေန၀င္း အစလို ေပါ႔ဗ်ာ။ လူေတြက ေ၀းေနေတာ႔ သိပ္ၿပီး မေအာင္ျမင္ခ်င္ေသးဘူးေပါ႔။ ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ေတာ႔ က်ယ္ျပန္႔လာ ၿပီး၊ ဖိုး၀ ဆိုတာ Online က လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားေနတဲ႔ အထိ မျဖစ္လာႏိုင္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ဘူး ေလ။ အဲဒါေၾကာင္႔ ရာဇာကို အတုယူသင္႔တယ္လို႔ ေျပာတာပါ။
ကို Zero။ ။ ဟား ဟား …..မိုးစက္တို႔ကေတာ႔ လုပ္ၿပီကြာ …
စကားေျပာလိုက္ ေသာက္လိုက္၊ ေသာက္လိုက္ စကားေျပာလိုက္နဲ႔ တစ္ဂ်ား ကုန္သြားပါေလေရာ… ကို Zero က စာပြဲထိုးညီေလး တစ္ေယာက္ကိုေခၚလိုက္ၿပီး “ ညီေလး ေနာက္ တစ္ဂ်ား ထပ္ေပးကြာ… ျမန္ျမန္စားလို႔ရ မယ္႔ အျမည္း ၂ ခုေလာက္ပါ ယူခဲ႔ဦး”
ကၽြန္ေတာ္။ ။ အစ္ကို … ကၽြန္ေတာ္႔ ဆႏၵအရဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ က႑ေလးတစ္ခု ဖိုး၀မွာ ထပ္ ထည္႔ခ်င္တယ္ဗ်ာ။
ကို Zero။ ။ ဘယ္လိုက႑မ်ိဳးလည္းကြ၊ ေျပာပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္။ ။ စီးပြားေရး က႑ေလးေပါ႔အစ္ကိုရာ။ လိုင္းသီးသန္႔ေလးေပါ႔။ အင္တာဗ်ဴးေတြ ပါမယ္။ ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းတေစ႔တစ္ေစာင္းေရးမယ္။ ၿပီးေတာ႔ ျမန္မာ ျပည္မွာ လူငယ္ေတြစိတ္၀င္တစား လုပ္ကိုင္လာၾကတဲ႔ စီးပြားေရးေတြအေၾကာင္း ကိုယ္႔ Idea ေလးနဲ႔ ကိုေရးၿပီး ေဖာ္ျပမယ္။ အာ…ေနဦး … အေရးႀကီးတာ တစ္ခုက်န္ေသးတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ႔ ေငြေၾကးလဲလွယ္မႈႏႈန္း ေပါ႔။ ေဒၚလာ ေငြေၾကးေစ်းႏႈန္း၊ ျမန္မာေငြေၾကးေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ေရႊေစ်း အတက္ အက်ေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒီက႑ထဲမွာ ထည္႔ရင္ပိုေကာင္းတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ေရာက္ေနတဲ႔ သူေတြက ေဒၚလာကေန ျမန္မာေငြေၾကးလဲလွယ္မႈႏႈန္းသိခ်င္ရင္ ဘယ္ကိုသြားၾကည္႔ အဲဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ေရးထားတယ္။ အဲဒါအမွန္ဘဲ စသျဖင္႔ ေျပာဆိုၿပီး ၀က္ဆိုက္ဒ္ကို လမ္းညႊန္တာ ေတြရွိတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ႔ ဧရာ၀တီ မွာသြားၾကည္႔ တယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ myanmarcupid မွာ သြားၾကည္႔ၾကတယ္။ အစ္ကိုက update ျဖစ္ေနတဲ႔ ေငြေၾကး ေစ်းႏႈန္းေတြကိုသာ ေန႔စဥ္တင္ေပး ထားမယ္ဆိုရင္ အဲဒီက႑ေလးထည္႔လိုက္တဲ႔အတြက္ ပိုၿပီး လူသိမ်ား ေအာင္ျမင္လာမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။
ကို Zero။ ။ အင္း … ဟုတ္တယ္ကြ။ ညီေလးေျပာတဲ႔ က႑ကို အစ္ကိုလည္း ထည္႔မယ္လို႔ စဥ္းစား ထားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ္႔ ထံုစံအတိုင္း သူမ်ားနဲ႔ မတူေအာင္ေလး လုပ္ခ်င္တဲ႔ ဥာဥ္ေလးက ရွိ ေနေတာ႔ အခ်ိန္ၾကာေနတာပါ။ ေကာင္းတယ္ မိုးစက္။ Good Idea …..
ဘေလာဒ္႔စေရးၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ စတင္ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ႔တဲ႔ ကို Zero ရဲ႕ ေရးသမွ်ပို႔စ္ေတြကို ဖတ္ၿပီး အစ္ကို႔ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးဘာသာျပန္ထားၿပီး အျပင္မွာ လူခ်င္းေတြ႔ၿပီး ရင္းႏွီးစြာ စကားေျပာတဲ႔ ပံုစံေလးေရးဖြဲ႔ထားတာပါ။ ကို Zero ကလည္း သေဘာက် ၾကည္ျဖဴစြာ အခု ပို႔စ္ေလးကို တင္ခြင္႔ျပဳတဲ႔အတြက္ အရမ္းဘဲ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ အခါအခြင္႔သင္႔လို႔ ဆံုစည္းၾက ရင္ျဖင္႔ ျမန္မာေတြရင္ထဲေရာက္ေအာင္ ေလာင္းထည္႔ၾကဆို႔ဦးကြယ္႐ို႕ …..
မိုးစက္
26 . 12 . 2007 (11:53 AM)

ဆက္ဖတ္ရန္...

Dec 13, 2007

ျပန္လည္ႏိုးထလာေစခ်င္ေသာ ပံုရိပ္မ်ား (၁)

ကြၽန္ေတာ္ ညစာထမင္းစားၿပီးတဲ႔အခ်ိန္၊ စာၾကည္႔မလို႔လုပ္တုန္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္႔အစ္ကိုက လာေခၚတယ္။ မိန္းထဲသြားမယ္ လိုက္မလားတဲ႔။ ( ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးသား၊ မႏၲေလးသူ ေတြက တကၠသိုလ္ဘက္သြားမယ္ ဆိုရင္ မိန္းထဲကို၊ မိန္းဘက္ကို သြားမယ္လို႔ ေျပာေလ႔ရွိပါတယ္ ) ကၽြန္ေတာ္ က အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဲ ရွိေသးတာဆိုေတာ႔ မိန္း ဆိုတာ ၾကားဘဲ ၾကားဘူးေသးတာ။ မေရာက္ဘူးေတာ႔ လိုက္ၾကည္႔ခ်င္တဲ႔ စိတ္က တားမရဘူး။ အဲဒါနဲ႔ အစ္ကိုနဲ႔အတူ မိန္းထဲကို လိုက္သြား ျဖစ္တယ္။ အိမ္က ကားနဲ႔ ဗန္းေမာ္တိုက္ လမ္ၾကားထဲ ကို ေမာင္း၀င္သြားတယ္။ လမ္းထဲက ထမင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို ၀င္ေခၚတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိန္းနားက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို သြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ႔္အစ္ကိုရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၅ ေယာက္ေလာက္ ထိုင္ၿပီး ေစာင္႔ေနၾကေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကိုက " ေက်ာ္ႀကီး လူစံုၿပီလား၊ သြားၾကမယ္ေလ၊ ေတာ္ၾကာအေဆာင္ေရွ႕မွာ အဖြဲ႔ေတြမ်ားေနရင္ မေကာင္းဘူး၊ အရင္ေန႔ကေကာင္ေတြနဲ႔ေရာ ၫွိၿပီး ၿပီ လား … ေတာ္ၾကာ ရက္ တိုက္ေနဦးမယ္" " ဟာကြာ၊ မင္းကလည္း ေက်ာ္ႀကီးပါ၊ အားလံုး Arrange လုပ္ၿပီးသား" " အိုေက …အဲဒါဆို ငါတို႔ ဒိုးၾကမယ္" အဲဒီအဖြဲ႔ထဲက အစ္ကိုတစ္ေယာက္က ေရေႏြးအိုး ကိုကိုင္ျပ ၿပီ "ေနဦး ငွက္ႀကီးရ ( ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကို) ဒီတစ္အိုး ကုန္ရင္ထမယ္ကြာ၊ ခဏေလး ကုန္ေတာ႔မယ္" "အိုေက … အိုေက အဲဒါဆိုလုပ္လုပ္" ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရဆာသလိုရွိတာနဲ႔ ေရေႏြး ဖန္ခြက္ကေလးကို ကိုင္ၿပီး ေရေႏြး ခရားကိုကိုင္ၿပီး ထည္႔မယ္လိုအလုပ္ " ဟာ … ဟာ ညီေလး မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔ အထဲက ေရေႏြးေတြမဟုတ္ဘူး" ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လက္ကို လွမ္းတားပါတယ္။ "ညီေလးေသာက္ခ်င္ရင္ လက္ဘက္ရည္မွာေသာက္ ေနာ္" ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ လက္ဘက္ရည္ တစ္ခြက္မွာေပးပါတယ္။ ေနာက္မွသိရတယ္။ ေရေႏြးခရား အိုးထဲကို Mandalay Rum ေတြထည္႔ၿပီး ေသာက္ေနၾကတာေလ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ အရက္ေသာက္မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း မထင္ဘူး ေပါ႔။ ေနာက္မွ ကိုေက်ာ္ႀကီးဆိုသူက " လူစုမယ္လို႔ ေျပာထားတာ လက္ဘက္ ရည္ဆိုင္ဆိုၿပီး ေျပာ လိုက္လို႔ ဆိုင္မွာမေသာက္ေတာ႔ဘဲ ဒီမွာဘဲ ေသာက္လိုက္ေတာ႔တယ္။ ဆိုင္ရွင္က နည္း နည္းရစ္တတ္ လို႔ ေရေႏြးအိုးထဲ ထည္႔ၿပီးေသာက္ေနၾကတာ" တဲ႔။ ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ကေန ထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ကားကို ကိုေက်ာ္ႀကီးတို႔ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ထားခဲ႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။

ေရနီေျမာင္းကေရေတြ တစ္သြင္သြင္ စီးဆင္းေနၾကတယ္။ အေဆာင္ေရွ႕က မီးေခ်ာင္းရဲ႕ အလင္းက ေရေပၚ မွာထင္ဟပ္ၿပီး အလင္းေတြျပန္က်ဲေနတယ္။ အေဆာင္ေရွ႕က ခံုတန္းလ်ားေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ထိုင္မိ ၾကတယ္။ ကိုေက်ာ္ႀကီးက ဂစ္တာတစ္လက္ကို ႀကိဳးၫိွတဲ႔ အေနနဲ႔ Intro ေလးစတီးတယ္။ Intro ေလးအၿပီးမွာ ေတာ႔ သံစဥ္တစ္ခုကို ခ်ျပၿပီးတီးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ပထမဦးဆံုး စတီးတဲ႔ သီခ်င္းေလးက ခင္ေမာင္တိုးရဲ႕ " တံခါးဖြင္႔ေပးပါ" သီခ်င္းေလးပါ။ သံစဥ္အလိုက္ သီခ်င္းစာ သားေတြကို အစ္ကိုတို႔အဖြဲ႔ေတြ စည္းခ်က္ညီညီ လိုက္ဆိုေနၾကတယ္။ လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ ေပါင္ေလး ေတြပုတ္လိုက္၊ လက္ေဖ်ာက္ေလးတီးတိုး တီးလိုက္နဲ႔ သီဆို လိုက္ၾကတာ သီခ်င္းသံစဥ္လည္းဆံုးေရာ အေဆာင္တံခါး၀မွာ ေခါင္းေလးေတြ ျပဴတစ္၊ ျပဴတစ္နဲ႔ ဟိုတစ္ဖြဲ႔၊ ဒီတစ္ဖြဲ႔ ထြက္လာၾကတယ္။ အစ္ကို တို႔က သူတို႔အဖြဲ႔မွန္းသိေအာင္ လက္နဲ႔ သေကၤတေလးေတြလုပ္ျပတယ္။ ထူးအိမ္သင္၊ စိုင္းထီးဆိုင္၊ စိုးလြင္လြင္၊ ေဇာ္၀င္းထြဋ္တို႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြ ဆက္တိုက္ဘဲ အမ်ားဆံုး ဆက္တီး ၾကတယ္။ ခဏၾကာ ေတာ႔ အေဆာင္ေစာင္႔ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္က လင္ပန္းေလးကိုင္ၿပီး အစ္ကိုတို႔ကို လာေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကိုက ၄၅က်ပ္တန္တစ္ရြက္ ဦးေလးႀကီးကို ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ လင္ပန္းထဲမွာ ဘာ ေတြပါတယ္လို႔ထင္လဲ … ေရေႏြးဓာတ္ဘူး၊ ေရးေႏြးခြက္ ၅ ခြက္၊ လက္ဖက္သုပ္တစ္ပြဲ၊ ဂ်င္းသုပ္တစ္ ပြဲ၊ ထန္းလ်က္ထုပ္ တစ္ထုပ္ ပါလာတယ္။ လက္ဖက္သုပ္ ပန္းကန္မွာ ဂ်ိန္းေဖာသူ၊ ဂ်င္းသုပ္မွာ ပန္းကန္မွာ ေတာင္ႀကီးသူ ဆိုၿပီး စာေလးေတြပါ ကပ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူတို႔ ဆိုေစခ်င္တဲ႔ သီခ်င္း ေလးေတြကိုလည္း စာရြက္ေလးတစ္ရြက္မွာ ေရးၿပီးေတာ႔ ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေရေႏြးေသာက္၊ လက္ဖက္ သုပ္၊ ဂ်င္းသုပ္စား ၅ မိနစ္ေလာက္နားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာလို႔စာ ေလးေတြ ေရးထား တာလဲလို႔ ေမး ၾကည္႔ေတာ႔ အေဆာင္မွာ အျခမ္း ၂ ျခမ္းခြဲထားတယ္တဲ႔။ ကိုေက်ာ္ ႀကီးရဲ႕ ေကာင္မေလးက ျမစ္ႀကီးနားက ဆို ေတာ႔ ဂ်ိန္းေဖာသူလို႔ တင္စားေခၚေ၀ၚၾကၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္ကိုရဲ႕ေကာင္မေလးကေတာ႔ ေတာင္ႀကီးကမို႔လို႔ ေတာင္ႀကီးသူလို႔ ေခၚတာဆိုၿပီး ေျပာျပတယ္။ လက္ဖက္သုပ္၊ ဂ်င္းသုပ္ ပန္းကန္ေလးေတြကိုင္ၿပီး အေဆာင္ ဘက္ကို ကိုင္ျပၿပီး စားျပေနၾကတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ သူတုိ႔ ဆိုျပဖုိ႔ ေျပာျပလာတဲ႔ သီခ်င္းစာရြက္ေလးကို ထုတ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ တီးျပ၊ ဆိုျပ ၾကတယ္။ ကိုေက်ာ္ႀကီးက ဂစ္တာတီးေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ သီခ်င္း အားလံုးကို ဘာ Note မွ မၾကည္႔ဘဲ တီးသြားတာ။ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းတာဘဲဗ်ာ။ ည ၁၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္မွာ အဖြဲ႔ ၁ ဖြဲ႕ေရာက္လာတယ္။ အဖြဲ႔ထဲက တစ္ေယာက္က အစ္ကိုတို႔ဆီလာၿပီးေတာ႔ သူတို႔အဖြဲ႕ သီခ်င္း ၃ ပုဒ္ ေလာက္ တီးခ်င္လို႔ပါဆိုၿပီး ေျပာျပလာတယ္။ အစ္ကိုတို႔လည္း ခြင္႔ျပဳလိုက္ေရာ သူတို႔ သီခ်င္း ၃ ပုဒ္ တီးၾကပါတယ္။ သူတို႔ အဖြဲ႔ သီခ်င္းစၿပီးဆိုတဲ႔အခ်ိန္မွာဘဲ အေဆာင္က အခန္းတစ္ခန္းက မီးေလး ပြင္႔ လာပါတယ္။ အဲဒီဘက္က အစ္ကိုေတြလည္း အားေတြတက္သြားၿပီး အၿပံဳးေတြနဲ႔ သီခ်င္းေတြ ဆက္ တီးၾက တယ္။ သီခ်င္း ၃ ပုဒ္လည္း ဆိုၿပီးေရာ သူတို႔ ေက်းဇူးတင္တဲ႔ အေၾကာင္းေျပာၿပီး ေအးေအး ေဆးေဆးဘဲ ျပန္ သြားၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈထားတဲ႔ စိတ္သ ေဘာထားေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းႀကိဳက္သြားတယ္ဗ်ာ။ ၁၂ နာရီေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ ျပန္လာၾကတယ္။ ကိုေက်ာ္ႀကီးတို႔ကို ႏႈတ္ ဆက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အစ္ကို ျပန္လာၾကတယ္။ အိမ္ျပန္လာ တဲ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အစ္ကိုက သူ႔ေကာင္မ ေလးနဲ႔ စေတြ႔ခဲ႔တာေလးကို ေျပာျပလာတယ္။ သူတို႔ ေမဂ်ာက ပုဂံ၊ ေညာင္ဦး၊ ပုပၸါးကိုဘုရားဖူး ေလ႔လာေရး ခရီးထြက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေတြ႔ၾကတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အစ္ကိုရဲ႕ ေကာင္မေလးက အစ္ကိုတို႔ေမဂ်ာက မဟုတ္ ဘူး။ တစ္ျခားေမဂ်ာကေနၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚလို႔ ေလ႔လာေရးခရီးကို လိုက္လာတယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္း၊ ညပိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖို ႔ ေကာင္းတဲ႔ မီးပံုပြဲအေၾကာင္း၊ ပါဆယ္ဂိမ္းအေၾကာင္းေလးေတြကို ေျပာျပတယ္။ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ခဲ႔သူ မေျပာနဲ႔ တစ္ဆင္႔ျပန္ၾကားရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ပံုရိပ္ေတြကို ျမင္ေယာင္ၿပီး ၾကည္ႏူးေနမိပါတယ္။ တကၠသိုလ္ဆိုတာ အဲဒီလို ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာပါလား၊ လြတ္လပ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ တကၠသိုလ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းတက္ခ်င္၊ ေရာက္ခ်င္သြားတယ္။ ေရာက္ေအာင္ကို ႀကိဳးစားမယ္ကြာလို႔ စိတ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္မိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ၅ တန္းဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ႔ တကၠသိုလ္မိန္းႀကီးထဲမွာ မတက္ရေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ဦးပိန္တံ တားဘက္မွာ အသစ္ဖြင္႔ထားတဲ႔ ရတနာပံု တကၠသိုလ္ဆိုတာႀကီးမွာ သြားတက္ရတယ္။ မိန္းထဲက စိန္ပန္းပင္ေတြနဲ႔ အေ၀းဆံုးကို ေရာက္သြားတယ္။ အစ္ကိုနဲ႔ အတူမိန္းထဲကို လိုက္လည္တုန္းက ငါ တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ ဘယ္ဆိုင္မွာ ထိုင္မယ္။ ဒီစိန္ပန္းပင္ႀကီးေအာက္မွာ ကဗ်ာေတြလာေရးမယ္… စသျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ကူးပံုရိပ္ေတြအား လံုး ေ၀းလြင္႔ခဲ႔ရတယ္။ အေဆာင္ေတြဆိုရင္လည္း ပံုစံ ေတြ အေနအထားေတြ အားလံုး ေျပာင္းလဲခဲ႔တယ္။ ရင္ႏွီးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရတနာပံု တကၠသိုလ္အနားက အေဆာင္ေတြမွာ ေနတာမ်ားတယ္။ ကိုယ္က ၿမိဳ႕ထဲမွာေနတဲ႔ သူဆို ေတာ႔ သြားရလာရ အရမ္းခက္ခဲေတာ႔ ညပိုင္းေတြ မသြားျဖစ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္ကိုနဲ႔ အတူ လာတုန္း က မိန္းႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြနဲ႔ အခုကၽြန္ေတာ္ႀကံဳေတြေနရတဲ႔ မိန္းႀကီးနဲ႔က အရမ္းကို ကြာျခားသြားတယ္။ ေပ်ာ္ဖို႔ေတာ႔ အထိုက္အေလ်ာက္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ပံုရိပ္ေတြ ကြာျခားေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားရတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိန္းႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ ေတြကို ျပန္လည္ႏိုးထလာေစခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခါတည္းပါ ….. တစ္ကယ္ တစ္ခါတည္းပါ …..
မိုးစက္
13 . 12 . 2007 ( 2:58 AM )

ဆက္ဖတ္ရန္...

Dec 3, 2007

ဘယ္သူ ဘယ္၀ွာမွန္း မသိတဲ႔သူေရ ...

ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ညစ္သြားတယ္ဗ်ာ။ တကယ္ပါ။ လုပ္လည္း လုပ္ရက္တဲ႔ သူလို႔ စိတ္ထဲ မွာ ထင္လိုက္မိပါတယ္။ ကိုယ္႔ရဲ႕ လုပ္အားခ အျဖစ္ ရရွိလာတဲ႔ ေငြေလးကို ပိုက္ဆံ အိပ္ကပ္ထဲမွာ ထည္႔ထား လိုက္မိတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အလြယ္တကူဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ထားေနက် ေနရာေလးမွာ ထားလိုက္မိတယ္။ ၁၀၀၀ တန္ အသစ္ေတြ ကို မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေယာင္မိတုန္းပါဘဲဗ်ာ။ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ လိုအပ္တဲ႔ ပစၥည္း တစ္ခ်ိဳ႕ အျပင္မွာ သြား၀ယ္တယ္။ လိုအပ္တဲ႔ ေငြအနည္းငယ္ေလာက္ဘဲ ယူသြားၿပီး ထားေနက် ေနရာေလးမွာ ဘဲ ျပန္ထားလိုက္မိတယ္။ အေဆာင္ေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ဆိုေတာ႔ လည္း အခန္းလာတဲ႔ လူက ေျဗာက္ ေသာက္ေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔ အခန္းေဖာ္ေတြေတာ႔ က်န္ခဲ႔ တာေပါ႔။ ပစၥည္းထြက္၀ယ္တာ ညေနပိုင္းမွ ျပန္ ေရာက္တယ္။ ျပန္လည္းေရာက္ေရာ ထားေနက် ေနရာေလးမွာ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ လစာေတြ မရွိ ေတာ႔ဘူးဗ်ာ။ အခန္းေဖာ္ေတြကို ေမးၾကည္႔ေတာ႔လည္း မသိၾကဘူးတဲ႔။ သြားတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကိုယ္႔ရဲ႕ လုပ္အား ခေငြေလး ၾကက္ေပ်ာက္၊ ငွက္ေပ်ာက္ကို ျဖစ္သြားတယ္။ ဥစၥာေပ်ာက္ ငရဲေရာက္ဆိုတဲ႔ အတိုင္း ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူ ကိုမွ မထင္လည္း မထင္သလို၊ အျပစ္လည္း မဆိုေတာ႔ပါဘူး။ ကိုယ္႔ အသံုးမက်လို႔၊ ငါ႔ကို ဒီလိုေတာ႔ မလုပ္ၾကပါဘူး ဆိုတဲ႔အေတြး၊ လူတိုင္းကို ယံုၾကည္ၿပီး ေငြကို အလြယ္တကူ ထားတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို၊ သူက ( ဘယ္သူ ဘယ္၀ွာမွန္းမသိ) သင္ခန္းစာ ေကာင္းေကာင္း ေပးသြားတာပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ အခု တကယ္ကို စိတ္ေတြ ညစ္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဒီလ ဘယ္လို ေနထိုင္စားေသာက္ရမလဲဆိုတာ မေတြးတတ္ေအာင္ပါဘဲ။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကိုယ္မွ အသံုးမက်တာဘဲ ဟာ။ ဘယ္လိုမွကို မတတ္ႏိုင္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ ခ်ီးငွားၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၿခိဳးၿခံေခၽြတာၿပီး သံုးစြဲရမွာေပါ႔။ ဘယ္သူ ဘယ္၀ွာမွန္း မသိတဲ႔ သူေရ … မင္းေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစကြာ
မိုစက္
3 . 12 . 2007 ( 1:10 AM)

ဆက္ဖတ္ရန္...