Oct 29, 2007

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရႊမႏၲေလး

၁၉၅၇ ခုႏွစ္ မႏၲေလးသႀကၤန္ကို ေနာက္ခံထားၿပီး ရိုက္ကူးထားတဲ႔ သႀကၤန္မိုး ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားအေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ စႏၵယား ဆရာကိုၿငိမ္းေမာင္ နဲ႔ ခင္ခင္ထား တို႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးနဲ႔ စထားတာပါ။ စာေရးဆရာ ခင္ေမာင္ေအး(မႏၲေလး)ရဲ႕ မထင္မရွား ၀တၴဳေလး တစ္ပုဒ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရႊမႏၲေလးဆိုတဲ႔ အသိကို ေနာက္စဥ္အဆက္ ဆက္ မ်ိဳးဆက္ေတြရင္ထဲမွာ စြဲက်န္ရစ္ေစတဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ခုပါ။ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ကုိေရာက္တဲ႔ အခါတိုင္း ျမန္မာ႔အသံ ကေန ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ထုတ္လြင္႔ျပသ ခဲ႔ပါတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္လို၊ ဘယ္ႏွစ္ခါပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မရိုးႏိုင္တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ၾကည္႔ရတဲ႔ သူရဲ႕ စိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစတယ္၊ မလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ႔ ကံတရားေၾကာင္႔ ေ၀း ကြာသြားတဲ႔ ကိုၿငိမ္းေမာင္နဲ႔ ခင္ခင္ထားကို စာနာသနားမိသလို၊ ကိုၿငိမ္းေမာင္ကို တစ္ဖက္ သက္ခ်စ္ေနတဲ႔ ျမခက္အတြက္လည္း ခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔ ေပါင္းဖက္ေစရလို႔ ၀မ္းသာပီတိေတြ ေ၀ခဲ႔ ရျပန္ပါတယ္။ မိဘေတြကေန စခဲ႔တဲ႔ ဇာတ္လမ္းဟာ ကိုၿငိမ္းေမာင္ရဲ႕ သားျဖစ္သူ သက္ေထြး၊ ခင္ခင္းထားရဲ႕ သမီးျဖစ္သူ မိႏြယ္တို႔မွာ ျပန္လည္ဆံုးဆည္းေစၿပီး၊ သႀကၤန္အတက္ေန႔ သန္းေခါင္ယံ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ မွာ အေပ်ာ္ေတြနဲ႔အတူ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကို ေပါင္းဖက္ေစ ခဲ႔တဲ႔ သရုပ္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ထားပါတယ္။ အဲဒီဇာတ္ကားကိုၾကည္႔ ရတာ ရသေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားကို ခံစားရၿပီး၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ အဓိကေနရာေတြ အားလံုးကိုဟာ ကြက္မရွိေအာင္ ရိုက္ကူးထားေတာ႔ ၾကည္႔ရတာ အရသာရွိၿပီး၊ ခံစားသူရဲ႕ ရင္ထဲကိုတိုက္ရိုက္ ေရာက္ေစခဲ႔ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ႔ ၾကည္႔ၾကည္႔ မရိုးႏိုင္တဲ႔ ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မန္းတကၠသိုလ္ကို ေနာက္ခံထားၿပီး ရုိက္ကူးထားတဲ႔ ဒ႑ာရီ ရုပ္ရွင္ကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ ပံုရိပ္ေလးေတြအျပင္၊ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနတဲ႔ ပုဂံက ပံုရိပ္ေတြဘာ ထပ္ၿပီး ျဖည္႔ဆည္းလိုက္တဲ႔ အခါ ဇာတ္လမ္းဟာ ပိုသရုပ္ေပၚလြင္ၿပီး ဇာတ္၀င္ခန္းတိုင္းဟာ ရုပ္ၾကြေနပါတယ္။ ဓာတ္ပံုရိုက္ ၀ါသနာပါတဲ႔ ဇင္၀ိုင္း (ဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္ေကာင္နာမည္ ေမ႔ေနလို႔ပါ)၊ ဓာတ္ပံုရုိက္ ၀ါသနာ ပါတဲ႔ ေမသန္းႏု တို႔ရဲ႕ လူငယ္ဘာ၀ ဆံုေတြ႔ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတည္႔ၾက ဘူး။ ကိစၥရပ္ တစ္ခုကို သြားေတာင္းပန္ဖို႔ ဇင္၀ိုင္းက ေမသန္းႏုတို႔အိမ္ကို အသြား ၿခံထဲမွာ “ မိုး ရြာမယ္ဆိုရင္ေလ” ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းေလးကို ဆိုၿပီး ပန္းပင္ေတြကို ေရေလာင္းေနတဲ႔ ေမသန္းႏုရဲ႕ သက္၀င္လႈပ္ရွားၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ႔ အၿပံဳးတစ္ပြင္႔ကို ဓာတ္ပံု အမိအရ ရိုက္ယူႏိုင္ခဲ႔တယ္။ ၿပံဳးအလွ ပိုင္ရွင္ ဆုရရွၿပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္း လူငယ္ခ်င္း ျပန္လည္ သင္႔ျမတ္သြားၾကၿပီး ကိုယ္စီ အသိစိတ္ေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ႔ၾက ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ကန္ေတာ႔ပလႅင္ဘုရားေပၚမွာ ကိုယ္စီ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြနဲ႔ “ပန္းခ်စ္သူ” စံုတြဲသီခ်င္း ဇာတ္
၀င္ခန္းေလးဆိုရင္ အရမ္း အသက္၀င္လွပါ တယ္။
ဘယ္ေတာ႔ ျပန္ၾကည္႔ၾကည္႔ မရိုးႏိုင္တဲ႔ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား ၂ ကားမွာ ဘယ္သူေတြ ပါ၀င္ သရုပ္ေဆာင္ၾကလဲ၊ ဒါရိုက္တာက ဘယ္သူလဲ၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္ၾကည္႔ရေအာင္လားဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ပါ။
မင္းသား --- ဇင္၀ိုင္း
မင္းသမီး --- ေမသန္းႏု
ဒါရိုက္တာ --- ေမာင္တင္ဦး
ျမန္မာ ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အၿမဲတမ္း ရွိေနတဲ႔။ ဘယ္ေတာ႔ၾကည္႔ၾကည္႔ မရိုးႏိုင္တဲ႔ ရုပ္ရွင္ကားကို ရိုက္ကူးခဲ႔သူကေတာ႔ ဒါရိုက္တာ ေမာင္တင္ဦး ျဖစ္ၿပီး၊ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးက ေတာ႔ ဇင္၀ိုင္းနဲ႔ ေမသန္းႏုတို႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ဇာတ္လမ္း၂ခုလံုးရဲ႕ ရုိုက္ကြင္း၊ ေနာက္ခံ ရႈခင္းအားလံုးကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရႊမႏၲေလးဘဲ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒ႑ာရီ ရုပ္ရွင္ကားထဲက ဇာတ္၀င္သီခ်င္းမ်ာကို အရမ္းလိုခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ဘေလာဒ္႔ဂါ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမေတြဆီမွာမ်ား ရွိခဲ႔ရင္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေ၀မွ်ေပးပါ လို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစခင္ဗ်ာ။
မိုးစက္
28.10.2007 (11:58 PM)

ဆက္ဖတ္ရန္...

Oct 26, 2007

ဗုဒၶၾသ၀ါဒ (၁)

သိဂၤါလ သတို႔သားအား ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ
သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ လကၤာမ်ား
တေလာကလံုး၊ ၫြတ္႐ံုးဦးခ်၊ ႏိုင္းမမွ်သား၊ ဘုရားေ႐ႊစက္၊ ေရာင္ၿပိဳးျပက္ကို၊ ဦးထက္တင္ထား၊ ႐ိုၫြတ္တြား၍၊ သားႏွင္႔မိဘ၊ တပည္႔စသည္၊ ျပဳရအံ႔၀တ္၊ ခြၽတ္မႈပါယ္ရြာ၊ လားမည္တာေၾကာင္႔၊ သုတ္ပါေထယ်၊ က်မ္း၌ျပသည္႔၊ ေလာကက်င္႔ရာ၊ အက်ဥ္းမွာပိမ္႔၊
နတ္႐ြာဘို႔လံုးလံုး၊ က်က္၍သံုး။

သားသမီးက်င္႔၀တ္ ၅ ပါး
ေကြၽးေမြးမပ်က္၊ ေဆာက္႐ြက္စီမံ၊ ေမြခံထိုက္ေစ၊ လွဴမွ်ေ၀၍၊ ေစာင္႔ေလမ်ိဳးႏြယ္၊ ၀တ္ငါးသြယ္၊ က်င္႔ဖြယ္ သားတို႔တာ။


မိဘက်င္႔၀တ္ ၅ ပါး
မေကာင္းျမစ္တာ၊ ေကာင္းရာၫႊန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ၊ ေပးေ၀ႏွီးရင္း၊ ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္၊ ၀တ္ငါးအင္၊ ဖခင္မယ္တို႔တာ။

တပည္႔က်င္႔၀တ္ ၅ ပါး
ညီညာထၾကြ၊ ဆံုးမနာယူ၊ လာမူႀကိဳးဆီး၊ ထံနီးလုပ္ေကြၽး၊ သင္ေတြးအံ႐ြတ္၊ တပည္႔၀တ္၊ မခြၽတ္ငါးခုသာ။

ဆရာက်င္႔၀တ္ ၅ ပါး
အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ႔ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ဆီးကာ၊ သင္႔ရာအပ္ပို႔၊ ဆရာတို႔၊ က်င္႔ဖို႔ ၀တ္ငါးျဖာ။

လင္႔က်င္႔၀တ္ ၅ ပါး
မထီမဲ႔ကင္း၊ အပ္ႏွင္းဥစၥာ၊ မိစာၦမမွား၊ ၀တ္စားဆင္ယင္၊ ျမတ္ႏိုးၾကင္၊ ငါးအင္ လင္႔က်င္႔ရာ။

မယားက်င္႔၀တ္ ၅ ပါး
အိမ္တြင္းမႈလုပ္၊ သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ၊ မိစာၦၾကဥ္ေရွာင္၊ ေလ်ာ္ေအာင္ျဖန္႔ခ်ိ၊ ပ်င္းရိမမူ၊ ၀တ္ငါးဆူ၊ အိမ္သူက်င္႔အပ္စြာ။

မိတ္ေဆြက်င္႔၀တ္ ၅ ပါး
ေပးကမ္းခ်ီးျမႇင္႔၊ ကိုယ္႔ႏွင္႔ယွဥ္ထား၊ စီးပြားေဆာင္႐ြက္၊ ႏႈတ္ႁမြက္ခ်ိဳသာ၊ သစၥာမွန္ေစ၊ ၀တ္ငါးေထြ၊ က်င္႔ေလ မိတ္သဟာ။

ဥစၥာပ်က္ေၾကာင္း ၆ ပါး
ေသစာေသာက္စား၊ လမ္းသြားခါမဲ႔၊ ႐ႈငဲ႔သဘင္၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ အန္ေလာင္း၊ မေကာင္းမိတ္ဖ်င္း၊ ပ်င္းရိျခင္းကား၊ ယိုယြင္း ဥစၥာပ်က္ေၾကာင္းတည္း။

ေသရည္ေသာက္ျခင္း အျပစ္ ၆ ပါး
ဥစၥာယုတ္ျခင္း၊ ျငင္းခုန္မ်ားစြာ၊ ေရာဂါထူေျပာ၊ ေက်ာ္ေစာမဲ႔ထံု၊ မလံုအဂၤါ၊ ပညာနည္း႐ွား၊ ဤေျခာက္ပါးကား၊ ေသာက္စား ေသစာအျပစ္တည္း။

အခါမဲ႔ သြားလာျခင္း အျပစ္ ၆ ပါး
ကိုယ္မလံုၿခံဳ၊ လံုၿခံဳကင္းျငား၊ သားမယားတည္႔၊ စီးပြါးမလံု၊ ျဖစ္တံုသံသယ၊ မႈပါပ၌၊ မ်ားကစြပ္စြဲ၊ လြန္ဆင္းရဲဟု၊ ျဖစ္ၿမဲေျခာက္ပါး၊ အျပစ္မ်ားသည္၊ ရျငားခါမဲ႔သြားျပစ္တည္း။

သဘင္ပြဲလမ္း အျပစ္ ၆ ပါး
ကျခင္းတစ္လီ၊ သီျခင္းတသီး၊ မႈတ္ျခင္းတသင္း၊ ၿပိန္ဖ်င္းတစ္အုပ္၊ လက္ခုပ္တစ္တည္၊ အိုးစည္တစ္ျဖာ၊ ရွိရာရွာ၍၊ သြားလာၾကည္႔႐ႈ၊ ဤေျခာက္ခုကား၊ ၾကည္႔႐ႈသဘင္ အျပစ္တည္း။

မိတ္ေဆြတု ၄ ေယာက္
(က) ကိုယ္က်ိဳးၾကည္႔ မိတ္ေဆြတု
၁။ သူတပါးထံမွ ယူသာယူ၍ မိမိကမူ မေပးကမ္းျခင္း။
၂။ နည္းနည္းသာေပး၍ မ်ားမ်ားရလိုျခင္း။
၃။ ေဘးေရာက္သည္႔အခါ ခိုးကိုးရာအျဖစ္ သူတပါးထံ သြား၍ လုပ္စရာရွိသမွ်
လုပ္ကိုင္ေပးျခင္း။
၄။ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ သူတစ္ပါးႏွင္႔ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းျခင္း။
ဤ အဂၤါေလးပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုသူကို အညဒတၳဟရ မိတ္ေဆြတု၊ ကိုယ္က်ိဳးၾကည္႔ မိတ္ေဆြတု ဟုေခၚသည္။

(ခ) အေျပာသမား မိတ္ေဆြတု
၁။ ေရွးက ျဖစ္ထြန္းခဲ႔ဘူးသည္႔ စည္းစိမ္ဥစၥာကို မေပးခဲ႔ရျခင္းေၾကာင္႔ စိတ္မေကာင္းေၾကာင္း
ေျပာေလ႔ရွိျခင္း။
၂။ ေနာင္ခါမွာ ျဖစ္ထြန္းလာမည္႔ စည္းစိမ္ဥစၥာကို ေပးမည္ဟု ေျပာဆိုေလ႔ရွိျခင္း။
၃။ အက်ိဳးမရွိေသာ အရာျဖင္႔ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း၊
၄။ ေပးလို႔ျဖစ္ႏိုင္ေသာ အရာမ်ားကို တစ္စံုတစ္ရာ ပ်က္စီးေနဟန္ အေၾကာင္းျပ၍ ေပးလို႔မျဖစ္
ဟု ေျပာဆိုေလ႔ရွိျခင္း။

မိတ္ေဆြစစ္ ၄ ေယာက္
(က) ေက်းဇူးျပဳေသာ မိတ္ေဆြစစ္
၁။ ေမ႔ေလ်ာ႔သူကို ေစာက္ေရွာက္တတ္ျခင္း၊
၂။ ေမ႔ေလ်ာ႔သူ၏ စည္းစိမ္ဥစၥာကို ေစာင္႔ေ႐ွာက္တတ္ျခင္း၊
၃။ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနသူ၏ အားကိုး အားထားရာ ျဖစ္ျခင္း၊
၄။ ျပဳဖြယ္ကိစၥ ရွိလာလွ်င္ လိုအပ္သည္ထက္ ႏွစ္ဆ ကူညီျခင္း၊
ဤ အဂၤါေလးပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုသူကို ဥပကာရက မိတ္ေဆြစစ္၊ ေက်းဇူးျပဳေသာ မိတ္ေဆြစစ္ ဟု ေခၚသည္။

(ခ) ဆင္းရဲအတူ ခ်မ္းသာအမွ် မိတ္ေဆြစစ္
၁။ သူ၏ လွ်ိဳ႔၀ွက္ထားေသာ အေၾကာင္းကိစၥကို မိမိအားသာ ေျပာျခင္း၊
၂။ မိမိ၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားေသာ အေၾကာင္းကိစၥကို သူတပါးအား မေျပာၾကားဘဲႏႈတ္လံုျခင္း၊
၃။ အခက္အခဲ ေဘးရန္အႏၱရာယ္ႏွင္႔ ေတြ႕ႀကံဳလာလွ်င္ မိမိကို စြန္႔ပစ္မသြားျခင္း၊
၄။ မိမိအက်ိဳးအတြက္ အသက္ကိုပင္ စြန္႔ႏိုင္သူျဖစ္ျခင္း။

ဒါယကာက်င္႔၀တ္ ၅ ပါး
ေမတၲာစိတ္သက္၊ ေဆာင္ရြက္ခ်စ္ၾကင္၊ ခင္မင္ႏႈတ္ခ်ိဳ၊၊ လိုလွ်င္ဖိတ္ထား၊ တတ္အားလွဴေစ၊ ၀တ္ငါးေထြ၊ ျပဳေလ ဒါယကာ။

ရဟန္းက်င္႔၀တ္ ၆ ပါး
မေကာင္းျမစ္တာ၊ ေကာင္းရာညႊန္လစ္၊ အသစ္ေဟာက်ဴး၊ နာဖူးထပ္မံ၊ နတ္ထံတင္ရာ၊ ေမတၲာလည္းျပဳ၊ ရဟန္းမႈ၊ ေျခာက္ခု လြန္ေသခ်ာ။
က်မ္းသိဂၤါလ၊ သုတ္၀ယ္ျပ၊ သံုး၀ျမတ္ဆရာ။
က်င္႔၀တ္မေျပ၊ ပါယ္ေလးေထြ၊ လားေလရွည္ျမင္႔ၾကာ။
ဤသည္႔၀တ္ကုန္၊ ေဆြမ်ိဳးစံု၊ ေျခာက္ဘံုထက္နတ္ရြာ။

လွည္းဘီးျပင္က၊ နားေစာင္႔ခ်သို႔၊ မိဘႏွင္႔သား၊ မယားႏွင္႔လင္၊ အရွင္ႏွင္႔ကၽြန္၊ ေထရ္မြန္ဒကာ၊ မိတ္သဟာႏွင္႔၊ ဆရာတပည္႔၊ တည္႔တည္႔မခၽြတ္၊ က်င္႔၀တ္စံုလင္၊ ျဖဴသန္႔စင္မူ၊ ရွင္လည္းမေကြ၊ ေသလည္းမကြာ၊ နတ္ရြာလူ႔ျပည္၊ လွည္႔လည္အတူ၊ ခံစားမူ၍၊ နိဗၺဴေရႊျပည္၊ ၀င္အ႔ံသည္တည္႔၊ မတည္က်င္႔၀တ္၊ ခၽြတ္သူတို႔မွာ၊ မလြတ္သာသည္၊ ေလးရြာဘို႔လံုးလံုး လူျဖစ္ရံႈး။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၆၉ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည္႔ေန႔ အမွတ္တရ ….

မိုးစက္
26.10.2007 (12:10 PM)


ဆက္ဖတ္ရန္...

Oct 24, 2007

စိမ္းလန္းေသာ ေျမျပင္မွ ကြက္လပ္ေလးတစ္ခု ( ၂ )

အပိုင္း(၁) မွ အဆက္ ...

ဒါေပမယ္႔ …… ဒါေပမယ္႔ ေပါ႔ဗ်ာ….. ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေ၀းကြာဖို႔ရာအတြက္ အေၾကာင္းေတြ ဖန္လာ ပါတယ္။ အေဖ႔မွာ ညီတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကိုရင္၀တ္ၿပီး သာ႔သနာေဘာင္ထဲမွာ ပဲ တရားအားထုတ္ေနတာပါ။ အခုေတာ႔ ဓမၼစာရိယဘြဲ႕ရၿပီး မႏၲေလးမွာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးအျဖစ္ သီတင္း ေဆာက္တည္ေနပါတယ္။ ဦးပဥၹင္းႀကီးက အေဖ႔ကို သတိရလို႔ ဆိုၿပီး မႏၲေလးကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာကို ကုန္းတတန္၊ ေရတတန္ေရာက္လာပါတယ္။ အေဖလည္း သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ ဦးပဥၹင္းႀကီး ကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ႔ ၀မ္းသာၿပီး စကားလက္ဆံုၾကလို႔မၿပီးေတာ႔ပါဘူး။ ဦးပဥၹင္းႀကီး က အေဖကိုေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစု ထဲမွာ ပညာေရးနဲ႔ ပက္သတ္ၿပီး ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ မပါေၾကာင္း၊ အဲဒီအတြက္ အငယ္ဆံုးသားျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၿမိဳ႕သို႔ ေခၚသြားၿပီး ဘြဲ႕ရတဲ႔အထိ တာ၀န္ယူခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပပါတယ္။ တခဏတာ ဆြံအသြားတဲ႔ အေဖ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ အဓိပၸာယ္ေပါင္း မ်ားစြာကို ေဖာ္ေဆာင္ရင္း အိမ္အ၀င္ တံခါးေပါက္နားမွာ ထိုင္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွမ္းၾကည္႔ပါတယ္။ အဲဒီလို ၾကည္႔ေနရင္းမွာဘဲ ဦးပဥၹင္းႀကီးက ၿမိဳ႕မွာ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုတိုးတက္ေနတယ္ ဆိုတဲ႔အေၾကာင္း၊ ၀ါးလံုးေခါင္းထဲမွာ လသာေနတာကို အဟုတ္ႀကီး ထင္မွတ္မေန သင္႔ေၾကာင္းနဲ႔ သားသမီးေတြရဲ႕ တိုးတက္ရာ၊ တိုးတက္ေၾကာင္းေတြကို ရွာေဖြေပးသင္႔ေၾကာင္းကို အေဖ တို႔၊ အေမတို႔ နားလည္ေအာင္ ေသခ်ာရွင္းျပေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆက္ၿပီး နားမေထာင္ ခ်င္ေတာ႔တာနဲ႔ အားလံုး နဲ႔ ေ၀းရာကို ထြက္လာခဲ႔ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ နည္းနည္း မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။ အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ မအိပ္ေသးဘဲ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ထိုင္ေစာင္႔ေနတဲ႔ အေဖ႔ကို ေတြ႕တယ္။ အေဖ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဘာအေၾကာင္းေတြအရာကို ေျပာမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳသိေနတယ္။ ထင္တဲ႔ အ တိုင္းပါဘဲ အေဖရဲ႕ ဆႏၵက ၿမိဳ႕တက္ၿပီး ေက်ာင္းဆက္တက္ ေစခ်င္ တယ္တဲ႔။ စကားလံုးေတြ ရွာႀကံၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းဆန္မယ္ လုပ္တုန္းမွာ အေဖက မေျပာစဖူး စကားအရွည္ ႀကီး ေျပာလာတယ္။
“သား မိဘေက်းဇူးဆပ္တယ္ ဆိုတာ မိဘကို လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးျပဳစုေနမွ မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘ စကားကို အတိ အက် လိုက္နာတာက လည္း မိဘကို ေက်းဇူးဆပ္တာနဲ႔ အတူတူပါဘဲ အခုဟာက အေဖတို႔ကို လုပ္ကိုေကၽြး ေမြး ခိုင္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး အေဖ ေမြးထား တဲ႔ သား သမီးေတြထဲမွာ တမီးေပါက္ တစ္ေယာက္ထြန္းဆိုသလို မင္းကို ဘြဲ႕ရပညတတ္ႀကီး ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ပါ။ ၿပီးေတာ႔ အေဖတို႔ အသက္ေတြလည္း အရမ္းမႀကီးေသးပါဘူး။ မင္း ပညာသင္ေနတဲ႔ ၄၊ ၅ ႏွစ္အတြင္းမွာ ေက်ာင္းစရိတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ရွာေပးႏိုင္ ပါေသးတယ္။ လိုရင္းေျပာ ရရင္ မိဘရဲ႕ ေမတၲာကို တံု႕ျပန္တဲ႔ အေနနဲ႔ အေဖတို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ အတိုင္း သား ႀကိဳးစားေပးပါလို႔ ေျပာခ်င္ တယ္ကြာ”
ေျပာေျပာဆိုဆို နဲ႔ ထထြက္သြားတဲ႔ အေဖရဲ႕ ေက်ာျပင္ကိုၾကည္႔ရင္း ဆြံအေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္လို ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာ လိုက္ရပါဘူး။ စကားလံုးေတြနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ခံလိုက္ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ စိတ္ေတြ မြန္းက်ပ္စြာ နဲ႔ဘဲ ေန႔ေတြ ညေတြ ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ႔ တယ္။ ေ၀ႏွင္းနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပေတာ႔ သူငိုေန တယ္။ သူ႔လက္ဖ၀ါးေလး ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္ႏွာကို ကိုင္၊ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၿပီး မိနစ္အေတာ္ၾကာ စိုက္ ၾကည္႔ေနတယ္။ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုဘဲ သူ႔မ်က္၀န္းအိမ္ထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည္႔ ႏွက္ေနတာကို ေတြ႕ လိုက္ရတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ဘဲ စဥ္းစားၾကည္႔ပါဗ်ာ။ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လို ခံစားေနရမလဲဆိုတာကို။ စိတ္ေတြတင္းထားတဲ႔ ၾကားထဲကေနဘဲ ကၽြန္ေတာ္ပါ မ်က္ရည္၀ဲခဲ႔ရတယ္။
“ငါ တႏွစ္တေခါက္ ရြာကိုျပန္လာမွာပါ၊ သိပ္မၾကာပါဘူးဟာ၊ တစ္ႏွစ္ဆိုတာ ခဏေလးနဲ႔ ကုန္သြားတာပါ။ နင္ဘာဘဲ ျဖစ္ေန ျဖစ္ေန ငါရဲ႕ ခ်စ္ဦးသူဟာ နင္ပါ။ ငါ႔ နင္႔ကိုဘဲ လက္ထပ္မွာပါ။ စိတ္ခ်ပါ။ ငါ႔ကို ယံုပါ ေ၀ႏွင္းရယ္ …ေနာ္ ”
ခ်စ္သူကို အားေပးစကားေတြ ေျပာၿပီး ႏွစ္သိမ္႔ေနမိတယ္။ သူကၽြန္ေတာ္႔ကို စကားတစ္ခြန္းဆိုတယ္။
“ ငါ နင္ျပန္လာတဲ႔ အထိ သစၥာရွိရွိ ေစာင္႔ေနမယ္ ”
ခ်စ္သူက ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ခြင္ထဲမွာ ခဏတာ အိပ္စက္ ေနတယ္။ အဲဒီလို အိပ္စက္ေနရင္းနဲ႔ အတူလက္တြဲၿပီး အိပ္မက္ထဲက ကၽြန္း ေလးဆီကို ပ်ံသန္းခဲ႔မိၾကတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ခဲ႔ၾက ပါ တယ္။ ေၾသာ္ ႏွစ္ဦးရည္တူ ခ်စ္ၾကၿပီဆိုေတာ႔ လည္း အရာရာဟာ အားလံုးလွေနေတာ႔တာပါဘဲ။ ၾကယ္ပြင္႔ ေလးေတြကိုေတာင္ အဲဒီေန႔က မေတြ႕ရပါဘူး။ သူတို႔လည္း ရွက္လို႔ပုန္း ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕ေနာ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ဦးပဥၹင္းႀကီး ၿမိဳ႕ကိုျပန္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ လိုက္လာခဲ႔ရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ အေတြး နယ္ခ်ဲ႕ မိသလဲ မသိ ပါဘူး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကို သေဘၤာဆိုက္မွပဲ အေတြးေတြ ျပတ္သြားေတာ႔တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ရန္ကုန္ကေန မႏၲေလးကို ရထားနဲ႔ ခရီးထပ္ ဆက္ရျပန္တယ္။ မႏၲေလးကို ေရာက္ေတာ႔ ဦးပဥၹင္းႀကီးက သူ႔ ေက်ာင္းကို ေခၚသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မႏၲေလးကို စၿပီး ေျခခ်မိတာ နဲ႔ တၿပိဳင္နက္ မိသားစုနဲ႔အတူ ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္းကိုပါ သတိရမိတယ္။ ၿမိဳ႕ကို စေရာက္ေရာက္ျခင္း ျမင္သမွ်၊ ေတြ႕သမွ်ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ အသစ္ အဆန္းေတြခ်ည္းပါဘဲ။ ၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ႔ ဘုရားေတြကို ဦးပဥၹင္းႀကီးရဲ႕ ကပၸိရႀကီး တစ္ဦးက လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ ဦးပဥၹင္းႀကီးရဲ႕ ဒါယိကာတစ္ဦး အကူအညီေၾကာင္႔ အမွတ္စရင္းေတာင္းၾကည္႔တဲ႔ အခါ ကၽြန္ေတာ္႔ရမွတ္ဟာ ဂုဏ္ထူးရ ဘာသာေတြ ျဖစ္တဲ႔ သခ်ၤာနဲ႔ သိပၸံဘာသာတြဲေတြမွာ ၉၀မွတ္ ေက်ာ္ၿပီး၊ က်န္ဘာသာရပ္ေတြမွာ လည္း ဂုဏ္ထူးမွတ္ နီးေနတယ္။ ဦးပဥၹင္းႀကီး ေျပာျပခ်က္အရ ကၽြန္ေတာ္ ရမွတ္နဲ႔ဆိုရင္ မႏၲေလး နည္းပညာ တကၠသိုလ္ ကိုတက္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဦးပဥၹင္းႀကီး ဆႏၵအတိုင္းပါလို႔ဘဲ ေလွ်ာက္လိုက္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ္႔ တကၠသုိလ္ကို ခ်က္ခ်င္း မတက္ရေသးပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပညာသင္ႏွစ္ အတြက္ ၀င္ခြင္႔ ေလွ်ာက္လႊာေတြ မေခၚေသးလို႔ပါဘဲ။ ဦးပဥၹင္းႀကီး ေက်ာင္းမွာဘဲ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လုပ္ကိုင္ေပး ေနရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းတိုင္း၊ သတိရတိုင္း ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္းဆီကိုစာေတြ အဆက္မျပတ္ ေရးသားခဲ႔ပါတယ္။
အခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ႕ကိုေရာက္တာ ၈ လျပည္႔ေတာ႔မယ္။ ျပကၡဒိန္က ရက္စြဲေတြကို ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ ေ၀ႏွင္းဆီ က စာကို ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔တယ္။ တစ္ေစာင္မွ ေရာက္မလာပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ၊ ဘာအေၾကာင္း ေၾကာင္႔ဆိုတာကို စဥ္းစားလို႔ မရခဲ႔ပါဘူး။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရက္ေတြကုန္ဆံုးလာလိုက္တာ မႏၲေလးနည္းပညာ တကၠသိုလ္ကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ေလွ်ာက္ လႊာေတြ ေခၚခ်ိန္ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ဘဲ ေလွ်ာက္လႊာတင္ဖို႔ အခက္အခဲ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္ စိစစ္ ေရး ကဒ္ျပား မရွိလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀တန္း စာေမးပြဲ ေျဖဆိုတုန္းကလည္း ျပဳလုပ္ထားဆဲ ဆိုၿပီး ေျဖဆိုခဲ႔ တာ ပါ။ ဒါေပမယ္႔ အခုဟာက တကၠသိုလ္အဆင္႔ျဖစ္တာေၾကာင္႔ ျပဳလုပ္ထားဆဲ ဆိုၿပီးတင္လိုက္တာ ေက်ာင္းသား ေရးရာဌာန က လက္သင္႔မခံပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးဘယ္လိုမွ ႀကိဳးစားလို႔ မရတာနဲ႔ ဦးပဥၹင္းႀကီးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ရြာျပန္လႊတ္ၿပီး အျမန္ဆံုး မွတ္ပံုတင္ သြားလုပ္ေစပါတယ္။ ရရာရထားနဲ႔ လက္မွတ္၀ယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္ ကို သြားတယ္။ ရန္ကုန္ကေန တစ္ဆင္႔ ရြာကို သေဘၤာနဲ႔ ျပန္လာတယ္။ ခရီးစဥ္ တေလွ်ာက္လံုးမွာ ၈ လ ေလာက္ ခြဲေနခဲ႔ရတဲ႔ ေမြးရပ္ေျမ ရြာေလးနဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို ေတြ႔ခ်င္တဲ႔ စိတ္ေတြ တဖြား ဖြား ေပၚေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကို ညေန ၄ နာရီေလာက္ ေရာက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာလို႔ အားလံုးက အံ႔ၾသေနၾက တယ္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ေတာ႔မွ အေဖက ေက်းရြာ လူႀကီးဆီကို ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ေရမိုးခ်ိဳး အ၀တ္ အစားလဲၿပီးတာနဲ႔ အျပင္ထြက္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာတင္ဘဲ အစ္မလတ္ မိုးစံပယ္ က ဘယ္သြားမလို႔လဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေမး တယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမးလိုက္တဲ႔ မ်က္ႏွာ အမူအရာက တမ်ိဳး ထူးဆန္းေနတယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ထင္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေ၀ႏွင္းဆီကိုဘဲ စိတ္ကေရာက္ေနေတာ႔ သူေမး တာကို ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ဘဲ ရြာထဲခဏသြား မလို႔ဆိုၿပီး ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ညေန ေန၀င္ခါစမို႔ထင္တယ္ ရြာ လမ္းမႀကီးမွာ လူေတြရွင္းေနသလိုဘဲ။ စိတ္ဓာတ္ေတြ တက္ၾကြစြာနဲ႔ ေ၀ႏွင္းတို႔ အိမ္ကို ေလွ်ာက္လာခဲ႔ မိတယ္။ လက္ထဲမွာလည္း မႏၲေလးလက္ေဆာင္ေတြ ကိုင္လို႔ေပါ႔။ သူတို႔ ၿခံ၀င္းထဲကို ေရာက္ေတာ႔လည္း ဘယ္သူကိုမွ မေတြ႔ရဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေ၀ႏွင္း ေရ ….. ေ၀ႏွင္းလို႔ သူ႔နာမည္ေလးကို ေခၚရင္းနဲ႔ အိမ္ထဲကို ၀င္ လာခဲ႔မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ထဲကို လည္း ေရာက္ေရာ ေနာက္ေဖးကေနလာတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ ရတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဲဒီ ပံုရိပ္ေလးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ နီးလာတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ ဗ်ာ …သူ ဟာကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္းပါဘဲ။ သူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို မျမင္ေသးပါဘူး။ ေနာက္ေဖး ေပါက္ကေန တဆင္႔ အိမ္ထဲကို သူ၀င္လာပါတယ္။ ရုတ္တရက္ သူ႔ကို စခ်င္တဲ႔ စိတ္ေလးေပၚလာတာနဲ႔ ဧည္႔ခန္းထဲက တေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ပုန္းေနလိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး သူ ဧည္႔ခန္းထဲလည္း ေရာက္ေရာ ေနာက္ကေနၿပီး သူ႔ရဲ႕ ပုခံုးေလးကို လက္နဲ႔ ပုတ္ လိုက္တယ္။ သူက လွည္႔ၾကည္႔ရင္း မထင္မွတ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို၊ မထင္မွတ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ ေတြ႔လိုက္ရလို႔ထင္ တယ္။ ေ၀ႏွင္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို အၾကာႀကီး စိုက္ၾကည္႔ေနတယ္။ ၿပီးေတာ႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ မ်က္၀န္းအိမ္ထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည္႔ လာတယ္။ သူအဲဒီလို စိုက္ၾကည္႔တဲ႔ အၾကည္႔ကို ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၿမိဳ႕ကို သြားခါနီး တရက္အလို သူနဲ႔ ခြဲခြာရေတာ႔ မယ္လို႔ သိလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူ အဲဒီလို အႀကည္႔မ်ိဳး ၾကည္႔ခဲ႔ဘူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဘာစကားမွေျပာမသြားဘဲ သူ လွည္႔ထြက္ သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကိုမွ နားမလည္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ။
သူ႔အတြက္ ၀ယ္လာတဲ႔ လက္ေဆာင္အထုပ္ေလးကို ကိုင္ၿပီး အမွတ္မထင္ဘဲ ဧည္႔ခန္းထဲက နံရံကို ၾကည္႔မိ တယ္။ ေလာကႀကီး ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီလည္းဗ်ာ။ နံရံမွာ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း ၀င္းျမင္႔ နဲ႔ ေ၀ႏွင္းတို႔ မဂၤလာ ေဆာင္ ဓာတ္ပံုႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘာေတြလည္း … ဘယ္လိုနားလည္ရမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ မိနစ္အ ေတာ္ၾကာ ၿငိမ္သက္ေနမိတယ္။ စိတ္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေ၀ႏွင္းတို႔ အိမ္ထဲကေန ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ေ၀ႏွင္းကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အေပၚမွာ ဘယ္လိုမွ သစၥာေဖာက္ မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ တထစ္ ခ် ယံုၾကည္တယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ၀င္းျမင္႔က ေ၀ႏွင္းကို အတင္းအဓမၼအႏိုင္က်င္႔ ၿပီး … ဟာကြာ … ကၽြန္ေတာ္ ေတာက္ တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး ရြာလမ္းမႀကီးအတိုင္း ေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ႔တယ္။ ေတြ႔ပါၿပီ … ကၽြန္ေတာ္ ရွာေနတဲ႔ သူကိုေတြ႔ ပါၿပီ။ ေထာ္လာဂ်ီေပၚမွာ ဆားၾကမ္းေတြကို တင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႕တည္႔တည္႔ကေန ေမာင္းလာ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လက္တားၿပီး ရပ္ ခုိင္းလိုက္ေတာ႔ သူ ေတာ္ေတာ္ အံ႔ၾသသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ မေျပာဘဲ သူ႔အက်ၤီစကိုကိုင္ၿပီး ေထာ္လာဂ်ီေပၚကေန ေအာက္ကို ဆြဲခ်လိုက္တယ္။ ေဒါသေတြနဲ႔ ျပည္႔ႏွက္ေန တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ လက္သီးေတြကို ၀င္းျမင္႔ မ်က္ႏွာဆီ ပစ္သြင္းလိုက္တယ္။ သိပ္ မၾကာလိုက္ပါဘူး ၀င္းျမင္႔ မ်က္ႏွာမွာ ေသြးေတြနဲ႔ ျပည္႔ႏွက္ေနတယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဘာတခုမွ မတံု႕ျပန္ ဘဲနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းဆိုတယ္။ ညက်ရင္ ဆားတြင္းက တဲကို ငါေရာက္ေအာင္ လာခဲ႔မယ္တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မ ေျပာဘဲ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ခ်စ္သူကို ဆံုးရံႈးလိုက္ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တခဏတာ အတြင္းမွာဘဲ အနာ ဂတ္ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ လူတ ေယာက္လို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရည္ရြယ္ၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ႔သမွ် ေတြဟာ ဘာတခုမွ အရာမထင္ ေတာ႔သလို ျဖစ္ခဲ႔ရပါ တယ္။ ညေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ေယာက္ဖ ကိုေအာင္၀င္းနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ ဆားတြင္းက တဲမွာ အိပ္ဖို႔ အေဖနဲ႔အေမကို ေျပာၿပီး ထြက္လာခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အရက္ေသာက္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ႔ ကိုေအာင္၀င္းက သူ႔မိတ္ေဆြ တဦးဆီကေနၿပီး မီး ေတာက္ ခ်က္အရက္တလံုးနဲ႔ စားစရာ အျမည္းေတြ ယူလာပါတယ္။ တဲကိုလည္း ေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ တ ေယာက္တည္း အရက္ ေတြ ထိုင္ေသာက္ေနမိတယ္။ အရက္နဲ႔ အထိအေတြ႕မရွိဘူးတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မီး ေတာက္ အရက္တခြက္ ေမာ႔ေသာက္လိုက္ေတာ႔ ပူရွတဲ႔ အရသာနဲ႔ အတူ ခဏအၾကာမွာေတာ႔ ျပန္အန္ထြက္ လာတယ္။ ကိုေအာင္၀င္းက နားလည္စြာနဲ႔ ဘာမွမေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ လိုအပ္တာေတြ အားလံုး လုပ္ ေပးပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး ၀င္းျမင္႔လည္း လက္ထဲမွာ အရက္တလံုး ကိုင္ၿပီး တဲထဲကို ၀င္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေသာက္ေနတဲ႔ စားပြဲေဘးနားမွာ ၀င္ထိုင္ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ပုခံုးကုိဖက္ၿပီး သူငိုပါေတာ႔တယ္။ နားမလည္ျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကုိ ၾကည္႔မိတယ္။ မ်က္ရည္ေတြရစ္၀ဲၿပီး သူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ရွင္း ျပတယ္။
“မင္း ငါ႔ကို အထင္ေတြ လြဲေနၿပီ မိုးေက်ာ္သူ၊ တကယ္ေတာ႔ ငါဟာ ေ၀ႏွင္းရဲ႕ အရွက္နဲ႔ သိကၡာကို ကာကြယ္ေပး လိုက္တာပါ။ ဒီကိစၥ ေတြကို ငါ ဘာတခုမွ မသိရိုး အမွန္ပါ။ တရက္မွာ ငါ႔ကို ေအးေအး၀င္း လာေခၚတယ္။ အေရး တႀကီး တုိင္ပင္စရာ ရွိလို႔ပါတဲ႔။ အဲဒါနဲ႔ ငါလည္း ေအးေအး၀င္း အိမ္ကို ေရာက္သြားတယ္။ သူက ေျပာတယ္။ ေ၀ႏွင္းမွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနၿပီတဲ႔။ ငါ အရမ္းအံ႔ၾသသြားတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔လဲလို႔ ေမးေတာ႔ မင္းနဲ႔လို႔ ေျပာတယ္။ သူလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားၿပီး ကူညီတာပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ ေ၀ႏွင္းသူ႔ဆီကို ဖြင္႔ေျပာၿပီး အကူ အညီေတာင္းတဲ႔ အခ်ိန္က အရမ္းကို ေနာက္က်ေနခဲ႔ၿပီကြာ။ သူေျပာတာကေတာ႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုယ္၀န္ ၂-၃ လ ရွိေနၿပီတဲ႔။ မင္းဆီကို စာေရးၿပီး အေၾကာင္းၾကားထားတာလည္း လိပ္စာမွားလို႔ ဆိုၿပီး ျပန္ေရာက္လာ တယ္။ အဲဒီလိပ္စာကလည္း ေအးေအး၀င္း ကိုယ္တိုင္ မင္းတို႔အိမ္ကို သြားေတာင္းၿပီး ေရးထားတာ ဘယ္လိုမွ မမွားႏိုင္ဘူးလို႔ သူက ေျပာတယ္ကြာ”
အဲဒီလိုေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို ေရးထားတဲ႔ စာကို ထုတ္ျပတယ္။ မီးအိမ္ရဲ႕ အလင္းေရာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စာအိတ္ေပၚက လိပ္စာကို ၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ အဲဒီမွာတင္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအံ႔ၾသသြားမိတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ စာအိတ္ေပၚက လိပ္စာက
“ဦးနာဂ၀ံသ
တဆင္႔ မိုးေက်ာ္သူ
ကင္း၀န္မင္းႀကီး ေက်ာင္းတိုက္၊
ဘုရားႀကီး အနီး၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕။
အမွန္တကယ္ ဦးပဥၹင္ႀကီး ေက်ာင္းတိုက္ နာမည္က
“ျမင္း၀န္မင္းႀကီး ေက်ာင္းတိုက္၊
ဘုရားႀကီးအနီး၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕။ ” ပါ။

ကံၾကမၼာတရားရဲ႕ စနစ္တက် လြဲေခ်ာ္မႈေတြကို အံ႔ၾသရင္းနဲ႔ ၀င္းျမင္႔ေျပာတာကို ဆက္နားေထာင္ ေနမိတယ္။
“ငါလည္း ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္း မသိေတာ႔ဘူး။ ငါက မင္းတို႔အိမ္ကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ဖြင္႔ေျပာျပရင္ ေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားလို႔ ေအးေအး၀င္းကို ေမးတယ္။ သူက ဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ႔ အဲဒီလို ဖြင္႔ေျပာလိုက္ရင္ မင္း မိသားစုရဲ႕ အၾကည္႔ေတြ၊ စကားေတြကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္ဘူးတဲ႔။ အဲဒါနဲ႔ သူကဆက္ေျပာတယ္။ အခုအခ်ိန္ မွာငါစဥ္းစားထားတာ တခုရွိတယ္။ နင္သာ လက္ခံမယ္ဆိုရင္ ေ၀ႏွင္းကိစၥကို တာ၀န္ယူေပးပါ။ နင္သူ႕ကို လက္ထပ္ ေပးပါတဲ႔။ မင္း စဥ္းစားၾကည္႔ပါ မင္းနဲ႔ ေ၀ႏွင္းေရာ ငါ႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါ မင္းဘက္ကို မၾကည္႔ႏိုင္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ေ၀ႏွင္းရဲ႕ အရွက္နဲ႔ သိကၡာဟာ မင္းထက္ ပိုအေရးႀကီး ေနလို႔ပါ။ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္ ငါလည္း ေ၀ႏွင္းကို ခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ မင္းနဲ႔ေ၀ႏွင္း ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီးတဲ႔ ေနာက္ပိုင္းကစၿပီး ငါ သူ႔အေပၚမွာ ထားတဲ႔ အဲဒီစိတ္ေတြအားလံုးကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္႔ကို သူငယ္ခ်င္းစိတ္နဲ႔ပဲ ျဖဴျဖဴစင္စင္ ငါမင္းတို႔ အေပၚ မွာ ဆက္ဆံခဲ႔၊ စိတ္ထားခဲ႔တယ္ဆိုတာကို ငါက်ိန္ေျပာ၀ံ႔ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း”
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ေျပာစရာစကားေတြအားလံုး ဆြံ႕အ သြားခဲ႔ရပါၿပီ။ သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည္႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္ ေျပာရမလဲ ဘာလုပ္ရ မလဲဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ႔ ပါဘူး။
“ေအးကြာ၊ ငါမင္းကို အထင္လြဲခဲ႔၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားခဲ႔တာေတြအတြက္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။ ငါ႔အေနနဲ႔ ေနာက္ဆံုး မင္းကို မွာခ်င္တာ တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႔ မင္းအေနနဲ႔ အရင္က ေ၀ႏွင္းရဲ႕ အတိတ္သမိုင္းေတြကုိ ေမ႔ပစ္ၿပီး တစ္သက္လံုး ၾကင္ၾကင္ နာနာ သစၥာရွိရွိ ေပါင္းသင္းေပးပါ။ အထူးသျဖင္႔ ဘာမွမသိေသး၊ လူ႔ေလာကကို ေရာက္မလာေသးတဲ႔ ငါ႔ရဲ႕ ေသြးသား ေလးကို မင္းရဲ႕ ရင္ေသြးတစ္ေယာက္လို
သေဘာထားေပးပါ။ မင္းဟာ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ စိတ္ႏွလံုး ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေရာ၊ ငါ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ေရာ ငါဂုဏ္ယူပါတယ္။ မင္းနဲ႔ ေ၀ႏွင္းတို႔အိမ္ေထာင္ေရး အစစအရာရာ အဆင္ေျပ ပါေစလို႔ ငါဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ကြာ။ မင္းအေနနဲ႔ ဘာအကူအညီပဲ လိုလို ငါ႔ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အကူအညီေတာင္းပါ။ ငါ အတတ္ႏိုင္ဆံုး မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ကူညီပါ႔မယ္။ ဒါက လည္း ဘာသေဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို စိတ္အလိုတစ္ခုပဲ ၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ ေစာ္ကားမိတဲ႔ ငါ႔ရဲ႕ မိုက္ျပစ္ကို ေပးဆပ္ ခ်င္လို႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုး ဟာ ကံတရား စီမံတဲ႔အတိုင္း ငါတို႔ေတြ ကျပခဲ႔ၾကရတာပါ ”
“ ေအးပါ မိုးေက်ာ္သူရာ စိတ္ခ်ပါ။ မင္းအခုလို အျဖစ္မွန္ေတြကို သိသြားတဲ႔အတြက္ပဲ ငါ အတိုင္းမသိ ၀မ္းသာရ၊ စိတ္ေအးရပါတယ္။ ေ၀ႏွင္းကိုေရာ၊ သူ႔ရင္ေသြး ေလးကိုပါ ငါတစ္သက္လံုး ေစာင္႔ေရွာက္သြားပါ႔မယ္ကြာ”
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း ”
ေနာက္ ၂ ရက္အၾကာမွာဘဲ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္ကဒ္ ရတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ မႏၲေလးကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခဲ႔ တယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တိုက္ အ၀င္ကို ေရာက္ေတာ႔ သတိတရ နဲ႔ မုဒ္ဦးကို ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္။
“ ျမင္း၀န္မင္းႀကီး ေက်ာင္းတိုက္” ဆိုတဲ႔ ကဗၺည္း စာတန္းကို တလံုးခ်င္းစီ ဖတ္ၾကည္႔ၿပီးေတာ႔ ေက်ာင္းတိုက္ထဲ ကို ၀င္ခဲ႔မိပါတယ္။ ေန႔ရက္ေတြကို တစ္ျဖည္းျဖည္း ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ႔မိတာ အခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ နည္းပညာတကၠသိုလ္ တတိယႏွစ္ကို ေရာက္ရွိ ခဲ႔ပါၿပီ။ ရြာကေနၿပီး မႏၲေလးကို ဘုရားဖူးလာတဲ႔ လူႀကံဳေတြရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ ေ၀ႏွင္း သမီးမိန္းကေလး ေမြးေၾကာင္း၊ သမီးေလးရဲ႕ နာမည္ကိုလည္း “မိုးျမင္႔ေ၀” လို႔ေပးထား ေၾကာင္း ၾကားသိလိုက္ရတယ္။ မျမင္ဘူး မေတြ႔ဖူးေသးတဲ႔ သမီးေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးေတြ ထဲမွာ ပံုေဖာ္ၾကည္႔ေနမိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး အေျခအေနကို ေမးၾကည္႔ေတာ႔လည္း အားလံုး အဆင္ ေျပသာယာ ခ်မ္းေျမ႕တဲ႔ အေၾကာင္းကို ၾကားသိရပါတယ္။ သူတို႔ အေၾကာင္းကို အေကာင္းဆံုးေတြခ်ည္း ၾကားရ ေတာ႔ အတိုင္းထက္ အလြန္ဘဲ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ သမီးေလး မိုးျမင္႔ေ၀ ကိုျမင္ဘူး ၾကည္႔ဘူးခ်င္တဲ႔ စိတ္က ကၽြန္ေတာ္႔ ကို ေတာ္ေတာ္ ေလး စိုးမိုးထားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တတိယႏွစ္ စာေမးပြဲေတြ ေျဖၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ရက္ရွည္ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရြာ ျပန္ၿပီး သမီေလးကို ျပန္ေတြ႔မယ္လို႔ စိတ္ကူးၾကည္႔မိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တဖက္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႔ သာယာ ခ်မ္းေျမ႕ေနတဲ႔ သူတို႔မိသားစု ဘ၀ေလး ကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင္႔ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္သြားမွာကို စိုးရိမ္မိတယ္။ အဲဒီလို ေတြးမိ တာေၾကာင္႔ ရက္ ရွည္ေက်ာင္း ပိတ္ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရြာကို မျပန္ျဖစ္ေတာ႔ဘဲ ၿမိဳ႕မွာတင္ သင္တန္းေတြတက္လိုက္၊ ဦးပဥၹင္း ႀကီး ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လုပ္ေပးလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ေစခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အခုေရာက္ရွိေနတဲ႔ လူမႈပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္း အ၀ိုင္းထဲမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူငယ္ခ်င္ေတြ စၾက။ ေနာက္ၾကပါတယ္။ အသည္းႏွလံုး မရွိတဲ႔ လူႀကီး တဲ႔။ အမွန္တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ခ်စ္တတ္တဲ႔ အသည္ႏွလံုးရွိပါတယ္။ အဲဒီ အသည္းႏွလံုးကိုဟာ သူမ်ားေတြလို ၁၅၀၀ ေမတၲာမ်ိဳးနဲ႔သာ ရွင္သန္ေန တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ႏွလံုးသားကို စိမ္းလန္းတဲ႔ ေျမျပင္တစ္ခုနဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္းလိုက္မယ္ ဆိုရင္ ေျမျပင္ေလးရဲ႕ အလယ္မွာ ကြက္လပ္ေလး တစ္ခု ရွိေနမွာပါ။ အဲဒီ ကြက္လပ္ေလးဟာ ဘယ္သူ႔အတြက္လည္း ဆိုေတာ႔ သမီးေလး မိုးျမင္႔ေ၀ အတြက္ပါဘဲ။ တေန႔ေန႔မွာ ကြက္လပ္ေနရာေလးကို သမီးေလး ေရာက္ရွိလာမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင္႔ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္မွန္းထားသလို အဲဒီကြက္လပ္ေလးမွာ သမီးေလး ေရာက္လာတယ္ ဆိုရင္ လွပေမႊးႀကိဳင္တဲ႔ အပင္ေလးေတြ အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘ၀ကို ေပးဆပ္လိုက္မွာပါ။ အဲဒီလို ေပးဆပ္ႏိုင္ဖို႔ရာ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးကို ၁၅၀၀ ေမတၲာမ်ိဳးနဲ႔ မရွင္သန္ေစဘဲ မိဘ ေမတၲာမ်ိဳးနဲ႔ ရွင္သန္ေန ေအာင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ထိန္းေက်ာင္းခဲ႔တာပါ။

စိမ္းလန္းတဲ႔ ေျမျပင္ေလးအလယ္မွာ ရွိတဲ႔ ကြက္လပ္ေနရာေလးထဲကို သမီးေလး ေရာက္လာမယ္ေန႔ …. ဟုတ္တယ္၊ အဲဒီေန႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ …………….။ ။

အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ တခါတရံမွာ အရမ္းကို ဆန္းျပားလွၿပီး၊ အရမ္းလည္း အံ႔ၾသခဲ႔ရတာေတြ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔ ၾကာတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ စာကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံရရွိခဲ႔ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္း
မိုးစက္ေရ…… သတိရစြာနဲ႔ စာေရးလိုက္တယ္ကြာ။ မင္း ဘာမွာရွိေနတယ္ဆိုတာ သိန္းျမင္႔ ေျပာျပလို႔ ငါသိရ တာ။ ကိုယ္႔အလုပ္နဲ႔ ကိုယ္ဆိုေတာ႔ လူခ်င္းလည္း မေတြ႔ႏိုင္၊ စာခ်င္းလည္း မဆက္သြယ္မိနဲ႔။ ႏွစ္ေတြကို အေတာ္ ၾကာေပါ႔ကြာ။ သူငယ္ခ်င္းေရ … ငါဆီက စာရေတာ႔ မင္း ၀မ္းသာျခင္းနဲ႔ အတူ အံ႔လည္း အ႔႔ံၾသေန ေလာက္ေရာေပါ႔။ ငါ မင္းကို ရင္ဖြင္႔ခ်င္လို႔ပါကြာ။ ငါ အခု မအူပင္ အစိုးရ နည္းပညာေကာလိပ္မွာ တာ၀န္က် ေနတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ မိုးစက္ ….. ငါ ….ငါ သမီေလးကို ေတြ႕ရၿပီကြ။ ငါ အရမ္း၀မ္းသာၿပီး ေပ်ာ္ ေနတယ္ ကြာ။ ဘယ္လို ေတြ႔တာလဲ ဆိုတာေတာ႔ မင္း သိခ်င္ေနမွာဘဲ။ ငါေျပာျပမယ္ သူငယ္ခ်င္း။ တစ္ေန႔ ငါ စာသင္မယ္ ဆိုၿပီး EP Class ကို သြားတယ္ကြာ။ အဲဒီမွာတင္ ေရွ႕ဆံုးက ထိုင္တဲ႔ ေက်ာင္းသူေလး တစ္ေယာက္ကို ငါ သတိ ထားမိတယ္။ ေ၀ႏွင္းနဲ႔ ေတာ္ ေတာ္ ဆင္တယ္ကြာ။ စာ စသင္သင္ခ်င္း ေမးမလို႔။ ဒါေပမယ္႔ ငါ မေမးျဖစ္ဘူး။ ငါ႔စိတ္ေတြကို ထိန္းလိုက္တယ္။ စာသင္ၿပီးလို႔ အတန္းထဲကေန ထြက္ခါနီးမွာ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္တာနဲ႔ အဲဒီ ေက်ာင္းသူေလးဆီကို သြားၿပီး “ သမီး … သမီး နာမည္ ဘယ္လိုေခၚ လဲ” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ႔ “မိုးျမင္႔ေ၀ ပါ ဆရာ” မတ္တပ္ေလးရပ္ၿပီး သမီးေလးက ေျဖလာတယ္။ အတန္းထဲကေနထြက္လာၿပီး ေသခ်ာေအာင္ ငါ ဌာနက ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ကိုယ္ေရးဖိုင္ထဲမွာ သြားၾကည္႔တယ္။ ဟုတ္တယ္ကြ … ဟုတ္တယ္ … ငါ႔ သမီးေလး မိုးျမင္႔ေ၀ မွ မိုးျမင္႔ေ၀ အစစ္ကြ။ ငါ ၀မ္းသာလိုက္တာ သူငယ္ခ်င္းရာ။ ငါ သမီးေလးနဲ႔ ဆံုေတြ႔ခြင္႔ ရၿပီ။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ငါေစာင္႔ခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ေလးကို ေရာက္ၿပီ သူငယ္ခ်င္း။ မင္းနဲ႔ လူခ်င္းမ်ားဆံုေတြ႕ခြင္႔ ရမယ္ ဆိုရင္ ဒီထက္ အမ်ားႀကီး ေျပာျပခ်င္တယ္ ကြာ။ အခုေတာ႔ ဒီေလာက္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေရ …ငါအရမ္းေပ်ာ္ေနလို႔ ။ သတိရစြာျဖင္႔
မိုးေက်ာ္သူ
မိုးေက်ာ္သူ ရဲ႕ စာကို ဖတ္လို႔အၿပီးမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာလည္း ပီတိေတြနဲ႔အတူ ၿပံဳးရႊင္ေနခဲ႔ပါတယ္။ စိမ္းလန္းေသာ ေျမျပင္ ေလးရဲ႕ အလယ္က ကြက္လပ္ေလးမွာ သမီးေလး မိုးျမင္႔ေ၀ ေရာက္လာၿပီ ဆိုေတာ႔ လွပေမႊးႀကိဳင္တဲ႔ ပန္းကေလးေတြအျဖစ္ သူ ေပးဆပ္ေနမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။

မိုးစက္
24 . 10 . 2007 (1:53 AM)


ဆက္ဖတ္ရန္...

Oct 21, 2007

စိမ္းလန္းေသာ ေျမျပင္မွ ကြက္လပ္ေလးတစ္ခု ( ၁)

ခ်စ္ရသူႏွင္႔ ခြဲခြာ၍ေနရေသာ ဒုကၡကို အခုမွ လက္ေတြ႔ ခံစားရေတာ႔သည္။ ဦးပဥၹင္းႀကီး၏ စကားကို မပယ္ရွားလို၍သာ ၿမိဳ႕ကိုလိုက္ လာရသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ လံုး၀ (လံုး၀) မပါေခ်။ အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္း တစ္ေယာက္ ေတြ႔ေနက် ေနရာေလးမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနမွာပဲေနာ္။
မနက္(၅)နာရီ မွာ သေဘၤာစထြက္မွာမို႔ အေဖ၊ အေမနဲ႔ မမႀကီး၊ မမလတ္တို႔အားလံုး မနက္အေစာႀကီး ထၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဦးပဥၹင္း ႀကီးအတြက္ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ အားလံုးလုပ္ေပးေနၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သူတို႔ေတြ လုပ္ကိုင္ေနတာကို ၾကည္႔ၿပီး စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ လို လႈပ္ရွား ေနမိသည္။ မနက္ (၄)နာရီ ထိုးေတာ႔ ေအးေအး၀င္းႏွင္႔ ၀င္းျမင္႔ ေရာက္လာသည္။ သူတို႔လက္ထဲမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ စားစရာမ်ိဳးစံု ပါလာသည္။ သူတို႔ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေ၀ႏွင္းေရာ ဟု ကၽြန္ေတာ္ အေလာတေရာ ေမးျဖစ္သည္။ ေအးေအး၀င္း က နင္ ထြက္သြားတာကို ၾကည္႔ၿပီး သူ လက္ျပ မႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႔ လိုက္မပို႔ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀စြာနဲ႔ ဘာမွထပ္မေျပာ ျဖစ္ေတာ႔။


သေဘၤာဆိပ္သို႔ဆင္းခါနီး အေဖနဲ႔အေမ၊ မမႀကီး၊ မမလတ္တို႔ အားလံုးကို ကန္ေတာ႔သည္။ ကန္ေတာ႔ၿပီး ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အားလံုး ငိုေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ထဲမွာလည္း လံုး၀ စိတ္မေကာင္းေခ်။ သေဘၤာဆိပ္ကို ေရာက္ေတာ႔ မနက္(၅)နာရီ ထိုးေနခါ နီးေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာမွ ၿမိဳ႕သို႔တက္၍ ဆားေရာင္းသြားမည္႔ လူမ်ားလည္း အသီးသီး သေဘၤာေပၚသို႔ တက္ေနၾကၿပီ။ ေ၀ႏွင္း အတြက္ အစစအရာရာ စိတ္ခ်ပါ၊ ငါတို႔ ရွိပါတယ္လို႔ ေအးေအး၀င္းေရာ၊ ၀င္းျမင္႔တို႔က ေျပာသည္။ ညကတည္းက ေရးထားတဲ႔ စာ ေလးကိုထုတ္ၿပီး ေ၀ႏွင္းကို ေပးေပးပါလို႔ ေအးေအး၀င္း ကိုမွာသည္။ သေဘၤာႀကီး စထြက္ရန္ ဥၾသဆြဲေနေခ်ၿပီ… သေဘၤာေပၚတက္ ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ အေဖက စကားတစ္ခြန္းဆိုသည္။
သား၊ မင္းဟာ မိသားစုထဲမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ သားပဲ။ မင္းကို ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ၿမိဳ႕ကိုလႊတ္ၿပီး ပညာေတြ သင္ယူခိုင္း တာ ငါ႔သားႀကီးကို ဘြဲ႕၀တ္စံုႀကီးနဲ႕ ျမင္ခ်င္တယ္ကြာတဲ႔။ အေမကေတာ႔ အနႏၲငါးပါးကို မေမ႔ဖို႔ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔ ကို တတြတ္ တြတ္နဲ႔မွာတယ္။ ဆိပ္ကမ္းက ေဘာတံတားႀကီး သိမ္းခါနီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာႀကီးေပၚ တက္လာခဲ႔မိတယ္။ လက္ေတြ႕ေ၀ွ႕ယမ္း ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ႔ မိသားစုနဲ႔ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ျပန္ျပမိတယ္။ ေၾသာ္... ေ၀ႏွင္း ရယ္… ေမာင္ လက္ျပႏႈတ္ဆက္တာကို မၾကည္႔ရက္ဘူးတဲ႔လား။ ေမာင္ ပညာေတြစံုရင္ ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္းဆီ အေျပးျပန္လာခဲ႔ပါ႔မယ္ကြာ… ေမာင္႔ကို စိတ္ခ်ပါ … ေ၀ႏွင္းအေပၚအၿမဲ သစၥာရွိေနမွာပါ ေ၀ႏွင္းရယ္။ ဒီသေဘၤာႀကီးကိုစီးၿပီး ၿမိဳ႕ကို အႀကိမ္ႀကိမ္တက္ကာ ဆားအိတ္ေတြ သြားေရာင္းဘူးပါ၏။ ဘယ္ေသာအခါမွ ကိုယ္႔ရြာေလးရဲ႕ အလွအပကို မခံစားဘူးခဲ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ႔ ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင္႔လားမသိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာေလးဟာ သာယာခ်မ္းေျမ႕စြာနဲ႔ လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းေနပါေတာ႔တယ္။ ပတ္ ၀န္းက်င္ ျမင္ကြင္းတစ္ဆံုးၾကည္႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာက အခန္းဆီကို လာခဲ႔မိတယ္။ ဦးပဥၹင္းႀကီးကေတာ႔ ကုတင္ေပၚမွာ တရား စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ႔ဘဲ ကုတင္ေလးေပၚမွာ လွဲအိပ္ၿပီး ဟုိးအေၾကာင္း၊ ဒီအ ေၾကာင္း စဥ္းစားေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာေလးဟာ ဧရာ၀တီတိုင္း အစြန္အဖ်ားမွာရွိတဲ႔ ကၽြန္းငယ္ေလး တစ္ကၽြန္းေပၚက ရြာ ေလးတစ္ရြာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာရဲ႕ အဓိက ထြက္ကုန္ကေတာ႔ ဆား ပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဖနဲ႔အေမဟာ ဆားတြင္းႀကီးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္ရွိတဲ႔အနက္ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ဦးတည္းေသာ သားလည္းျဖစ္၊ အငယ္ဆံုးလည္းျဖစ္တဲ႔ အတြက္ အားလံုးက ၀ိုင္းၿပီးခ်စ္ၾကပါတယ္။ မမႀကီး မိုးသဇင္ကရြာမွာ ရွိတဲ႔ တြဲဘက္အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ (၁၀)တန္းကို ၂ ႏွစ္ ဆက္တိုက္က်လို႔ စာေမးပြဲ ဆက္မေျဖေတာ႔ဘဲ အေမတို႔ သေဘာတူတဲ႔ ရြာက ကိုေအာင္၀င္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ ၀ိုင္းထဲမွာဘဲ အိမ္တစ္လံုးထပ္ေဆာက္ၿပီး ေနပါတယ္။ အစ္မလတ္ မိုးစံပယ္ ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ၁၀ တန္းကို အတူတူ ေအာင္ပါ တယ္။ မမလတ္လည္း ဒီအတိုင္းပါဘဲ ၁၀ တန္းကို ၂ ႏွစ္ဆက္တိုက္က် ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတန္းခ်င္း တူသြားၿပီးမွ အတူတူ ေအာင္ခဲ႔ တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္ရွိပါတယ္။ ေအးေအး၀င္းရယ္၊ ၀င္းျမင္႔ရယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္းရယ္ေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္ဟာ သူငယ္တန္းကေန စၿပီးအထက္တန္းအထိ အတူတူ သြားတာ၊ လာတာ၊ စားတာေသာက္တာ အားလံုး တပူးပူးတတြဲတြဲ ပါပဲ။ ၀င္းျမင္႔ နဲ႔ ေ၀ႏွင္း တို႔ မိဘေတြကလည္း ဆားတြင္းႀကီး ေတြကို ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ရိုးသားတဲ႔ ေတာသူ ေတာင္သားေတြပါဘဲ။ ေအးေအး၀င္း ကေတာ႔ အေဖ မရွိေတာ႔ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ဆားတြင္းႀကီး ေတြ မပိုင္ေပမယ္႔ သူ႔အစ္မအႀကီးဆံုးက ၿမိဳ႕မွာ သူနာျပဳ ဆရာမသင္တန္းဆင္းၿပီး ရြာမွာ သားဖြားဆရာမ အျဖစ္လုပ္ကိုင္ၿပီး အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ေဆးဆိုင္ႀကီး ဖြင္႔ထားပါတယ္။ ရြာလို႔ ေျပာလိုက္လို႔ အထင္မေသးလိုက္ပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာမွာ ကၽြန္းရဲစခန္း ရွိတယ္။ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးဆိုင္ရာ ရံုးေတြရွိတယ္။ တြဲဘက္ အထက္တန္းေက်ာင္း ရွိတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္အဆင္႔ ရွိတဲ႔ ရြာႀကီးလို႔ ေျပာရင္လည္း ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ၁၀တန္းေရာက္ေတာ႔ ေ၀ႏွင္းကို ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ ဖြင္႔ေျပာျပမိတယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို မွတ္မိပါေသးတယ္။ ေ၀ႏွင္းရယ္ေလ….. ဟင္းခ်က္ဖို႔ ၾကက္သားေတြကို ဓားနဲ႔ ခုတ္ရင္း ဘယ္ဘက္လက္ကို ဓားထိသြားခဲ႔တယ္။ ဂရုမစိုက္ဘဲ ဒီအတိုင္းေနလိုက္တာ အနာမွာ ေညွာ္ေတြ၀င္ၿပီး ရင္းလာတယ္။ အနာအရွိန္ေၾကာင္႔ သူေက်ာင္းတစ္ပတ္ေလာက္ မတက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီမွာတင္ ေက်ာင္းမွာ လြတ္သြားတဲ႔ စာေတြအတြက္ ေအးေအး၀င္း၊ ကၽြန္ေတာ္၊ ၀င္းျမင္႔တို႔ ခြဲတမ္းခ်ၿပီး စာ ေတြ၀ိုင္းကူးေပး ရတယ္။ ေအးေအး၀င္းက လူမႈေရးဘာသာရပ္ကို ကူးေပးတယ္။ ၀င္ျမင္႔က သိပၸံဘာသာရပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာ အဂၤလိပ္ သခ်ၤာ။ ေ၀ႏွင္း မသိေအာင္ ခိုးယူထားတဲ႔ သူ႔ဓာတ္ပံုေလးကို ေရွ႕မွာခ်ၿပီး ကိုယ္ ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူေလးရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြထဲ မွာ အေကာင္းဆံုးနဲ႔၊ အ၀ိုုင္းဆံုးလက္ေရးေလးေတြ ေရးခ် ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔ပံုေလးကို ၾကည္႔ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနရင္းနဲ႔ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ယူၿပီး ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးခ်မိတယ္။
တိတ္တခိုး ခ်စ္သူ
ေတြ႕စရင္ခုန္ ျမင္ယံုစြဲလန္း
တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္
ခ်စ္မိေနၿပီ ေ၀ႏွင္း ရယ္ …..
အလွမ္းကြားလို႔ လြမ္းတာေတြ႔ေတာင္
သူသိေအာင္ မေနရဲ
ရင္မွာ ေ၀ဒနာ မေျဖသာလို႔
ခ်စ္တယ္ ေျပာရင္
သူ စိတ္ဆိုးမွာလား ….
အေတြးစိတ္မ်ားက ေခ်ာက္လွန္႔ေနခဲ႔
ဖြင္႔မေျပာျပန္လည္း စိတ္မ်ားတင္းလို႔
အေနရခက္တယ္ ေ၀ႏွင္း ရယ္ …..
မေျပာဘဲ သိ မၾကည္႔ဘဲ ျမင္
ရင္တြင္းရွိတာ သိေနရင္
သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ
ႏႈတ္မ်ား ဆြံ႕အ မဖြင္႔ဟရဲလို႕
ေၾသာ္ ….. ေယာက်ာ္းတန္မဲ႔
အံႀကိတ္၍သာ ေျဖပါေတာ႔မယ္ ေ၀ႏွင္းရယ္ …..
စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ခ်စ္တဲ႔ ေ၀ႏွင္းအတြက္ ကဗ်ာေလးေရးၿပီး အိပ္ယာ၀င္ခဲ႔တယ္။ ဒီေန႔နဲ႔ဆိုရင္ ေ၀ႏွင္း ေက်ာင္းပ်က္တာ ၆ ရက္ေတာင္ ရွိသြားၿပီေနာ္။ သူ႔အေၾကာင္းေတြေတြးရင္းနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ မနက္အိပ္ယာကႏိုးလို႔ ေက်ာင္းသြားေတာ႔ အမွတ္မထင္ ေ၀ႏွင္း ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အနာက သက္သာသြားလို႔ ေက်ာင္းစတက္တာတဲ႔။ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ခ်စ္သူဆီကို စာအုပ္ေလးေတြ လွမ္းေပး မိတယ္။ ေအးေအး၀င္း၊ ၀င္းျမင္႔၊ ကၽြန္ေတာ္၊ ေ၀ႏွင္း ေလးေယာက္သား လက္တြဲၿပီးစာသင္ခန္းကို ခ်ီတက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ေက်ာင္းဆင္း ေတာ႔ အိမ္ကို တန္းျပန္လာတယ္။ လြယ္အိတ္ခ်ၿပီးတာနဲ႔ ေထာ္လဂ်ီကို စက္ႏိႈးၿပီး ဆားတြင္းေတြဘက္ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ဆားၾကမ္း ေတြကို ေထာ္လဂ်ီနဲ႔ သယ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေရခ်ိဳးဖို႔လုပ္ေနတုန္း မမႀကီးက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေန လွမ္းေျပာတယ္။ ကိုမိုးေရ… ခုနကဘဲ ေ၀ႏွင္းလာသြားတယ္ မင္းျပန္လာရင္ ေအးေအး၀င္းတို႔ ဆိုင္ကိုလာခဲ႔ပါတဲ႔။ ဟုတ္ကဲ႔လို႔ ျပန္ ေျပာရင္း ကမန္းကတန္း ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။ အ၀တ္အစားလဲၿပီးတာနဲ႔ ေအးေအး၀င္းတို႔ဆိုင္ကို သြားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေတြ႔ေတြ႔ ခ်င္း ေအးေအး၀င္း ေျပးထြက္လာၿပီး မိုးေက်ာ္သူ နင္ ေ၀ႏွင္းကို ရည္းစားစာ ေပးတယ္ဆို ဟုတ္လား ဟိုမွာ စိတ္ဆိုးေနၿပီ ဟ သြား လိုက္ပါဦး။ ေျပာေျပာဆိုဆို နဲ႔ ေအးေအး၀င္းထ ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ငါလည္း မေရးရပါလား လို႔ ကိုယ္႔ ကိုယ္ကို ျပန္ေျပာရင္း ေ၀ႏွင္းဆီကို လာခဲ႔မိတယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးက ဆူလို႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျမင္ေတာ ႔ေ၀ႏွင္း က
“ ဒီမွာ မိုးေက်ာ္သူ နင္ကိုငါက ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္လို႔ မမွီတဲ႔ စာေလးေတြ ကူးေပးပါဆိုၿပီး အကူအညီေတာင္းတာ နင္က ငါ႔ကို ရည္းစား စာပါထည္႔ေပးလိုက္တယ္ ေပါ႔ဟုတ္လား ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႔။ “နင္ ဘာ ေတြလာေျပာေနတာလဲ ေ၀ႏွင္း နင္ေျပာတာကို ငါ နားမလည္ဘူးဟာ”
“ေအး နင္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔ မိုးေက်ာ္သူ ဒီမွာၾကည္႔ နင္႔ လက္ေရးႀကီးနဲ႔ ေရးထားတဲ႔ ကဗ်ာ။ ကဲ ေတြ႔ၿပီလား။ နင္ ဘာျငင္းခ်င္ေသးလဲ”
ကၽြန္ေတာ္ ခဏတာ ၿငိမ္သက္သြားမိသည္ လူမသိေအာင္ သူ႔ကို ခ်စ္တဲ႔ အေၾကာင္းေလးေတြကို ကဗ်ာေလးေရးမိပါတယ္။ သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ မွ သြားေရးမိသည္႔ ကိုယ္႔အျဖစ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆံုး မထူးေတာ႔ပါဘူးကြာ ဆိုၿပီး….
“ ဟုတ္တယ္ ေ၀ႏွင္း ငါ နင္႔ကို ခ်စ္ေနတာ ၾကာလွၿပီ … သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔ အေတြးေတြေၾကာင္႔ နင္႔ကို ငါ ဖြင္႔မေျပာ ျဖစ္ခဲ႔တာပါ။ အခု နင္သိသြားၿပီဆိုေတာ႔ ငါ ၿမိဳသိပ္မထားေတာ႔ပါဘူး။ ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ရည္ရြယ္ၿပီး နင္ကို ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာပါရေစ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ရင္ထဲမွာ ရွိသမွ် စကားေတြကို အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာခ်မိ၏။ ကၽြန္ေတာ္ စကားလည္း ဆံုးေရာ ေ၀ႏွင္း တစ္ ေယာက္ အင္း မလုပ္ အဲ မလုပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႕ကထြက္ သြားပါေတာ႔တယ္။ ေနာက္ေန႔ကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေ၀ႏွင္း ေကာင္း ေကာင္း စကားမေျပာေတာ႔ ေအးေအး၀င္း နဲ႔ ၀င္းျမင္႔ ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းၾက။ ေ၀ႏွင္းကို ေျဖာင္းဖ်ေျပာ ေသာ္လည္း ဘာမွ ျပန္မေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္း မသိေတာ႔။ ခ်စ္သူရဲ႕ ဥပကၡာျပဳမႈေတြကို ခံစားရေတာ႔ လူ က ေက်ာင္းစာထဲမွာ စိတ္မပါ။ မ်က္ႏွာက မရႊင္ျပ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေတာ႔။ စဥ္းစားၾကည္႔ ၾကပါဦးဗ်ာ။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင္႔ေျပာတာ အျပစ္တဲ႔လား။ မနက္အိပ္ယာက ႏိုးလို႔ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းသြားဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဆင္ေနတုန္း အိမ္၀ိုင္းထဲကို အျဖဴ နဲ႔ အစိမ္း ၀တ္စံုေလးနဲ႔ အမွတ္မထင္ ေ၀ႏွင္းကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထင္ မမလတ္ ဆီလာတာလို႔ပဲ ေတြးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကိုေတာ႔ ဘယ္လို နည္းနဲ႔မွ လာစရာအေၾကာင္းမရွိ။ စိတ္ကူးနဲ႔ ေျပာ ေနတုန္းဘဲ ရွိေသးသည္။ “ အစ္မ မိုးေက်ာ္သူ ရွိလား၊ ေ၀ႏွင္း ေက်ာင္းသြားမလို႔ သူ႔ကို လာေခၚတာ” တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ နားၾကားမ်ား လြဲသလား မသိ။ မမလတ္က “ရွိတယ္ ေ၀ႏွင္း ေရ” လို႔ ျပန္ေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္ၾကားတာ အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း သိေတာ႔သည္။ အိမ္မွ စ ထြက္ၿပီး လမ္းတ၀က္ ေရာက္သည္အထိ ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ၾကေသး။ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ခါနီး ထေနာင္းပင္ႀကီးနားေရာက္ ေတာ႔မွ ေ၀ႏွင္းက စကားစဆိုသည္။
“ မိုးေက်ာ္သူ နင္ ငါ႔ကို ခ်စ္တာ တကယ္ေျပာတာလား”
ၾကည္႔ပါလား၊ ေက်ာင္း၀တ္စံုေလးနဲ႔ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားေလး ကြက္ၿပီး လွခ်င္တိုင္း လွေနတဲ႔ ခ်စ္သူေလးကို “ တကယ္ေျပာတာ ပါ ေ၀ႏွင္း ရယ္” လို႔ ျပန္ေျပာျပလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ မေျပာျဖစ္ပါဘူး။ ေခါင္းေလး တစ္ခ်က္ဘဲ ၿငိမ္႔ျပျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ ထဲမွာ ဘာေတြရွိေနတယ္ ဆိုတာ သူ ျမင္ႏိုင္ သိႏိုင္မွာပါ။
“ ေခါင္းမၿငိမ္႔နဲ႔ ဟာ ပါးစပ္နဲ႔ေျပာ ”
ကၽြန္ေတာ္ ခဏတာ ၿငိမ္သက္ေနမိသည္။
“ နင္ ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ မိုးေက်ာ္သူ ”
“ ဘာမွ မစဥ္းစားပါဘူးဟာ နင္႔အတြက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ စကားထက္ ေလးနက္တဲ႔ စကားလံုးေတြ ေျပာဖို႔ လိုက္ရွာေနတာပါ၊ နင္ေရာ ငါ႔ကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား ဟင္”
ကၽြန္ေတာ္ ေမးေတာ႔ သူ မေျဖ တုပ္တုပ္မွ မလႈပ္ တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားကို ဆို၏။
“ အင္း ” တဲ႔။
“ ဘာ အင္း တာလဲ ေသခ်ာေျပာေလ ဟာ ”
“ နင္ကလည္း မိုးေက်ာ္သူ နင္ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား၊ ငါ စိတ္မရွည္ေတာ႔ဘူးေနာ္ ခ်စ္တယ္ ဟာ ခ်စ္တယ္ ကဲ သိၿပီလား ”
မေျပာေတာ႔လည္း မေျပာလို႔ ေျပာျပန္ေတာ႔လည္း စကားေတြက ေျဖာင္႔ေနတာပါဘဲ။ ႏႈတ္ခမ္းဆူဆူေလးနဲ႔ ေျပာလာတဲ႔ ေ၀ႏွင္းရဲ႕ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္္မိတယ္။ ေဆာင္းႏွင္းေငြ႔ေတြနဲ႔ ေနျခည္ထိုးခါစ ေရႊအိုေရာင္ ျမဴႏွင္းေတြ ၾကားထဲမွာ ခ်စ္သူ လက္ကို ေက်ာင္းနား ေရာက္တဲ႔ အထိ ဆြဲကိုင္လာမိတယ္၊ သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္ရွိတဲ႔အနက္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္းက ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီဆိုေတာ႔ က်န္တဲ႔ ၀င္းျမင္႔နဲ႔ ေအးေအး၀င္းကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္လိုပဲ တိုက္ တြန္း တိုက္တြန္း သူတို႕ကေတာ႔ ေနၿမဲအတိုင္းပါဘဲ။ ဘာမွ ပိုမထူးပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္းလည္း သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ကို ဘာမွ မေျပာျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေ၀ႏွင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမာင္ လို႔ေခၚတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ႔ ေ၀ႏွင္းလို႔ပဲ ေခၚပါတယ္။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ တစ္ရက္မွာေတာ႔ ကိစၥတစ္ခုေပၚလာတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ႔ ဆားတြင္းမွာ ရွိတဲ႔ တဲအိမ္ကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေအာင္၀င္း ညေစာင္႔ အိပ္ရတယ္။ အရင္ကလည္း ဒီလိုဘဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ သြားသြား အိပ္ပါတယ္။ ေၾသာ္ … ေျပာဖို႔ တစ္ခုက်န္သြားတယ္။ ေ၀ႏွင္း မိဘေတြပိုင္တဲ႔ ဆားတြင္းတစ္ခုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆားတြင္းတစ္ခုနဲ႔က ကပ္ေနတာေလ။ တိုက္ တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ အဲဒီေန႔က ေ၀ႏွင္းလည္း သူတို႔ပိုင္တဲ႔ ဆားတြင္းက တဲကေလးမွာ ည ေစာင္႔အိပ္ရတယ္။ အရင္က သူ႔အေဖနဲ႔ အစ္မ အိပ္တာပါ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီေန႔က သူ႔အေမေနမေကာင္းတာနဲ႔ သူ႔အစ္မက အိမ္ျပန္အိပ္ပါတယ္။ အမွတ္မထင္ပါဘဲ သူနဲ႔ ည ပိုင္း ကာလေလးမွာ ေတြ႔ဆံုခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔အေဖက ညဦးပိုင္း အေစာကာလကတည္းက အိပ္ယာထဲကို ၀င္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တဲကေလးရဲ႕ ေနာက္ေဖးေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္းေတြ႔ဆံုခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။ ခ်စ္သူကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပြ႕ပိုက္ထားၿပီး ခ်စ္စကားေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္။ စကားေျပာေနတုန္း မိုးေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ႔ၾကည္႔ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၀ တန္း သင္ ခန္းစာထဲမွာ ပါတဲ႔ ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္ အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ေမတၱာမွ်ၿပီး ခ်စ္ၾကတာေတာင္မွ မိဘ ေတြေၾကာင္႔ ေသကြဲ ကြဲခဲ႔ရတယ္။ အဲဒါတင္ မကေသးဘူး ေသကြဲ ကြဲတာေတာင္မွ က်ိန္စာသင္႔ခဲ႔ၾကတဲ႔ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာၿပီး ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္တို႔ရဲ႕ ၾကယ္သကၤတေလးကို ႏွစ္ေယာက္သား ေငးၾကည္႔ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ကို မိဘေတြဆီမွာ ဖြင္႔ေျပာျပရင္ သေဘာမတူႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေၾကာင္း၊ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေၾကာင္းေတြကို အလွပဆံုး စကားလံုးေတြ စီၿပီး ေျပာျပျဖစ္တယ္။ ေ၀ႏွင္းက “ခ်စ္တာကို ယံုပါတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ကံၾကမၼကိုေတာ႔ မယံုရဲဘူး ေမာင္ ရယ္” ဆိုၿပီး ရင္ခြင္ထဲကို တိုး၀င္လာတယ္။ မျမင္ရတဲ႔ ကံၾကမၼာေတြကို ေတြးၿပီးစိတ္ပူေနတဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို အနမ္းေတြနဲ႔ ေျဖသိမ္႔ေနမိ တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္း စိတ္ကူးအိပ္မက္ ကၽြန္းေလးဆီကို ႏွစ္ဦးသား အတူတကြ သြားခဲ႔မိၾကပါတယ္။ သိပ္လွ တဲ႔ ကၽြန္ေလးပါ။ ကၽြန္းေလးက ျပန္လာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ၾကည္႔မိၾကပါ တယ္။ ကိုယ္စီ ႏွစ္ဦးလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြမွာ ရွက္ရိပ္ အနည္းငယ္ သန္းေနတာပါပဲ။ ေၾသာ္ …သူလည္း ရွက္ရွာေပမေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ရင္ေတြခုန္ေနတာပါပဲ။
ပညာေရး တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔မို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခအေနကို သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္မွ အပ ဘယ္သူမွ မသိေစရဘဲ ေက်ာင္းစာေတြထဲဘဲ စိတ္ေတြ ျပန္ႏွစ္ထားခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနီးလာတဲ႔ စာေမးပြဲအတြက္ တဘက္ကေန ျပင္ဆင္ရင္း ဘ၀ ေရွ႕ေရးအတြက္လည္း အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။ မိသားစုထဲမွာ ေယာက်ာ္းေလးဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ တည္းပါတာဆိုေတာ႔ အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းျဖစ္တဲ႔ ဆားလုပ္ငန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ေရာက္ၿပီး လုပ္ကိုင္ရံုပါဘဲ။ အရင္က ဆိုရင္ ကိုေအာင္၀င္း တစ္ေယာက္တည္း ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီး ဆား သြားေရာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းအားရက္ေတြမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿမိဳ႕ကိုလုိက္ၿပီး ဆားကုန္သည္ေတြနဲ႔ ရင္ႏွီးေအာင္ လိုက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ စိတ္ကူးကေတာ႔ ၁၀ တန္းေျဖ ၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းထဲကို ၁ ႏွစ္ေလာက္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၿပီး အေျခက်တာနဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို မိသား ဖသားပီပီေတာင္ ရမ္းလက္ထပ္ယူဖို႔ပါ။ အဲဒီ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ တဘက္ကလည္း ပညာေရးအတြက္ ႀကိဳးစားသလို တဘက္ကလည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေတြကို ေလ႔လာတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာကို ခံစားမိလာၾကရင္ အနာဂတ္လွပဖို႔ အတြက္ လူတိုင္းလူတိုင္း ႀကိဳးစားၾကတာပါဘဲ။
တစ္ရက္မွာေတာ႔ ေ၀ႏွင္းက ေတြ႕ေနက် ေနရာေလးမွာ ေတြ႔ဖို႔ ေက်ာင္းက အျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာတယ္။ အေရးႀကီးတဲ႔ ကိစၥ ေျပာမွာမို႔လို႔ ေရာက္ေအာင္လာခဲ႔ဖို႔ ေသခ်ာမွာတယ္။ ညေန ဆားတြင္းက ျပန္လာၿပီး ေရမိုးခ်ိဳး ၿပီးတာနဲ႔ ေ၀ႏွင္းနဲ႔ ေတြ႕ေနၾကေနရာ ေလးကို လာခဲ႔မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး ေ၀ႏွင္းေရာက္လာတယ္။ ဘာမ်ားအေရးႀကီးလို႔လဲလို႔ ေမးေတာ႔ သူ ေျပာသင္႔၊ မေျပာသင္႔ ခဏစဥ္းစားေနေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ႔မွ ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာတယ္။
“ေမာင္ …. ေ၀ႏွင္းမွာ …”
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ညိွဳးေလးနဲ႔ အသာပိတ္လိုက္ပါတယ္။
“ ေသခ်ာရဲ႕လား ေ၀ႏွင္းရယ္”
“ေသခ်ာသေလာက္ ရွိတယ္ေမာင္၊ ေ၀ႏွင္းသတိထားမိတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ”
“ေ၀ႏွင္း ရယ္…”
စိတ္အားငယ္ေနတဲ႔ ခ်စ္သူကို ကၽြန္ေတာ္ အားေပး စကားေတြ ေျပာတယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ေယာက်ာ္းပီပီ လက္ထပ္မယ္လို႔ ကတိ ေပးလိုက္တယ္။ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲႀကီးနီးမွ အခုလို ျဖစ္လာရတယ္လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ အျပစ္တင္စကားေတြ ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ခြင္ ထဲမွာ ငိုေနတယ္။ ခ်စ္သူစိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ႔ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစမယ္႔ စကားလံုးေတြ ေရြးခ်ယ္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ ေျပာ ေနမိတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၂ ပတ္ေလာက္ အေျခအေန ေစာင္႔ၾကည္႔ၿပီး မိဘေတြကို ဖြင္႔ေျပာျပ လက္ထပ္ၾကမယ္လို႔… အေလးအနက္ ထားၿပီး ေ၀ႏွင္းကို ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အထိုက္ အေလ်ာက္ေတာ႔ ေ၀ႏွင္း စိတ္ေအးသြားပံု ရပါတယ္။
သိပ္မၾကာပါဘူး ေ၀ႏွင္းက အားလံုးအဆင္ေျပသြာၿပီလို႔ ေျပာတယ္။ ဘယ္လို အဆင္ေျပသြားတာလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကေမးေတာ႔ သူ ေအးေအး၀င္း ကိုဖြင္႔ေျပာျပၿပီး ဒီကိစၥကို တိုင္ပင္တယ္။ ေအးေအး၀င္းက သူလုပ္ေပးမယ္ ဆိုၿပီး သူ႔ေဆးဆိုင္ကေန ေဆးေတြယူလာ တယ္။ အဲဒီေဆးေတြေသာက္လိုက္တာနဲ႔ ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားတာလို႔ ေျပာျပတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အခုအေျခအေနက စာေမး ပြဲလည္း ေျဖခါနီး ျဖစ္ေနလို႔ ဒီလိုလုပ္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးဘဲလို႔ သူကေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဓိက စိုးရိမ္တာက အဲဒီလိုေဆး ေတြ ေသာက္လိုက္လို႔ ေ၀ႏွင္း တစ္ခုခု ထိခိုက္သြားမွာကို စိုးရိမ္တာပါ။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေ၀ႏွင္းကို အခ ုလက္ထပ္ဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ လက္ထပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားသြားမယ္႔ အနာဂတ္ အစီအစဥ္ေလးေတြကို ေျပာျပေတာ႔ ခ်စ္တဲ႔ ေ၀ႏွင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ ပုခံုးေပၚမွာ ေခါင္းေလးမွီၿပီး နားေထာင္ေနတယ္။ ဒီေန႔က စၿပီး စာေမးပြဲအတြက္ စၿပီးႀကိဳးစားၾကဖို႔ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲလိုက္တယ္။ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးတာနဲ႔ သူေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ပါ ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီး တကၠသိုလ္ဆက္မတက္ေတာ႔ဘဲ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အတြက္ ႀကိဳးစားၿပီး ပိုက္ဆံစုၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ဘဲ မတ္လပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ၁၀ တန္းစာေမးပြဲကို ေကာင္းမြန္စြာ ေျဖဆိုၿပီးခဲ႔ပါတယ္။ ၾကားကာလေတြမွာ ေတာ႔ ေအးေအး၀င္းရဲ႕ အကူအညီေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ ျဖစ္လာတဲ႔ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ စာေမး ပြဲႀကီးေျဖဆို ၿပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ စီပြားေရးကိုအရင္ ကထက္ပိုၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဆားလုပ္ငန္း တစ္ခုတည္းနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ပုဇြန္ေတြပါ ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ႕တက္ၿပီးဒိုင္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ သြားေရာက္တဲ႔ လုပ္ငန္းတစ္ခု ပါ ထပ္တိုးၿပီး ေလ႔လာလုပ္ကိုင္ခဲ႔တယ္။ ေ၀ႏွင္းကလည္း သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ မိဘလုပ္ငန္းကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရင္း တစ္ဘက္ တလမ္းကေန ကိုယ္ပိုင္ ၀င္ေငြအျဖစ္ စက္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ အနာဂတ္ ဘ၀ေလးတစ္ခု ကိုရည္ရြယ္ၿပီး သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ကိုယ္ဆီ အသိစိတ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ႔ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္စြာနဲ႔ ဆားတြင္ထဲက တဲကေလးမွာ သူေစာင္႔အိပ္ရတဲ႔ ရက္ေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္း ညပိုင္းမွာ ေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို ေတြ႔ျဖစ္ၾကရင္လည္း အိပ္မက္ကၽြန္းေလးဆီကို ေရာက္ေရာက္သြားၾက တယ္။ တရက္ၿပီး တရက္ ရက္ေတြ ကုန္ဆံုးလာလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၀တန္းေအာင္စရင္းေတြ ထြက္ဖို႔ ရက္နီးလာပါတယ္။ ဇူလိုင္လရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပတ္မွာ ေအာင္စရင္းေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၀တန္းကို ဂုဏ္ထူး ၂ခုနဲ႔ ေအာင္ပါတယ္။ က်န္တဲ႔ လူေတြအားလံုး ၁၀တန္း စာေမးပြဲ က်တယ္။ အားငယ္ေနတဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို အားေပးစကားေတြနဲ႔ ႏွစ္သိမ္႔မိတယ္။ သူကေျပာ တယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ဆက္မေျဖေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ႔ပါဘူး။ သူ စာေမးပြဲ ေအာင္ ေအာင္ က် က် ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ခ်စ္ေနမွာပဲ။ လက္ထပ္မွာပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ …… ဒါေပမယ္႔ ေပါ႔ဗ်ာ…..

ဆက္ဖတ္ရန္...

Oct 19, 2007

ေက်းဇူး

မဂၤလာပါ ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာဒ္႔ဘက္ကို လွည္႔မၾကည္႔ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာပါၿပီ။ ၁လ ေက်ာ္ေလာက္ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ လံုးလံုးကို ပစ္ထားမိတယ္။ အားလံုးကို လံုး၀ လွည္႔မၾကည္႔ျဖစ္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာဒ္႔ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္မၾကည္႔ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္သြားတယ္။ လူကလည္း မအား၊ စိတ္ကလည္း မအားနဲ႔ ျဖစ္ေနလို႔ လို႔အေၾကာင္းျပရမွာပဲ။ စိတ္ပါတဲ႔အခ်ိန္ကေလးမွာ ေရးထား လိုက္၊ မပါရင္လည္း ဒီလိုပဲ ပစ္ထားလိုက္နဲ႔ ေရးလက္စ ပို႔စ္ေလးေတြေတာ႔ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြ၊ ေနာက္ေန႔ေတြကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ပို႔စ္အသစ္ေလးေတြကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို တင္သြားပါ႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပို႔စ္အသစ္ေတြ မတင္ႏိုင္ေသးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာဒ္႔ေလးကို လာေရာက္ လည္ ပတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ အားလံုးကို ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုၿပီး၊ လာလည္အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ရွိပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစခင္ဗ်ာ။ ေနာက္ေန႔ေတြက စၿပီး ဆက္တိုက္ဆိုသလို ပိုစ္႔ေတြကို တင္သြားပါ႔ မယ္ ခင္ဗ်ာ…

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင္႔
မိုးစက္
19.10.2007 ( 12:13 AM)

ဆက္ဖတ္ရန္...