ခ်စ္ရသူႏွင္႔ ခြဲခြာ၍ေနရေသာ ဒုကၡကို အခုမွ လက္ေတြ႔ ခံစားရေတာ႔သည္။ ဦးပဥၹင္းႀကီး၏ စကားကို မပယ္ရွားလို၍သာ ၿမိဳ႕ကိုလိုက္ လာရသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ လံုး၀ (လံုး၀) မပါေခ်။ အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္း တစ္ေယာက္ ေတြ႔ေနက် ေနရာေလးမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနမွာပဲေနာ္။
မနက္(၅)နာရီ မွာ သေဘၤာစထြက္မွာမို႔ အေဖ၊ အေမနဲ႔ မမႀကီး၊ မမလတ္တို႔အားလံုး မနက္အေစာႀကီး ထၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဦးပဥၹင္း ႀကီးအတြက္ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ အားလံုးလုပ္ေပးေနၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သူတို႔ေတြ လုပ္ကိုင္ေနတာကို ၾကည္႔ၿပီး စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ လို လႈပ္ရွား ေနမိသည္။ မနက္ (၄)နာရီ ထိုးေတာ႔ ေအးေအး၀င္းႏွင္႔ ၀င္းျမင္႔ ေရာက္လာသည္။ သူတို႔လက္ထဲမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ စားစရာမ်ိဳးစံု ပါလာသည္။ သူတို႔ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေ၀ႏွင္းေရာ ဟု ကၽြန္ေတာ္ အေလာတေရာ ေမးျဖစ္သည္။ ေအးေအး၀င္း က နင္ ထြက္သြားတာကို ၾကည္႔ၿပီး သူ လက္ျပ မႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႔ လိုက္မပို႔ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀စြာနဲ႔ ဘာမွထပ္မေျပာ ျဖစ္ေတာ႔။
မနက္(၅)နာရီ မွာ သေဘၤာစထြက္မွာမို႔ အေဖ၊ အေမနဲ႔ မမႀကီး၊ မမလတ္တို႔အားလံုး မနက္အေစာႀကီး ထၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဦးပဥၹင္း ႀကီးအတြက္ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ အားလံုးလုပ္ေပးေနၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သူတို႔ေတြ လုပ္ကိုင္ေနတာကို ၾကည္႔ၿပီး စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ လို လႈပ္ရွား ေနမိသည္။ မနက္ (၄)နာရီ ထိုးေတာ႔ ေအးေအး၀င္းႏွင္႔ ၀င္းျမင္႔ ေရာက္လာသည္။ သူတို႔လက္ထဲမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ စားစရာမ်ိဳးစံု ပါလာသည္။ သူတို႔ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေ၀ႏွင္းေရာ ဟု ကၽြန္ေတာ္ အေလာတေရာ ေမးျဖစ္သည္။ ေအးေအး၀င္း က နင္ ထြက္သြားတာကို ၾကည္႔ၿပီး သူ လက္ျပ မႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႔ လိုက္မပို႔ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀စြာနဲ႔ ဘာမွထပ္မေျပာ ျဖစ္ေတာ႔။
သေဘၤာဆိပ္သို႔ဆင္းခါနီး အေဖနဲ႔အေမ၊ မမႀကီး၊ မမလတ္တို႔ အားလံုးကို ကန္ေတာ႔သည္။ ကန္ေတာ႔ၿပီး ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အားလံုး ငိုေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ထဲမွာလည္း လံုး၀ စိတ္မေကာင္းေခ်။ သေဘၤာဆိပ္ကို ေရာက္ေတာ႔ မနက္(၅)နာရီ ထိုးေနခါ နီးေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာမွ ၿမိဳ႕သို႔တက္၍ ဆားေရာင္းသြားမည္႔ လူမ်ားလည္း အသီးသီး သေဘၤာေပၚသို႔ တက္ေနၾကၿပီ။ ေ၀ႏွင္း အတြက္ အစစအရာရာ စိတ္ခ်ပါ၊ ငါတို႔ ရွိပါတယ္လို႔ ေအးေအး၀င္းေရာ၊ ၀င္းျမင္႔တို႔က ေျပာသည္။ ညကတည္းက ေရးထားတဲ႔ စာ ေလးကိုထုတ္ၿပီး ေ၀ႏွင္းကို ေပးေပးပါလို႔ ေအးေအး၀င္း ကိုမွာသည္။ သေဘၤာႀကီး စထြက္ရန္ ဥၾသဆြဲေနေခ်ၿပီ… သေဘၤာေပၚတက္ ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ အေဖက စကားတစ္ခြန္းဆိုသည္။
သား၊ မင္းဟာ မိသားစုထဲမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ သားပဲ။ မင္းကို ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ၿမိဳ႕ကိုလႊတ္ၿပီး ပညာေတြ သင္ယူခိုင္း တာ ငါ႔သားႀကီးကို ဘြဲ႕၀တ္စံုႀကီးနဲ႕ ျမင္ခ်င္တယ္ကြာတဲ႔။ အေမကေတာ႔ အနႏၲငါးပါးကို မေမ႔ဖို႔ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔ ကို တတြတ္ တြတ္နဲ႔မွာတယ္။ ဆိပ္ကမ္းက ေဘာတံတားႀကီး သိမ္းခါနီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာႀကီးေပၚ တက္လာခဲ႔မိတယ္။ လက္ေတြ႕ေ၀ွ႕ယမ္း ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ႔ မိသားစုနဲ႔ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ျပန္ျပမိတယ္။ ေၾသာ္... ေ၀ႏွင္း ရယ္… ေမာင္ လက္ျပႏႈတ္ဆက္တာကို မၾကည္႔ရက္ဘူးတဲ႔လား။ ေမာင္ ပညာေတြစံုရင္ ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္းဆီ အေျပးျပန္လာခဲ႔ပါ႔မယ္ကြာ… ေမာင္႔ကို စိတ္ခ်ပါ … ေ၀ႏွင္းအေပၚအၿမဲ သစၥာရွိေနမွာပါ ေ၀ႏွင္းရယ္။ ဒီသေဘၤာႀကီးကိုစီးၿပီး ၿမိဳ႕ကို အႀကိမ္ႀကိမ္တက္ကာ ဆားအိတ္ေတြ သြားေရာင္းဘူးပါ၏။ ဘယ္ေသာအခါမွ ကိုယ္႔ရြာေလးရဲ႕ အလွအပကို မခံစားဘူးခဲ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ႔ ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင္႔လားမသိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာေလးဟာ သာယာခ်မ္းေျမ႕စြာနဲ႔ လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းေနပါေတာ႔တယ္။ ပတ္ ၀န္းက်င္ ျမင္ကြင္းတစ္ဆံုးၾကည္႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာက အခန္းဆီကို လာခဲ႔မိတယ္။ ဦးပဥၹင္းႀကီးကေတာ႔ ကုတင္ေပၚမွာ တရား စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ႔ဘဲ ကုတင္ေလးေပၚမွာ လွဲအိပ္ၿပီး ဟုိးအေၾကာင္း၊ ဒီအ ေၾကာင္း စဥ္းစားေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာေလးဟာ ဧရာ၀တီတိုင္း အစြန္အဖ်ားမွာရွိတဲ႔ ကၽြန္းငယ္ေလး တစ္ကၽြန္းေပၚက ရြာ ေလးတစ္ရြာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာရဲ႕ အဓိက ထြက္ကုန္ကေတာ႔ ဆား ပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဖနဲ႔အေမဟာ ဆားတြင္းႀကီးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္ရွိတဲ႔အနက္ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ဦးတည္းေသာ သားလည္းျဖစ္၊ အငယ္ဆံုးလည္းျဖစ္တဲ႔ အတြက္ အားလံုးက ၀ိုင္းၿပီးခ်စ္ၾကပါတယ္။ မမႀကီး မိုးသဇင္ကရြာမွာ ရွိတဲ႔ တြဲဘက္အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ (၁၀)တန္းကို ၂ ႏွစ္ ဆက္တိုက္က်လို႔ စာေမးပြဲ ဆက္မေျဖေတာ႔ဘဲ အေမတို႔ သေဘာတူတဲ႔ ရြာက ကိုေအာင္၀င္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ ၀ိုင္းထဲမွာဘဲ အိမ္တစ္လံုးထပ္ေဆာက္ၿပီး ေနပါတယ္။ အစ္မလတ္ မိုးစံပယ္ ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ၁၀ တန္းကို အတူတူ ေအာင္ပါ တယ္။ မမလတ္လည္း ဒီအတိုင္းပါဘဲ ၁၀ တန္းကို ၂ ႏွစ္ဆက္တိုက္က် ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတန္းခ်င္း တူသြားၿပီးမွ အတူတူ ေအာင္ခဲ႔ တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္ရွိပါတယ္။ ေအးေအး၀င္းရယ္၊ ၀င္းျမင္႔ရယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္းရယ္ေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္ဟာ သူငယ္တန္းကေန စၿပီးအထက္တန္းအထိ အတူတူ သြားတာ၊ လာတာ၊ စားတာေသာက္တာ အားလံုး တပူးပူးတတြဲတြဲ ပါပဲ။ ၀င္းျမင္႔ နဲ႔ ေ၀ႏွင္း တို႔ မိဘေတြကလည္း ဆားတြင္းႀကီး ေတြကို ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ရိုးသားတဲ႔ ေတာသူ ေတာင္သားေတြပါဘဲ။ ေအးေအး၀င္း ကေတာ႔ အေဖ မရွိေတာ႔ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ဆားတြင္းႀကီး ေတြ မပိုင္ေပမယ္႔ သူ႔အစ္မအႀကီးဆံုးက ၿမိဳ႕မွာ သူနာျပဳ ဆရာမသင္တန္းဆင္းၿပီး ရြာမွာ သားဖြားဆရာမ အျဖစ္လုပ္ကိုင္ၿပီး အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ေဆးဆိုင္ႀကီး ဖြင္႔ထားပါတယ္။ ရြာလို႔ ေျပာလိုက္လို႔ အထင္မေသးလိုက္ပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာမွာ ကၽြန္းရဲစခန္း ရွိတယ္။ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးဆိုင္ရာ ရံုးေတြရွိတယ္။ တြဲဘက္ အထက္တန္းေက်ာင္း ရွိတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္အဆင္႔ ရွိတဲ႔ ရြာႀကီးလို႔ ေျပာရင္လည္း ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ၁၀တန္းေရာက္ေတာ႔ ေ၀ႏွင္းကို ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ ဖြင္႔ေျပာျပမိတယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို မွတ္မိပါေသးတယ္။ ေ၀ႏွင္းရယ္ေလ….. ဟင္းခ်က္ဖို႔ ၾကက္သားေတြကို ဓားနဲ႔ ခုတ္ရင္း ဘယ္ဘက္လက္ကို ဓားထိသြားခဲ႔တယ္။ ဂရုမစိုက္ဘဲ ဒီအတိုင္းေနလိုက္တာ အနာမွာ ေညွာ္ေတြ၀င္ၿပီး ရင္းလာတယ္။ အနာအရွိန္ေၾကာင္႔ သူေက်ာင္းတစ္ပတ္ေလာက္ မတက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီမွာတင္ ေက်ာင္းမွာ လြတ္သြားတဲ႔ စာေတြအတြက္ ေအးေအး၀င္း၊ ကၽြန္ေတာ္၊ ၀င္းျမင္႔တို႔ ခြဲတမ္းခ်ၿပီး စာ ေတြ၀ိုင္းကူးေပး ရတယ္။ ေအးေအး၀င္းက လူမႈေရးဘာသာရပ္ကို ကူးေပးတယ္။ ၀င္ျမင္႔က သိပၸံဘာသာရပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာ အဂၤလိပ္ သခ်ၤာ။ ေ၀ႏွင္း မသိေအာင္ ခိုးယူထားတဲ႔ သူ႔ဓာတ္ပံုေလးကို ေရွ႕မွာခ်ၿပီး ကိုယ္ ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူေလးရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြထဲ မွာ အေကာင္းဆံုးနဲ႔၊ အ၀ိုုင္းဆံုးလက္ေရးေလးေတြ ေရးခ် ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔ပံုေလးကို ၾကည္႔ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနရင္းနဲ႔ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ယူၿပီး ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးခ်မိတယ္။
တိတ္တခိုး ခ်စ္သူ
ေတြ႕စရင္ခုန္ ျမင္ယံုစြဲလန္း
တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္
ခ်စ္မိေနၿပီ ေ၀ႏွင္း ရယ္ …..
အလွမ္းကြားလို႔ လြမ္းတာေတြ႔ေတာင္
သူသိေအာင္ မေနရဲ
ရင္မွာ ေ၀ဒနာ မေျဖသာလို႔
ခ်စ္တယ္ ေျပာရင္
သူ စိတ္ဆိုးမွာလား ….
အေတြးစိတ္မ်ားက ေခ်ာက္လွန္႔ေနခဲ႔
ဖြင္႔မေျပာျပန္လည္း စိတ္မ်ားတင္းလို႔
အေနရခက္တယ္ ေ၀ႏွင္း ရယ္ …..
မေျပာဘဲ သိ မၾကည္႔ဘဲ ျမင္
ရင္တြင္းရွိတာ သိေနရင္
သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ
ႏႈတ္မ်ား ဆြံ႕အ မဖြင္႔ဟရဲလို႕
ေၾသာ္ ….. ေယာက်ာ္းတန္မဲ႔
အံႀကိတ္၍သာ ေျဖပါေတာ႔မယ္ ေ၀ႏွင္းရယ္ …..
စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ခ်စ္တဲ႔ ေ၀ႏွင္းအတြက္ ကဗ်ာေလးေရးၿပီး အိပ္ယာ၀င္ခဲ႔တယ္။ ဒီေန႔နဲ႔ဆိုရင္ ေ၀ႏွင္း ေက်ာင္းပ်က္တာ ၆ ရက္ေတာင္ ရွိသြားၿပီေနာ္။ သူ႔အေၾကာင္းေတြေတြးရင္းနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ မနက္အိပ္ယာကႏိုးလို႔ ေက်ာင္းသြားေတာ႔ အမွတ္မထင္ ေ၀ႏွင္း ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အနာက သက္သာသြားလို႔ ေက်ာင္းစတက္တာတဲ႔။ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ခ်စ္သူဆီကို စာအုပ္ေလးေတြ လွမ္းေပး မိတယ္။ ေအးေအး၀င္း၊ ၀င္းျမင္႔၊ ကၽြန္ေတာ္၊ ေ၀ႏွင္း ေလးေယာက္သား လက္တြဲၿပီးစာသင္ခန္းကို ခ်ီတက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ေက်ာင္းဆင္း ေတာ႔ အိမ္ကို တန္းျပန္လာတယ္။ လြယ္အိတ္ခ်ၿပီးတာနဲ႔ ေထာ္လဂ်ီကို စက္ႏိႈးၿပီး ဆားတြင္းေတြဘက္ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ဆားၾကမ္း ေတြကို ေထာ္လဂ်ီနဲ႔ သယ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေရခ်ိဳးဖို႔လုပ္ေနတုန္း မမႀကီးက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေန လွမ္းေျပာတယ္။ ကိုမိုးေရ… ခုနကဘဲ ေ၀ႏွင္းလာသြားတယ္ မင္းျပန္လာရင္ ေအးေအး၀င္းတို႔ ဆိုင္ကိုလာခဲ႔ပါတဲ႔။ ဟုတ္ကဲ႔လို႔ ျပန္ ေျပာရင္း ကမန္းကတန္း ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။ အ၀တ္အစားလဲၿပီးတာနဲ႔ ေအးေအး၀င္းတို႔ဆိုင္ကို သြားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေတြ႔ေတြ႔ ခ်င္း ေအးေအး၀င္း ေျပးထြက္လာၿပီး မိုးေက်ာ္သူ နင္ ေ၀ႏွင္းကို ရည္းစားစာ ေပးတယ္ဆို ဟုတ္လား ဟိုမွာ စိတ္ဆိုးေနၿပီ ဟ သြား လိုက္ပါဦး။ ေျပာေျပာဆိုဆို နဲ႔ ေအးေအး၀င္းထ ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ငါလည္း မေရးရပါလား လို႔ ကိုယ္႔ ကိုယ္ကို ျပန္ေျပာရင္း ေ၀ႏွင္းဆီကို လာခဲ႔မိတယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးက ဆူလို႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျမင္ေတာ ႔ေ၀ႏွင္း က
“ ဒီမွာ မိုးေက်ာ္သူ နင္ကိုငါက ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္လို႔ မမွီတဲ႔ စာေလးေတြ ကူးေပးပါဆိုၿပီး အကူအညီေတာင္းတာ နင္က ငါ႔ကို ရည္းစား စာပါထည္႔ေပးလိုက္တယ္ ေပါ႔ဟုတ္လား ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႔။ “နင္ ဘာ ေတြလာေျပာေနတာလဲ ေ၀ႏွင္း နင္ေျပာတာကို ငါ နားမလည္ဘူးဟာ”
“ေအး နင္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔ မိုးေက်ာ္သူ ဒီမွာၾကည္႔ နင္႔ လက္ေရးႀကီးနဲ႔ ေရးထားတဲ႔ ကဗ်ာ။ ကဲ ေတြ႔ၿပီလား။ နင္ ဘာျငင္းခ်င္ေသးလဲ”
ကၽြန္ေတာ္ ခဏတာ ၿငိမ္သက္သြားမိသည္ လူမသိေအာင္ သူ႔ကို ခ်စ္တဲ႔ အေၾကာင္းေလးေတြကို ကဗ်ာေလးေရးမိပါတယ္။ သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ မွ သြားေရးမိသည္႔ ကိုယ္႔အျဖစ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆံုး မထူးေတာ႔ပါဘူးကြာ ဆိုၿပီး….
“ ဟုတ္တယ္ ေ၀ႏွင္း ငါ နင္႔ကို ခ်စ္ေနတာ ၾကာလွၿပီ … သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔ အေတြးေတြေၾကာင္႔ နင္႔ကို ငါ ဖြင္႔မေျပာ ျဖစ္ခဲ႔တာပါ။ အခု နင္သိသြားၿပီဆိုေတာ႔ ငါ ၿမိဳသိပ္မထားေတာ႔ပါဘူး။ ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ရည္ရြယ္ၿပီး နင္ကို ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာပါရေစ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ရင္ထဲမွာ ရွိသမွ် စကားေတြကို အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာခ်မိ၏။ ကၽြန္ေတာ္ စကားလည္း ဆံုးေရာ ေ၀ႏွင္း တစ္ ေယာက္ အင္း မလုပ္ အဲ မလုပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႕ကထြက္ သြားပါေတာ႔တယ္။ ေနာက္ေန႔ကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေ၀ႏွင္း ေကာင္း ေကာင္း စကားမေျပာေတာ႔ ေအးေအး၀င္း နဲ႔ ၀င္းျမင္႔ ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းၾက။ ေ၀ႏွင္းကို ေျဖာင္းဖ်ေျပာ ေသာ္လည္း ဘာမွ ျပန္မေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္း မသိေတာ႔။ ခ်စ္သူရဲ႕ ဥပကၡာျပဳမႈေတြကို ခံစားရေတာ႔ လူ က ေက်ာင္းစာထဲမွာ စိတ္မပါ။ မ်က္ႏွာက မရႊင္ျပ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေတာ႔။ စဥ္းစားၾကည္႔ ၾကပါဦးဗ်ာ။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင္႔ေျပာတာ အျပစ္တဲ႔လား။ မနက္အိပ္ယာက ႏိုးလို႔ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းသြားဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဆင္ေနတုန္း အိမ္၀ိုင္းထဲကို အျဖဴ နဲ႔ အစိမ္း ၀တ္စံုေလးနဲ႔ အမွတ္မထင္ ေ၀ႏွင္းကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထင္ မမလတ္ ဆီလာတာလို႔ပဲ ေတြးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကိုေတာ႔ ဘယ္လို နည္းနဲ႔မွ လာစရာအေၾကာင္းမရွိ။ စိတ္ကူးနဲ႔ ေျပာ ေနတုန္းဘဲ ရွိေသးသည္။ “ အစ္မ မိုးေက်ာ္သူ ရွိလား၊ ေ၀ႏွင္း ေက်ာင္းသြားမလို႔ သူ႔ကို လာေခၚတာ” တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ နားၾကားမ်ား လြဲသလား မသိ။ မမလတ္က “ရွိတယ္ ေ၀ႏွင္း ေရ” လို႔ ျပန္ေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္ၾကားတာ အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း သိေတာ႔သည္။ အိမ္မွ စ ထြက္ၿပီး လမ္းတ၀က္ ေရာက္သည္အထိ ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ၾကေသး။ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ခါနီး ထေနာင္းပင္ႀကီးနားေရာက္ ေတာ႔မွ ေ၀ႏွင္းက စကားစဆိုသည္။
“ မိုးေက်ာ္သူ နင္ ငါ႔ကို ခ်စ္တာ တကယ္ေျပာတာလား”
ၾကည္႔ပါလား၊ ေက်ာင္း၀တ္စံုေလးနဲ႔ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားေလး ကြက္ၿပီး လွခ်င္တိုင္း လွေနတဲ႔ ခ်စ္သူေလးကို “ တကယ္ေျပာတာ ပါ ေ၀ႏွင္း ရယ္” လို႔ ျပန္ေျပာျပလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ မေျပာျဖစ္ပါဘူး။ ေခါင္းေလး တစ္ခ်က္ဘဲ ၿငိမ္႔ျပျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ ထဲမွာ ဘာေတြရွိေနတယ္ ဆိုတာ သူ ျမင္ႏိုင္ သိႏိုင္မွာပါ။
“ ေခါင္းမၿငိမ္႔နဲ႔ ဟာ ပါးစပ္နဲ႔ေျပာ ”
ကၽြန္ေတာ္ ခဏတာ ၿငိမ္သက္ေနမိသည္။
“ နင္ ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ မိုးေက်ာ္သူ ”
“ ဘာမွ မစဥ္းစားပါဘူးဟာ နင္႔အတြက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ စကားထက္ ေလးနက္တဲ႔ စကားလံုးေတြ ေျပာဖို႔ လိုက္ရွာေနတာပါ၊ နင္ေရာ ငါ႔ကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား ဟင္”
ကၽြန္ေတာ္ ေမးေတာ႔ သူ မေျဖ တုပ္တုပ္မွ မလႈပ္ တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားကို ဆို၏။
“ အင္း ” တဲ႔။
“ ဘာ အင္း တာလဲ ေသခ်ာေျပာေလ ဟာ ”
“ နင္ကလည္း မိုးေက်ာ္သူ နင္ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား၊ ငါ စိတ္မရွည္ေတာ႔ဘူးေနာ္ ခ်စ္တယ္ ဟာ ခ်စ္တယ္ ကဲ သိၿပီလား ”
မေျပာေတာ႔လည္း မေျပာလို႔ ေျပာျပန္ေတာ႔လည္း စကားေတြက ေျဖာင္႔ေနတာပါဘဲ။ ႏႈတ္ခမ္းဆူဆူေလးနဲ႔ ေျပာလာတဲ႔ ေ၀ႏွင္းရဲ႕ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္္မိတယ္။ ေဆာင္းႏွင္းေငြ႔ေတြနဲ႔ ေနျခည္ထိုးခါစ ေရႊအိုေရာင္ ျမဴႏွင္းေတြ ၾကားထဲမွာ ခ်စ္သူ လက္ကို ေက်ာင္းနား ေရာက္တဲ႔ အထိ ဆြဲကိုင္လာမိတယ္၊ သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္ရွိတဲ႔အနက္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္းက ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီဆိုေတာ႔ က်န္တဲ႔ ၀င္းျမင္႔နဲ႔ ေအးေအး၀င္းကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္လိုပဲ တိုက္ တြန္း တိုက္တြန္း သူတို႕ကေတာ႔ ေနၿမဲအတိုင္းပါဘဲ။ ဘာမွ ပိုမထူးပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္းလည္း သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ကို ဘာမွ မေျပာျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေ၀ႏွင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမာင္ လို႔ေခၚတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ႔ ေ၀ႏွင္းလို႔ပဲ ေခၚပါတယ္။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ တစ္ရက္မွာေတာ႔ ကိစၥတစ္ခုေပၚလာတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ႔ ဆားတြင္းမွာ ရွိတဲ႔ တဲအိမ္ကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေအာင္၀င္း ညေစာင္႔ အိပ္ရတယ္။ အရင္ကလည္း ဒီလိုဘဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ သြားသြား အိပ္ပါတယ္။ ေၾသာ္ … ေျပာဖို႔ တစ္ခုက်န္သြားတယ္။ ေ၀ႏွင္း မိဘေတြပိုင္တဲ႔ ဆားတြင္းတစ္ခုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆားတြင္းတစ္ခုနဲ႔က ကပ္ေနတာေလ။ တိုက္ တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ အဲဒီေန႔က ေ၀ႏွင္းလည္း သူတို႔ပိုင္တဲ႔ ဆားတြင္းက တဲကေလးမွာ ည ေစာင္႔အိပ္ရတယ္။ အရင္က သူ႔အေဖနဲ႔ အစ္မ အိပ္တာပါ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီေန႔က သူ႔အေမေနမေကာင္းတာနဲ႔ သူ႔အစ္မက အိမ္ျပန္အိပ္ပါတယ္။ အမွတ္မထင္ပါဘဲ သူနဲ႔ ည ပိုင္း ကာလေလးမွာ ေတြ႔ဆံုခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔အေဖက ညဦးပိုင္း အေစာကာလကတည္းက အိပ္ယာထဲကို ၀င္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တဲကေလးရဲ႕ ေနာက္ေဖးေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္းေတြ႔ဆံုခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။ ခ်စ္သူကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပြ႕ပိုက္ထားၿပီး ခ်စ္စကားေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္။ စကားေျပာေနတုန္း မိုးေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ႔ၾကည္႔ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၀ တန္း သင္ ခန္းစာထဲမွာ ပါတဲ႔ ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္ အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ေမတၱာမွ်ၿပီး ခ်စ္ၾကတာေတာင္မွ မိဘ ေတြေၾကာင္႔ ေသကြဲ ကြဲခဲ႔ရတယ္။ အဲဒါတင္ မကေသးဘူး ေသကြဲ ကြဲတာေတာင္မွ က်ိန္စာသင္႔ခဲ႔ၾကတဲ႔ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာၿပီး ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္တို႔ရဲ႕ ၾကယ္သကၤတေလးကို ႏွစ္ေယာက္သား ေငးၾကည္႔ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ကို မိဘေတြဆီမွာ ဖြင္႔ေျပာျပရင္ သေဘာမတူႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေၾကာင္း၊ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေၾကာင္းေတြကို အလွပဆံုး စကားလံုးေတြ စီၿပီး ေျပာျပျဖစ္တယ္။ ေ၀ႏွင္းက “ခ်စ္တာကို ယံုပါတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ကံၾကမၼကိုေတာ႔ မယံုရဲဘူး ေမာင္ ရယ္” ဆိုၿပီး ရင္ခြင္ထဲကို တိုး၀င္လာတယ္။ မျမင္ရတဲ႔ ကံၾကမၼာေတြကို ေတြးၿပီးစိတ္ပူေနတဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို အနမ္းေတြနဲ႔ ေျဖသိမ္႔ေနမိ တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္း စိတ္ကူးအိပ္မက္ ကၽြန္းေလးဆီကို ႏွစ္ဦးသား အတူတကြ သြားခဲ႔မိၾကပါတယ္။ သိပ္လွ တဲ႔ ကၽြန္ေလးပါ။ ကၽြန္းေလးက ျပန္လာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ၾကည္႔မိၾကပါ တယ္။ ကိုယ္စီ ႏွစ္ဦးလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြမွာ ရွက္ရိပ္ အနည္းငယ္ သန္းေနတာပါပဲ။ ေၾသာ္ …သူလည္း ရွက္ရွာေပမေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ရင္ေတြခုန္ေနတာပါပဲ။
ပညာေရး တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔မို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခအေနကို သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္မွ အပ ဘယ္သူမွ မသိေစရဘဲ ေက်ာင္းစာေတြထဲဘဲ စိတ္ေတြ ျပန္ႏွစ္ထားခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနီးလာတဲ႔ စာေမးပြဲအတြက္ တဘက္ကေန ျပင္ဆင္ရင္း ဘ၀ ေရွ႕ေရးအတြက္လည္း အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။ မိသားစုထဲမွာ ေယာက်ာ္းေလးဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ တည္းပါတာဆိုေတာ႔ အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းျဖစ္တဲ႔ ဆားလုပ္ငန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ေရာက္ၿပီး လုပ္ကိုင္ရံုပါဘဲ။ အရင္က ဆိုရင္ ကိုေအာင္၀င္း တစ္ေယာက္တည္း ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီး ဆား သြားေရာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းအားရက္ေတြမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿမိဳ႕ကိုလုိက္ၿပီး ဆားကုန္သည္ေတြနဲ႔ ရင္ႏွီးေအာင္ လိုက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ စိတ္ကူးကေတာ႔ ၁၀ တန္းေျဖ ၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းထဲကို ၁ ႏွစ္ေလာက္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၿပီး အေျခက်တာနဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို မိသား ဖသားပီပီေတာင္ ရမ္းလက္ထပ္ယူဖို႔ပါ။ အဲဒီ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ တဘက္ကလည္း ပညာေရးအတြက္ ႀကိဳးစားသလို တဘက္ကလည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေတြကို ေလ႔လာတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာကို ခံစားမိလာၾကရင္ အနာဂတ္လွပဖို႔ အတြက္ လူတိုင္းလူတိုင္း ႀကိဳးစားၾကတာပါဘဲ။
တစ္ရက္မွာေတာ႔ ေ၀ႏွင္းက ေတြ႕ေနက် ေနရာေလးမွာ ေတြ႔ဖို႔ ေက်ာင္းက အျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာတယ္။ အေရးႀကီးတဲ႔ ကိစၥ ေျပာမွာမို႔လို႔ ေရာက္ေအာင္လာခဲ႔ဖို႔ ေသခ်ာမွာတယ္။ ညေန ဆားတြင္းက ျပန္လာၿပီး ေရမိုးခ်ိဳး ၿပီးတာနဲ႔ ေ၀ႏွင္းနဲ႔ ေတြ႕ေနၾကေနရာ ေလးကို လာခဲ႔မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး ေ၀ႏွင္းေရာက္လာတယ္။ ဘာမ်ားအေရးႀကီးလို႔လဲလို႔ ေမးေတာ႔ သူ ေျပာသင္႔၊ မေျပာသင္႔ ခဏစဥ္းစားေနေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ႔မွ ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာတယ္။
“ေမာင္ …. ေ၀ႏွင္းမွာ …”
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ညိွဳးေလးနဲ႔ အသာပိတ္လိုက္ပါတယ္။
“ ေသခ်ာရဲ႕လား ေ၀ႏွင္းရယ္”
“ေသခ်ာသေလာက္ ရွိတယ္ေမာင္၊ ေ၀ႏွင္းသတိထားမိတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ”
“ေ၀ႏွင္း ရယ္…”
စိတ္အားငယ္ေနတဲ႔ ခ်စ္သူကို ကၽြန္ေတာ္ အားေပး စကားေတြ ေျပာတယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ေယာက်ာ္းပီပီ လက္ထပ္မယ္လို႔ ကတိ ေပးလိုက္တယ္။ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲႀကီးနီးမွ အခုလို ျဖစ္လာရတယ္လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ အျပစ္တင္စကားေတြ ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ခြင္ ထဲမွာ ငိုေနတယ္။ ခ်စ္သူစိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ႔ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစမယ္႔ စကားလံုးေတြ ေရြးခ်ယ္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ ေျပာ ေနမိတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၂ ပတ္ေလာက္ အေျခအေန ေစာင္႔ၾကည္႔ၿပီး မိဘေတြကို ဖြင္႔ေျပာျပ လက္ထပ္ၾကမယ္လို႔… အေလးအနက္ ထားၿပီး ေ၀ႏွင္းကို ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အထိုက္ အေလ်ာက္ေတာ႔ ေ၀ႏွင္း စိတ္ေအးသြားပံု ရပါတယ္။
သိပ္မၾကာပါဘူး ေ၀ႏွင္းက အားလံုးအဆင္ေျပသြာၿပီလို႔ ေျပာတယ္။ ဘယ္လို အဆင္ေျပသြားတာလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကေမးေတာ႔ သူ ေအးေအး၀င္း ကိုဖြင္႔ေျပာျပၿပီး ဒီကိစၥကို တိုင္ပင္တယ္။ ေအးေအး၀င္းက သူလုပ္ေပးမယ္ ဆိုၿပီး သူ႔ေဆးဆိုင္ကေန ေဆးေတြယူလာ တယ္။ အဲဒီေဆးေတြေသာက္လိုက္တာနဲ႔ ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားတာလို႔ ေျပာျပတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အခုအေျခအေနက စာေမး ပြဲလည္း ေျဖခါနီး ျဖစ္ေနလို႔ ဒီလိုလုပ္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးဘဲလို႔ သူကေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဓိက စိုးရိမ္တာက အဲဒီလိုေဆး ေတြ ေသာက္လိုက္လို႔ ေ၀ႏွင္း တစ္ခုခု ထိခိုက္သြားမွာကို စိုးရိမ္တာပါ။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေ၀ႏွင္းကို အခ ုလက္ထပ္ဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ လက္ထပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားသြားမယ္႔ အနာဂတ္ အစီအစဥ္ေလးေတြကို ေျပာျပေတာ႔ ခ်စ္တဲ႔ ေ၀ႏွင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ ပုခံုးေပၚမွာ ေခါင္းေလးမွီၿပီး နားေထာင္ေနတယ္။ ဒီေန႔က စၿပီး စာေမးပြဲအတြက္ စၿပီးႀကိဳးစားၾကဖို႔ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲလိုက္တယ္။ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးတာနဲ႔ သူေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ပါ ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီး တကၠသိုလ္ဆက္မတက္ေတာ႔ဘဲ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အတြက္ ႀကိဳးစားၿပီး ပိုက္ဆံစုၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ဘဲ မတ္လပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ၁၀ တန္းစာေမးပြဲကို ေကာင္းမြန္စြာ ေျဖဆိုၿပီးခဲ႔ပါတယ္။ ၾကားကာလေတြမွာ ေတာ႔ ေအးေအး၀င္းရဲ႕ အကူအညီေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ ျဖစ္လာတဲ႔ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ စာေမး ပြဲႀကီးေျဖဆို ၿပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ စီပြားေရးကိုအရင္ ကထက္ပိုၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဆားလုပ္ငန္း တစ္ခုတည္းနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ပုဇြန္ေတြပါ ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ႕တက္ၿပီးဒိုင္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ သြားေရာက္တဲ႔ လုပ္ငန္းတစ္ခု ပါ ထပ္တိုးၿပီး ေလ႔လာလုပ္ကိုင္ခဲ႔တယ္။ ေ၀ႏွင္းကလည္း သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ မိဘလုပ္ငန္းကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရင္း တစ္ဘက္ တလမ္းကေန ကိုယ္ပိုင္ ၀င္ေငြအျဖစ္ စက္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ အနာဂတ္ ဘ၀ေလးတစ္ခု ကိုရည္ရြယ္ၿပီး သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ကိုယ္ဆီ အသိစိတ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ႔ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္စြာနဲ႔ ဆားတြင္ထဲက တဲကေလးမွာ သူေစာင္႔အိပ္ရတဲ႔ ရက္ေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္း ညပိုင္းမွာ ေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို ေတြ႔ျဖစ္ၾကရင္လည္း အိပ္မက္ကၽြန္းေလးဆီကို ေရာက္ေရာက္သြားၾက တယ္။ တရက္ၿပီး တရက္ ရက္ေတြ ကုန္ဆံုးလာလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၀တန္းေအာင္စရင္းေတြ ထြက္ဖို႔ ရက္နီးလာပါတယ္။ ဇူလိုင္လရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပတ္မွာ ေအာင္စရင္းေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၀တန္းကို ဂုဏ္ထူး ၂ခုနဲ႔ ေအာင္ပါတယ္။ က်န္တဲ႔ လူေတြအားလံုး ၁၀တန္း စာေမးပြဲ က်တယ္။ အားငယ္ေနတဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို အားေပးစကားေတြနဲ႔ ႏွစ္သိမ္႔မိတယ္။ သူကေျပာ တယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ဆက္မေျဖေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ႔ပါဘူး။ သူ စာေမးပြဲ ေအာင္ ေအာင္ က် က် ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ခ်စ္ေနမွာပဲ။ လက္ထပ္မွာပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ …… ဒါေပမယ္႔ ေပါ႔ဗ်ာ…..
သား၊ မင္းဟာ မိသားစုထဲမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ သားပဲ။ မင္းကို ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ၿမိဳ႕ကိုလႊတ္ၿပီး ပညာေတြ သင္ယူခိုင္း တာ ငါ႔သားႀကီးကို ဘြဲ႕၀တ္စံုႀကီးနဲ႕ ျမင္ခ်င္တယ္ကြာတဲ႔။ အေမကေတာ႔ အနႏၲငါးပါးကို မေမ႔ဖို႔ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔ ကို တတြတ္ တြတ္နဲ႔မွာတယ္။ ဆိပ္ကမ္းက ေဘာတံတားႀကီး သိမ္းခါနီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာႀကီးေပၚ တက္လာခဲ႔မိတယ္။ လက္ေတြ႕ေ၀ွ႕ယမ္း ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ႔ မိသားစုနဲ႔ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ျပန္ျပမိတယ္။ ေၾသာ္... ေ၀ႏွင္း ရယ္… ေမာင္ လက္ျပႏႈတ္ဆက္တာကို မၾကည္႔ရက္ဘူးတဲ႔လား။ ေမာင္ ပညာေတြစံုရင္ ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္းဆီ အေျပးျပန္လာခဲ႔ပါ႔မယ္ကြာ… ေမာင္႔ကို စိတ္ခ်ပါ … ေ၀ႏွင္းအေပၚအၿမဲ သစၥာရွိေနမွာပါ ေ၀ႏွင္းရယ္။ ဒီသေဘၤာႀကီးကိုစီးၿပီး ၿမိဳ႕ကို အႀကိမ္ႀကိမ္တက္ကာ ဆားအိတ္ေတြ သြားေရာင္းဘူးပါ၏။ ဘယ္ေသာအခါမွ ကိုယ္႔ရြာေလးရဲ႕ အလွအပကို မခံစားဘူးခဲ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ႔ ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင္႔လားမသိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာေလးဟာ သာယာခ်မ္းေျမ႕စြာနဲ႔ လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းေနပါေတာ႔တယ္။ ပတ္ ၀န္းက်င္ ျမင္ကြင္းတစ္ဆံုးၾကည္႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာက အခန္းဆီကို လာခဲ႔မိတယ္။ ဦးပဥၹင္းႀကီးကေတာ႔ ကုတင္ေပၚမွာ တရား စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ႔ဘဲ ကုတင္ေလးေပၚမွာ လွဲအိပ္ၿပီး ဟုိးအေၾကာင္း၊ ဒီအ ေၾကာင္း စဥ္းစားေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာေလးဟာ ဧရာ၀တီတိုင္း အစြန္အဖ်ားမွာရွိတဲ႔ ကၽြန္းငယ္ေလး တစ္ကၽြန္းေပၚက ရြာ ေလးတစ္ရြာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာရဲ႕ အဓိက ထြက္ကုန္ကေတာ႔ ဆား ပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဖနဲ႔အေမဟာ ဆားတြင္းႀကီးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္ရွိတဲ႔အနက္ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ဦးတည္းေသာ သားလည္းျဖစ္၊ အငယ္ဆံုးလည္းျဖစ္တဲ႔ အတြက္ အားလံုးက ၀ိုင္းၿပီးခ်စ္ၾကပါတယ္။ မမႀကီး မိုးသဇင္ကရြာမွာ ရွိတဲ႔ တြဲဘက္အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ (၁၀)တန္းကို ၂ ႏွစ္ ဆက္တိုက္က်လို႔ စာေမးပြဲ ဆက္မေျဖေတာ႔ဘဲ အေမတို႔ သေဘာတူတဲ႔ ရြာက ကိုေအာင္၀င္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ ၀ိုင္းထဲမွာဘဲ အိမ္တစ္လံုးထပ္ေဆာက္ၿပီး ေနပါတယ္။ အစ္မလတ္ မိုးစံပယ္ ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ၁၀ တန္းကို အတူတူ ေအာင္ပါ တယ္။ မမလတ္လည္း ဒီအတိုင္းပါဘဲ ၁၀ တန္းကို ၂ ႏွစ္ဆက္တိုက္က် ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတန္းခ်င္း တူသြားၿပီးမွ အတူတူ ေအာင္ခဲ႔ တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္ရွိပါတယ္။ ေအးေအး၀င္းရယ္၊ ၀င္းျမင္႔ရယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ရတဲ႔ ေ၀ႏွင္းရယ္ေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္ဟာ သူငယ္တန္းကေန စၿပီးအထက္တန္းအထိ အတူတူ သြားတာ၊ လာတာ၊ စားတာေသာက္တာ အားလံုး တပူးပူးတတြဲတြဲ ပါပဲ။ ၀င္းျမင္႔ နဲ႔ ေ၀ႏွင္း တို႔ မိဘေတြကလည္း ဆားတြင္းႀကီး ေတြကို ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ရိုးသားတဲ႔ ေတာသူ ေတာင္သားေတြပါဘဲ။ ေအးေအး၀င္း ကေတာ႔ အေဖ မရွိေတာ႔ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ဆားတြင္းႀကီး ေတြ မပိုင္ေပမယ္႔ သူ႔အစ္မအႀကီးဆံုးက ၿမိဳ႕မွာ သူနာျပဳ ဆရာမသင္တန္းဆင္းၿပီး ရြာမွာ သားဖြားဆရာမ အျဖစ္လုပ္ကိုင္ၿပီး အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ေဆးဆိုင္ႀကီး ဖြင္႔ထားပါတယ္။ ရြာလို႔ ေျပာလိုက္လို႔ အထင္မေသးလိုက္ပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာမွာ ကၽြန္းရဲစခန္း ရွိတယ္။ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးဆိုင္ရာ ရံုးေတြရွိတယ္။ တြဲဘက္ အထက္တန္းေက်ာင္း ရွိတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္အဆင္႔ ရွိတဲ႔ ရြာႀကီးလို႔ ေျပာရင္လည္း ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ၁၀တန္းေရာက္ေတာ႔ ေ၀ႏွင္းကို ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ ဖြင္႔ေျပာျပမိတယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို မွတ္မိပါေသးတယ္။ ေ၀ႏွင္းရယ္ေလ….. ဟင္းခ်က္ဖို႔ ၾကက္သားေတြကို ဓားနဲ႔ ခုတ္ရင္း ဘယ္ဘက္လက္ကို ဓားထိသြားခဲ႔တယ္။ ဂရုမစိုက္ဘဲ ဒီအတိုင္းေနလိုက္တာ အနာမွာ ေညွာ္ေတြ၀င္ၿပီး ရင္းလာတယ္။ အနာအရွိန္ေၾကာင္႔ သူေက်ာင္းတစ္ပတ္ေလာက္ မတက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီမွာတင္ ေက်ာင္းမွာ လြတ္သြားတဲ႔ စာေတြအတြက္ ေအးေအး၀င္း၊ ကၽြန္ေတာ္၊ ၀င္းျမင္႔တို႔ ခြဲတမ္းခ်ၿပီး စာ ေတြ၀ိုင္းကူးေပး ရတယ္။ ေအးေအး၀င္းက လူမႈေရးဘာသာရပ္ကို ကူးေပးတယ္။ ၀င္ျမင္႔က သိပၸံဘာသာရပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာ အဂၤလိပ္ သခ်ၤာ။ ေ၀ႏွင္း မသိေအာင္ ခိုးယူထားတဲ႔ သူ႔ဓာတ္ပံုေလးကို ေရွ႕မွာခ်ၿပီး ကိုယ္ ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူေလးရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြထဲ မွာ အေကာင္းဆံုးနဲ႔၊ အ၀ိုုင္းဆံုးလက္ေရးေလးေတြ ေရးခ် ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔ပံုေလးကို ၾကည္႔ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနရင္းနဲ႔ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ယူၿပီး ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးခ်မိတယ္။
တိတ္တခိုး ခ်စ္သူ
ေတြ႕စရင္ခုန္ ျမင္ယံုစြဲလန္း
တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္
ခ်စ္မိေနၿပီ ေ၀ႏွင္း ရယ္ …..
အလွမ္းကြားလို႔ လြမ္းတာေတြ႔ေတာင္
သူသိေအာင္ မေနရဲ
ရင္မွာ ေ၀ဒနာ မေျဖသာလို႔
ခ်စ္တယ္ ေျပာရင္
သူ စိတ္ဆိုးမွာလား ….
အေတြးစိတ္မ်ားက ေခ်ာက္လွန္႔ေနခဲ႔
ဖြင္႔မေျပာျပန္လည္း စိတ္မ်ားတင္းလို႔
အေနရခက္တယ္ ေ၀ႏွင္း ရယ္ …..
မေျပာဘဲ သိ မၾကည္႔ဘဲ ျမင္
ရင္တြင္းရွိတာ သိေနရင္
သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ
ႏႈတ္မ်ား ဆြံ႕အ မဖြင္႔ဟရဲလို႕
ေၾသာ္ ….. ေယာက်ာ္းတန္မဲ႔
အံႀကိတ္၍သာ ေျဖပါေတာ႔မယ္ ေ၀ႏွင္းရယ္ …..
စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ခ်စ္တဲ႔ ေ၀ႏွင္းအတြက္ ကဗ်ာေလးေရးၿပီး အိပ္ယာ၀င္ခဲ႔တယ္။ ဒီေန႔နဲ႔ဆိုရင္ ေ၀ႏွင္း ေက်ာင္းပ်က္တာ ၆ ရက္ေတာင္ ရွိသြားၿပီေနာ္။ သူ႔အေၾကာင္းေတြေတြးရင္းနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ မနက္အိပ္ယာကႏိုးလို႔ ေက်ာင္းသြားေတာ႔ အမွတ္မထင္ ေ၀ႏွင္း ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အနာက သက္သာသြားလို႔ ေက်ာင္းစတက္တာတဲ႔။ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ခ်စ္သူဆီကို စာအုပ္ေလးေတြ လွမ္းေပး မိတယ္။ ေအးေအး၀င္း၊ ၀င္းျမင္႔၊ ကၽြန္ေတာ္၊ ေ၀ႏွင္း ေလးေယာက္သား လက္တြဲၿပီးစာသင္ခန္းကို ခ်ီတက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ေက်ာင္းဆင္း ေတာ႔ အိမ္ကို တန္းျပန္လာတယ္။ လြယ္အိတ္ခ်ၿပီးတာနဲ႔ ေထာ္လဂ်ီကို စက္ႏိႈးၿပီး ဆားတြင္းေတြဘက္ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ဆားၾကမ္း ေတြကို ေထာ္လဂ်ီနဲ႔ သယ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေရခ်ိဳးဖို႔လုပ္ေနတုန္း မမႀကီးက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေန လွမ္းေျပာတယ္။ ကိုမိုးေရ… ခုနကဘဲ ေ၀ႏွင္းလာသြားတယ္ မင္းျပန္လာရင္ ေအးေအး၀င္းတို႔ ဆိုင္ကိုလာခဲ႔ပါတဲ႔။ ဟုတ္ကဲ႔လို႔ ျပန္ ေျပာရင္း ကမန္းကတန္း ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။ အ၀တ္အစားလဲၿပီးတာနဲ႔ ေအးေအး၀င္းတို႔ဆိုင္ကို သြားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေတြ႔ေတြ႔ ခ်င္း ေအးေအး၀င္း ေျပးထြက္လာၿပီး မိုးေက်ာ္သူ နင္ ေ၀ႏွင္းကို ရည္းစားစာ ေပးတယ္ဆို ဟုတ္လား ဟိုမွာ စိတ္ဆိုးေနၿပီ ဟ သြား လိုက္ပါဦး။ ေျပာေျပာဆိုဆို နဲ႔ ေအးေအး၀င္းထ ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ငါလည္း မေရးရပါလား လို႔ ကိုယ္႔ ကိုယ္ကို ျပန္ေျပာရင္း ေ၀ႏွင္းဆီကို လာခဲ႔မိတယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးက ဆူလို႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျမင္ေတာ ႔ေ၀ႏွင္း က
“ ဒီမွာ မိုးေက်ာ္သူ နင္ကိုငါက ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္လို႔ မမွီတဲ႔ စာေလးေတြ ကူးေပးပါဆိုၿပီး အကူအညီေတာင္းတာ နင္က ငါ႔ကို ရည္းစား စာပါထည္႔ေပးလိုက္တယ္ ေပါ႔ဟုတ္လား ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႔။ “နင္ ဘာ ေတြလာေျပာေနတာလဲ ေ၀ႏွင္း နင္ေျပာတာကို ငါ နားမလည္ဘူးဟာ”
“ေအး နင္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔ မိုးေက်ာ္သူ ဒီမွာၾကည္႔ နင္႔ လက္ေရးႀကီးနဲ႔ ေရးထားတဲ႔ ကဗ်ာ။ ကဲ ေတြ႔ၿပီလား။ နင္ ဘာျငင္းခ်င္ေသးလဲ”
ကၽြန္ေတာ္ ခဏတာ ၿငိမ္သက္သြားမိသည္ လူမသိေအာင္ သူ႔ကို ခ်စ္တဲ႔ အေၾကာင္းေလးေတြကို ကဗ်ာေလးေရးမိပါတယ္။ သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ မွ သြားေရးမိသည္႔ ကိုယ္႔အျဖစ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆံုး မထူးေတာ႔ပါဘူးကြာ ဆိုၿပီး….
“ ဟုတ္တယ္ ေ၀ႏွင္း ငါ နင္႔ကို ခ်စ္ေနတာ ၾကာလွၿပီ … သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔ အေတြးေတြေၾကာင္႔ နင္႔ကို ငါ ဖြင္႔မေျပာ ျဖစ္ခဲ႔တာပါ။ အခု နင္သိသြားၿပီဆိုေတာ႔ ငါ ၿမိဳသိပ္မထားေတာ႔ပါဘူး။ ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ရည္ရြယ္ၿပီး နင္ကို ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာပါရေစ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ရင္ထဲမွာ ရွိသမွ် စကားေတြကို အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာခ်မိ၏။ ကၽြန္ေတာ္ စကားလည္း ဆံုးေရာ ေ၀ႏွင္း တစ္ ေယာက္ အင္း မလုပ္ အဲ မလုပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႕ကထြက္ သြားပါေတာ႔တယ္။ ေနာက္ေန႔ကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေ၀ႏွင္း ေကာင္း ေကာင္း စကားမေျပာေတာ႔ ေအးေအး၀င္း နဲ႔ ၀င္းျမင္႔ ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းၾက။ ေ၀ႏွင္းကို ေျဖာင္းဖ်ေျပာ ေသာ္လည္း ဘာမွ ျပန္မေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္း မသိေတာ႔။ ခ်စ္သူရဲ႕ ဥပကၡာျပဳမႈေတြကို ခံစားရေတာ႔ လူ က ေက်ာင္းစာထဲမွာ စိတ္မပါ။ မ်က္ႏွာက မရႊင္ျပ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေတာ႔။ စဥ္းစားၾကည္႔ ၾကပါဦးဗ်ာ။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင္႔ေျပာတာ အျပစ္တဲ႔လား။ မနက္အိပ္ယာက ႏိုးလို႔ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းသြားဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဆင္ေနတုန္း အိမ္၀ိုင္းထဲကို အျဖဴ နဲ႔ အစိမ္း ၀တ္စံုေလးနဲ႔ အမွတ္မထင္ ေ၀ႏွင္းကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထင္ မမလတ္ ဆီလာတာလို႔ပဲ ေတြးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကိုေတာ႔ ဘယ္လို နည္းနဲ႔မွ လာစရာအေၾကာင္းမရွိ။ စိတ္ကူးနဲ႔ ေျပာ ေနတုန္းဘဲ ရွိေသးသည္။ “ အစ္မ မိုးေက်ာ္သူ ရွိလား၊ ေ၀ႏွင္း ေက်ာင္းသြားမလို႔ သူ႔ကို လာေခၚတာ” တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ နားၾကားမ်ား လြဲသလား မသိ။ မမလတ္က “ရွိတယ္ ေ၀ႏွင္း ေရ” လို႔ ျပန္ေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္ၾကားတာ အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း သိေတာ႔သည္။ အိမ္မွ စ ထြက္ၿပီး လမ္းတ၀က္ ေရာက္သည္အထိ ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ၾကေသး။ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ခါနီး ထေနာင္းပင္ႀကီးနားေရာက္ ေတာ႔မွ ေ၀ႏွင္းက စကားစဆိုသည္။
“ မိုးေက်ာ္သူ နင္ ငါ႔ကို ခ်စ္တာ တကယ္ေျပာတာလား”
ၾကည္႔ပါလား၊ ေက်ာင္း၀တ္စံုေလးနဲ႔ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားေလး ကြက္ၿပီး လွခ်င္တိုင္း လွေနတဲ႔ ခ်စ္သူေလးကို “ တကယ္ေျပာတာ ပါ ေ၀ႏွင္း ရယ္” လို႔ ျပန္ေျပာျပလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ မေျပာျဖစ္ပါဘူး။ ေခါင္းေလး တစ္ခ်က္ဘဲ ၿငိမ္႔ျပျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ ထဲမွာ ဘာေတြရွိေနတယ္ ဆိုတာ သူ ျမင္ႏိုင္ သိႏိုင္မွာပါ။
“ ေခါင္းမၿငိမ္႔နဲ႔ ဟာ ပါးစပ္နဲ႔ေျပာ ”
ကၽြန္ေတာ္ ခဏတာ ၿငိမ္သက္ေနမိသည္။
“ နင္ ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ မိုးေက်ာ္သူ ”
“ ဘာမွ မစဥ္းစားပါဘူးဟာ နင္႔အတြက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ စကားထက္ ေလးနက္တဲ႔ စကားလံုးေတြ ေျပာဖို႔ လိုက္ရွာေနတာပါ၊ နင္ေရာ ငါ႔ကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား ဟင္”
ကၽြန္ေတာ္ ေမးေတာ႔ သူ မေျဖ တုပ္တုပ္မွ မလႈပ္ တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားကို ဆို၏။
“ အင္း ” တဲ႔။
“ ဘာ အင္း တာလဲ ေသခ်ာေျပာေလ ဟာ ”
“ နင္ကလည္း မိုးေက်ာ္သူ နင္ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား၊ ငါ စိတ္မရွည္ေတာ႔ဘူးေနာ္ ခ်စ္တယ္ ဟာ ခ်စ္တယ္ ကဲ သိၿပီလား ”
မေျပာေတာ႔လည္း မေျပာလို႔ ေျပာျပန္ေတာ႔လည္း စကားေတြက ေျဖာင္႔ေနတာပါဘဲ။ ႏႈတ္ခမ္းဆူဆူေလးနဲ႔ ေျပာလာတဲ႔ ေ၀ႏွင္းရဲ႕ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္္မိတယ္။ ေဆာင္းႏွင္းေငြ႔ေတြနဲ႔ ေနျခည္ထိုးခါစ ေရႊအိုေရာင္ ျမဴႏွင္းေတြ ၾကားထဲမွာ ခ်စ္သူ လက္ကို ေက်ာင္းနား ေရာက္တဲ႔ အထိ ဆြဲကိုင္လာမိတယ္၊ သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္ရွိတဲ႔အနက္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္းက ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီဆိုေတာ႔ က်န္တဲ႔ ၀င္းျမင္႔နဲ႔ ေအးေအး၀င္းကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္လိုပဲ တိုက္ တြန္း တိုက္တြန္း သူတို႕ကေတာ႔ ေနၿမဲအတိုင္းပါဘဲ။ ဘာမွ ပိုမထူးပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္းလည္း သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ကို ဘာမွ မေျပာျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေ၀ႏွင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမာင္ လို႔ေခၚတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ႔ ေ၀ႏွင္းလို႔ပဲ ေခၚပါတယ္။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ တစ္ရက္မွာေတာ႔ ကိစၥတစ္ခုေပၚလာတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ႔ ဆားတြင္းမွာ ရွိတဲ႔ တဲအိမ္ကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေအာင္၀င္း ညေစာင္႔ အိပ္ရတယ္။ အရင္ကလည္း ဒီလိုဘဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ သြားသြား အိပ္ပါတယ္။ ေၾသာ္ … ေျပာဖို႔ တစ္ခုက်န္သြားတယ္။ ေ၀ႏွင္း မိဘေတြပိုင္တဲ႔ ဆားတြင္းတစ္ခုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆားတြင္းတစ္ခုနဲ႔က ကပ္ေနတာေလ။ တိုက္ တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ အဲဒီေန႔က ေ၀ႏွင္းလည္း သူတို႔ပိုင္တဲ႔ ဆားတြင္းက တဲကေလးမွာ ည ေစာင္႔အိပ္ရတယ္။ အရင္က သူ႔အေဖနဲ႔ အစ္မ အိပ္တာပါ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီေန႔က သူ႔အေမေနမေကာင္းတာနဲ႔ သူ႔အစ္မက အိမ္ျပန္အိပ္ပါတယ္။ အမွတ္မထင္ပါဘဲ သူနဲ႔ ည ပိုင္း ကာလေလးမွာ ေတြ႔ဆံုခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔အေဖက ညဦးပိုင္း အေစာကာလကတည္းက အိပ္ယာထဲကို ၀င္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တဲကေလးရဲ႕ ေနာက္ေဖးေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္းေတြ႔ဆံုခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။ ခ်စ္သူကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပြ႕ပိုက္ထားၿပီး ခ်စ္စကားေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္။ စကားေျပာေနတုန္း မိုးေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ႔ၾကည္႔ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၀ တန္း သင္ ခန္းစာထဲမွာ ပါတဲ႔ ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္ အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ေမတၱာမွ်ၿပီး ခ်စ္ၾကတာေတာင္မွ မိဘ ေတြေၾကာင္႔ ေသကြဲ ကြဲခဲ႔ရတယ္။ အဲဒါတင္ မကေသးဘူး ေသကြဲ ကြဲတာေတာင္မွ က်ိန္စာသင္႔ခဲ႔ၾကတဲ႔ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာၿပီး ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္တို႔ရဲ႕ ၾကယ္သကၤတေလးကို ႏွစ္ေယာက္သား ေငးၾကည္႔ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ကို မိဘေတြဆီမွာ ဖြင္႔ေျပာျပရင္ သေဘာမတူႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေၾကာင္း၊ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေၾကာင္းေတြကို အလွပဆံုး စကားလံုးေတြ စီၿပီး ေျပာျပျဖစ္တယ္။ ေ၀ႏွင္းက “ခ်စ္တာကို ယံုပါတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ကံၾကမၼကိုေတာ႔ မယံုရဲဘူး ေမာင္ ရယ္” ဆိုၿပီး ရင္ခြင္ထဲကို တိုး၀င္လာတယ္။ မျမင္ရတဲ႔ ကံၾကမၼာေတြကို ေတြးၿပီးစိတ္ပူေနတဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို အနမ္းေတြနဲ႔ ေျဖသိမ္႔ေနမိ တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္း စိတ္ကူးအိပ္မက္ ကၽြန္းေလးဆီကို ႏွစ္ဦးသား အတူတကြ သြားခဲ႔မိၾကပါတယ္။ သိပ္လွ တဲ႔ ကၽြန္ေလးပါ။ ကၽြန္းေလးက ျပန္လာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ၾကည္႔မိၾကပါ တယ္။ ကိုယ္စီ ႏွစ္ဦးလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြမွာ ရွက္ရိပ္ အနည္းငယ္ သန္းေနတာပါပဲ။ ေၾသာ္ …သူလည္း ရွက္ရွာေပမေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ရင္ေတြခုန္ေနတာပါပဲ။
ပညာေရး တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔မို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခအေနကို သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္မွ အပ ဘယ္သူမွ မသိေစရဘဲ ေက်ာင္းစာေတြထဲဘဲ စိတ္ေတြ ျပန္ႏွစ္ထားခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနီးလာတဲ႔ စာေမးပြဲအတြက္ တဘက္ကေန ျပင္ဆင္ရင္း ဘ၀ ေရွ႕ေရးအတြက္လည္း အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။ မိသားစုထဲမွာ ေယာက်ာ္းေလးဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ တည္းပါတာဆိုေတာ႔ အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းျဖစ္တဲ႔ ဆားလုပ္ငန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ေရာက္ၿပီး လုပ္ကိုင္ရံုပါဘဲ။ အရင္က ဆိုရင္ ကိုေအာင္၀င္း တစ္ေယာက္တည္း ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီး ဆား သြားေရာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းအားရက္ေတြမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿမိဳ႕ကိုလုိက္ၿပီး ဆားကုန္သည္ေတြနဲ႔ ရင္ႏွီးေအာင္ လိုက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ စိတ္ကူးကေတာ႔ ၁၀ တန္းေျဖ ၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းထဲကို ၁ ႏွစ္ေလာက္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၿပီး အေျခက်တာနဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို မိသား ဖသားပီပီေတာင္ ရမ္းလက္ထပ္ယူဖို႔ပါ။ အဲဒီ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ တဘက္ကလည္း ပညာေရးအတြက္ ႀကိဳးစားသလို တဘက္ကလည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေတြကို ေလ႔လာတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာကို ခံစားမိလာၾကရင္ အနာဂတ္လွပဖို႔ အတြက္ လူတိုင္းလူတိုင္း ႀကိဳးစားၾကတာပါဘဲ။
တစ္ရက္မွာေတာ႔ ေ၀ႏွင္းက ေတြ႕ေနက် ေနရာေလးမွာ ေတြ႔ဖို႔ ေက်ာင္းက အျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာတယ္။ အေရးႀကီးတဲ႔ ကိစၥ ေျပာမွာမို႔လို႔ ေရာက္ေအာင္လာခဲ႔ဖို႔ ေသခ်ာမွာတယ္။ ညေန ဆားတြင္းက ျပန္လာၿပီး ေရမိုးခ်ိဳး ၿပီးတာနဲ႔ ေ၀ႏွင္းနဲ႔ ေတြ႕ေနၾကေနရာ ေလးကို လာခဲ႔မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး ေ၀ႏွင္းေရာက္လာတယ္။ ဘာမ်ားအေရးႀကီးလို႔လဲလို႔ ေမးေတာ႔ သူ ေျပာသင္႔၊ မေျပာသင္႔ ခဏစဥ္းစားေနေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ႔မွ ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာတယ္။
“ေမာင္ …. ေ၀ႏွင္းမွာ …”
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ညိွဳးေလးနဲ႔ အသာပိတ္လိုက္ပါတယ္။
“ ေသခ်ာရဲ႕လား ေ၀ႏွင္းရယ္”
“ေသခ်ာသေလာက္ ရွိတယ္ေမာင္၊ ေ၀ႏွင္းသတိထားမိတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ”
“ေ၀ႏွင္း ရယ္…”
စိတ္အားငယ္ေနတဲ႔ ခ်စ္သူကို ကၽြန္ေတာ္ အားေပး စကားေတြ ေျပာတယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ေယာက်ာ္းပီပီ လက္ထပ္မယ္လို႔ ကတိ ေပးလိုက္တယ္။ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲႀကီးနီးမွ အခုလို ျဖစ္လာရတယ္လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ အျပစ္တင္စကားေတြ ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ခြင္ ထဲမွာ ငိုေနတယ္။ ခ်စ္သူစိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ႔ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစမယ္႔ စကားလံုးေတြ ေရြးခ်ယ္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ ေျပာ ေနမိတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၂ ပတ္ေလာက္ အေျခအေန ေစာင္႔ၾကည္႔ၿပီး မိဘေတြကို ဖြင္႔ေျပာျပ လက္ထပ္ၾကမယ္လို႔… အေလးအနက္ ထားၿပီး ေ၀ႏွင္းကို ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အထိုက္ အေလ်ာက္ေတာ႔ ေ၀ႏွင္း စိတ္ေအးသြားပံု ရပါတယ္။
သိပ္မၾကာပါဘူး ေ၀ႏွင္းက အားလံုးအဆင္ေျပသြာၿပီလို႔ ေျပာတယ္။ ဘယ္လို အဆင္ေျပသြားတာလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကေမးေတာ႔ သူ ေအးေအး၀င္း ကိုဖြင္႔ေျပာျပၿပီး ဒီကိစၥကို တိုင္ပင္တယ္။ ေအးေအး၀င္းက သူလုပ္ေပးမယ္ ဆိုၿပီး သူ႔ေဆးဆိုင္ကေန ေဆးေတြယူလာ တယ္။ အဲဒီေဆးေတြေသာက္လိုက္တာနဲ႔ ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားတာလို႔ ေျပာျပတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အခုအေျခအေနက စာေမး ပြဲလည္း ေျဖခါနီး ျဖစ္ေနလို႔ ဒီလိုလုပ္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးဘဲလို႔ သူကေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဓိက စိုးရိမ္တာက အဲဒီလိုေဆး ေတြ ေသာက္လိုက္လို႔ ေ၀ႏွင္း တစ္ခုခု ထိခိုက္သြားမွာကို စိုးရိမ္တာပါ။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေ၀ႏွင္းကို အခ ုလက္ထပ္ဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ လက္ထပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားသြားမယ္႔ အနာဂတ္ အစီအစဥ္ေလးေတြကို ေျပာျပေတာ႔ ခ်စ္တဲ႔ ေ၀ႏွင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ ပုခံုးေပၚမွာ ေခါင္းေလးမွီၿပီး နားေထာင္ေနတယ္။ ဒီေန႔က စၿပီး စာေမးပြဲအတြက္ စၿပီးႀကိဳးစားၾကဖို႔ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲလိုက္တယ္။ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးတာနဲ႔ သူေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ပါ ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီး တကၠသိုလ္ဆက္မတက္ေတာ႔ဘဲ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အတြက္ ႀကိဳးစားၿပီး ပိုက္ဆံစုၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ဘဲ မတ္လပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ၁၀ တန္းစာေမးပြဲကို ေကာင္းမြန္စြာ ေျဖဆိုၿပီးခဲ႔ပါတယ္။ ၾကားကာလေတြမွာ ေတာ႔ ေအးေအး၀င္းရဲ႕ အကူအညီေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ ျဖစ္လာတဲ႔ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ စာေမး ပြဲႀကီးေျဖဆို ၿပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ စီပြားေရးကိုအရင္ ကထက္ပိုၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဆားလုပ္ငန္း တစ္ခုတည္းနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ပုဇြန္ေတြပါ ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ႕တက္ၿပီးဒိုင္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ သြားေရာက္တဲ႔ လုပ္ငန္းတစ္ခု ပါ ထပ္တိုးၿပီး ေလ႔လာလုပ္ကိုင္ခဲ႔တယ္။ ေ၀ႏွင္းကလည္း သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ မိဘလုပ္ငန္းကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရင္း တစ္ဘက္ တလမ္းကေန ကိုယ္ပိုင္ ၀င္ေငြအျဖစ္ စက္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ အနာဂတ္ ဘ၀ေလးတစ္ခု ကိုရည္ရြယ္ၿပီး သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ကိုယ္ဆီ အသိစိတ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ႔ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္စြာနဲ႔ ဆားတြင္ထဲက တဲကေလးမွာ သူေစာင္႔အိပ္ရတဲ႔ ရက္ေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀ႏွင္း ညပိုင္းမွာ ေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို ေတြ႔ျဖစ္ၾကရင္လည္း အိပ္မက္ကၽြန္းေလးဆီကို ေရာက္ေရာက္သြားၾက တယ္။ တရက္ၿပီး တရက္ ရက္ေတြ ကုန္ဆံုးလာလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၀တန္းေအာင္စရင္းေတြ ထြက္ဖို႔ ရက္နီးလာပါတယ္။ ဇူလိုင္လရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပတ္မွာ ေအာင္စရင္းေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၀တန္းကို ဂုဏ္ထူး ၂ခုနဲ႔ ေအာင္ပါတယ္။ က်န္တဲ႔ လူေတြအားလံုး ၁၀တန္း စာေမးပြဲ က်တယ္။ အားငယ္ေနတဲ႔ ေ၀ႏွင္းကို အားေပးစကားေတြနဲ႔ ႏွစ္သိမ္႔မိတယ္။ သူကေျပာ တယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ဆက္မေျဖေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ႔ပါဘူး။ သူ စာေမးပြဲ ေအာင္ ေအာင္ က် က် ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ခ်စ္ေနမွာပဲ။ လက္ထပ္မွာပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ …… ဒါေပမယ္႔ ေပါ႔ဗ်ာ…..
1 comment:
ဘယ္လုိေျပာရမလဲ။
စာေရးဆရာေတြနဲ႕နင္လားငါလားပဲ။
ဘယ္ကေနဘယ္လုိမ်ားေရးတတ္တာလဲဟင္။
အရမ္းအရမ္းကိုေကာင္းလြန္းလို႕။
၁ဆုိေတာ့ဆက္ရန္ရွိေသးတယ္
မလား။ ေမ်ွာ္ေနမယ္ေနာ္။
Post a Comment