ျပန္လည္ႏိုးထလာေစခ်င္ေသာ ပံုရိပ္မ်ား (၁)

ကြၽန္ေတာ္ ညစာထမင္းစားၿပီးတဲ႔အခ်ိန္၊ စာၾကည္႔မလို႔လုပ္တုန္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္႔အစ္ကိုက လာေခၚတယ္။ မိန္းထဲသြားမယ္ လိုက္မလားတဲ႔။ ( ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးသား၊ မႏၲေလးသူ ေတြက တကၠသိုလ္ဘက္သြားမယ္ ဆိုရင္ မိန္းထဲကို၊ မိန္းဘက္ကို သြားမယ္လို႔ ေျပာေလ႔ရွိပါတယ္ ) ကၽြန္ေတာ္ က အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဲ ရွိေသးတာဆိုေတာ႔ မိန္း ဆိုတာ ၾကားဘဲ ၾကားဘူးေသးတာ။ မေရာက္ဘူးေတာ႔ လိုက္ၾကည္႔ခ်င္တဲ႔ စိတ္က တားမရဘူး။ အဲဒါနဲ႔ အစ္ကိုနဲ႔အတူ မိန္းထဲကို လိုက္သြား ျဖစ္တယ္။ အိမ္က ကားနဲ႔ ဗန္းေမာ္တိုက္ လမ္ၾကားထဲ ကို ေမာင္း၀င္သြားတယ္။ လမ္းထဲက ထမင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို ၀င္ေခၚတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိန္းနားက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို သြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ႔္အစ္ကိုရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၅ ေယာက္ေလာက္ ထိုင္ၿပီး ေစာင္႔ေနၾကေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကိုက " ေက်ာ္ႀကီး လူစံုၿပီလား၊ သြားၾကမယ္ေလ၊ ေတာ္ၾကာအေဆာင္ေရွ႕မွာ အဖြဲ႔ေတြမ်ားေနရင္ မေကာင္းဘူး၊ အရင္ေန႔ကေကာင္ေတြနဲ႔ေရာ ၫွိၿပီး ၿပီ လား … ေတာ္ၾကာ ရက္ တိုက္ေနဦးမယ္" " ဟာကြာ၊ မင္းကလည္း ေက်ာ္ႀကီးပါ၊ အားလံုး Arrange လုပ္ၿပီးသား" " အိုေက …အဲဒါဆို ငါတို႔ ဒိုးၾကမယ္" အဲဒီအဖြဲ႔ထဲက အစ္ကိုတစ္ေယာက္က ေရေႏြးအိုး ကိုကိုင္ျပ ၿပီ "ေနဦး ငွက္ႀကီးရ ( ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကို) ဒီတစ္အိုး ကုန္ရင္ထမယ္ကြာ၊ ခဏေလး ကုန္ေတာ႔မယ္" "အိုေက … အိုေက အဲဒါဆိုလုပ္လုပ္" ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရဆာသလိုရွိတာနဲ႔ ေရေႏြး ဖန္ခြက္ကေလးကို ကိုင္ၿပီး ေရေႏြး ခရားကိုကိုင္ၿပီး ထည္႔မယ္လိုအလုပ္ " ဟာ … ဟာ ညီေလး မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔ အထဲက ေရေႏြးေတြမဟုတ္ဘူး" ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လက္ကို လွမ္းတားပါတယ္။ "ညီေလးေသာက္ခ်င္ရင္ လက္ဘက္ရည္မွာေသာက္ ေနာ္" ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ လက္ဘက္ရည္ တစ္ခြက္မွာေပးပါတယ္။ ေနာက္မွသိရတယ္။ ေရေႏြးခရား အိုးထဲကို Mandalay Rum ေတြထည္႔ၿပီး ေသာက္ေနၾကတာေလ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ အရက္ေသာက္မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း မထင္ဘူး ေပါ႔။ ေနာက္မွ ကိုေက်ာ္ႀကီးဆိုသူက " လူစုမယ္လို႔ ေျပာထားတာ လက္ဘက္ ရည္ဆိုင္ဆိုၿပီး ေျပာ လိုက္လို႔ ဆိုင္မွာမေသာက္ေတာ႔ဘဲ ဒီမွာဘဲ ေသာက္လိုက္ေတာ႔တယ္။ ဆိုင္ရွင္က နည္း နည္းရစ္တတ္ လို႔ ေရေႏြးအိုးထဲ ထည္႔ၿပီးေသာက္ေနၾကတာ" တဲ႔။ ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ကေန ထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ကားကို ကိုေက်ာ္ႀကီးတို႔ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ထားခဲ႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။

ေရနီေျမာင္းကေရေတြ တစ္သြင္သြင္ စီးဆင္းေနၾကတယ္။ အေဆာင္ေရွ႕က မီးေခ်ာင္းရဲ႕ အလင္းက ေရေပၚ မွာထင္ဟပ္ၿပီး အလင္းေတြျပန္က်ဲေနတယ္။ အေဆာင္ေရွ႕က ခံုတန္းလ်ားေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ထိုင္မိ ၾကတယ္။ ကိုေက်ာ္ႀကီးက ဂစ္တာတစ္လက္ကို ႀကိဳးၫိွတဲ႔ အေနနဲ႔ Intro ေလးစတီးတယ္။ Intro ေလးအၿပီးမွာ ေတာ႔ သံစဥ္တစ္ခုကို ခ်ျပၿပီးတီးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ပထမဦးဆံုး စတီးတဲ႔ သီခ်င္းေလးက ခင္ေမာင္တိုးရဲ႕ " တံခါးဖြင္႔ေပးပါ" သီခ်င္းေလးပါ။ သံစဥ္အလိုက္ သီခ်င္းစာ သားေတြကို အစ္ကိုတို႔အဖြဲ႔ေတြ စည္းခ်က္ညီညီ လိုက္ဆိုေနၾကတယ္။ လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ ေပါင္ေလး ေတြပုတ္လိုက္၊ လက္ေဖ်ာက္ေလးတီးတိုး တီးလိုက္နဲ႔ သီဆို လိုက္ၾကတာ သီခ်င္းသံစဥ္လည္းဆံုးေရာ အေဆာင္တံခါး၀မွာ ေခါင္းေလးေတြ ျပဴတစ္၊ ျပဴတစ္နဲ႔ ဟိုတစ္ဖြဲ႔၊ ဒီတစ္ဖြဲ႔ ထြက္လာၾကတယ္။ အစ္ကို တို႔က သူတို႔အဖြဲ႔မွန္းသိေအာင္ လက္နဲ႔ သေကၤတေလးေတြလုပ္ျပတယ္။ ထူးအိမ္သင္၊ စိုင္းထီးဆိုင္၊ စိုးလြင္လြင္၊ ေဇာ္၀င္းထြဋ္တို႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြ ဆက္တိုက္ဘဲ အမ်ားဆံုး ဆက္တီး ၾကတယ္။ ခဏၾကာ ေတာ႔ အေဆာင္ေစာင္႔ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္က လင္ပန္းေလးကိုင္ၿပီး အစ္ကိုတို႔ကို လာေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကိုက ၄၅က်ပ္တန္တစ္ရြက္ ဦးေလးႀကီးကို ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ လင္ပန္းထဲမွာ ဘာ ေတြပါတယ္လို႔ထင္လဲ … ေရေႏြးဓာတ္ဘူး၊ ေရးေႏြးခြက္ ၅ ခြက္၊ လက္ဖက္သုပ္တစ္ပြဲ၊ ဂ်င္းသုပ္တစ္ ပြဲ၊ ထန္းလ်က္ထုပ္ တစ္ထုပ္ ပါလာတယ္။ လက္ဖက္သုပ္ ပန္းကန္မွာ ဂ်ိန္းေဖာသူ၊ ဂ်င္းသုပ္မွာ ပန္းကန္မွာ ေတာင္ႀကီးသူ ဆိုၿပီး စာေလးေတြပါ ကပ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူတို႔ ဆိုေစခ်င္တဲ႔ သီခ်င္း ေလးေတြကိုလည္း စာရြက္ေလးတစ္ရြက္မွာ ေရးၿပီးေတာ႔ ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေရေႏြးေသာက္၊ လက္ဖက္ သုပ္၊ ဂ်င္းသုပ္စား ၅ မိနစ္ေလာက္နားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာလို႔စာ ေလးေတြ ေရးထား တာလဲလို႔ ေမး ၾကည္႔ေတာ႔ အေဆာင္မွာ အျခမ္း ၂ ျခမ္းခြဲထားတယ္တဲ႔။ ကိုေက်ာ္ ႀကီးရဲ႕ ေကာင္မေလးက ျမစ္ႀကီးနားက ဆို ေတာ႔ ဂ်ိန္းေဖာသူလို႔ တင္စားေခၚေ၀ၚၾကၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္ကိုရဲ႕ေကာင္မေလးကေတာ႔ ေတာင္ႀကီးကမို႔လို႔ ေတာင္ႀကီးသူလို႔ ေခၚတာဆိုၿပီး ေျပာျပတယ္။ လက္ဖက္သုပ္၊ ဂ်င္းသုပ္ ပန္းကန္ေလးေတြကိုင္ၿပီး အေဆာင္ ဘက္ကို ကိုင္ျပၿပီး စားျပေနၾကတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ သူတုိ႔ ဆိုျပဖုိ႔ ေျပာျပလာတဲ႔ သီခ်င္းစာရြက္ေလးကို ထုတ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ တီးျပ၊ ဆိုျပ ၾကတယ္။ ကိုေက်ာ္ႀကီးက ဂစ္တာတီးေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ သီခ်င္း အားလံုးကို ဘာ Note မွ မၾကည္႔ဘဲ တီးသြားတာ။ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းတာဘဲဗ်ာ။ ည ၁၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္မွာ အဖြဲ႔ ၁ ဖြဲ႕ေရာက္လာတယ္။ အဖြဲ႔ထဲက တစ္ေယာက္က အစ္ကိုတို႔ဆီလာၿပီးေတာ႔ သူတို႔အဖြဲ႕ သီခ်င္း ၃ ပုဒ္ ေလာက္ တီးခ်င္လို႔ပါဆိုၿပီး ေျပာျပလာတယ္။ အစ္ကိုတို႔လည္း ခြင္႔ျပဳလိုက္ေရာ သူတို႔ သီခ်င္း ၃ ပုဒ္ တီးၾကပါတယ္။ သူတို႔ အဖြဲ႔ သီခ်င္းစၿပီးဆိုတဲ႔အခ်ိန္မွာဘဲ အေဆာင္က အခန္းတစ္ခန္းက မီးေလး ပြင္႔ လာပါတယ္။ အဲဒီဘက္က အစ္ကိုေတြလည္း အားေတြတက္သြားၿပီး အၿပံဳးေတြနဲ႔ သီခ်င္းေတြ ဆက္ တီးၾက တယ္။ သီခ်င္း ၃ ပုဒ္လည္း ဆိုၿပီးေရာ သူတို႔ ေက်းဇူးတင္တဲ႔ အေၾကာင္းေျပာၿပီး ေအးေအး ေဆးေဆးဘဲ ျပန္ သြားၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈထားတဲ႔ စိတ္သ ေဘာထားေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းႀကိဳက္သြားတယ္ဗ်ာ။ ၁၂ နာရီေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ ျပန္လာၾကတယ္။ ကိုေက်ာ္ႀကီးတို႔ကို ႏႈတ္ ဆက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အစ္ကို ျပန္လာၾကတယ္။ အိမ္ျပန္လာ တဲ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အစ္ကိုက သူ႔ေကာင္မ ေလးနဲ႔ စေတြ႔ခဲ႔တာေလးကို ေျပာျပလာတယ္။ သူတို႔ ေမဂ်ာက ပုဂံ၊ ေညာင္ဦး၊ ပုပၸါးကိုဘုရားဖူး ေလ႔လာေရး ခရီးထြက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေတြ႔ၾကတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အစ္ကိုရဲ႕ ေကာင္မေလးက အစ္ကိုတို႔ေမဂ်ာက မဟုတ္ ဘူး။ တစ္ျခားေမဂ်ာကေနၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚလို႔ ေလ႔လာေရးခရီးကို လိုက္လာတယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္း၊ ညပိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖို ႔ ေကာင္းတဲ႔ မီးပံုပြဲအေၾကာင္း၊ ပါဆယ္ဂိမ္းအေၾကာင္းေလးေတြကို ေျပာျပတယ္။ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ခဲ႔သူ မေျပာနဲ႔ တစ္ဆင္႔ျပန္ၾကားရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ပံုရိပ္ေတြကို ျမင္ေယာင္ၿပီး ၾကည္ႏူးေနမိပါတယ္။ တကၠသိုလ္ဆိုတာ အဲဒီလို ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာပါလား၊ လြတ္လပ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ တကၠသိုလ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းတက္ခ်င္၊ ေရာက္ခ်င္သြားတယ္။ ေရာက္ေအာင္ကို ႀကိဳးစားမယ္ကြာလို႔ စိတ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္မိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ၅ တန္းဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ႔ တကၠသိုလ္မိန္းႀကီးထဲမွာ မတက္ရေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ဦးပိန္တံ တားဘက္မွာ အသစ္ဖြင္႔ထားတဲ႔ ရတနာပံု တကၠသိုလ္ဆိုတာႀကီးမွာ သြားတက္ရတယ္။ မိန္းထဲက စိန္ပန္းပင္ေတြနဲ႔ အေ၀းဆံုးကို ေရာက္သြားတယ္။ အစ္ကိုနဲ႔ အတူမိန္းထဲကို လိုက္လည္တုန္းက ငါ တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ ဘယ္ဆိုင္မွာ ထိုင္မယ္။ ဒီစိန္ပန္းပင္ႀကီးေအာက္မွာ ကဗ်ာေတြလာေရးမယ္… စသျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ကူးပံုရိပ္ေတြအား လံုး ေ၀းလြင္႔ခဲ႔ရတယ္။ အေဆာင္ေတြဆိုရင္လည္း ပံုစံ ေတြ အေနအထားေတြ အားလံုး ေျပာင္းလဲခဲ႔တယ္။ ရင္ႏွီးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရတနာပံု တကၠသိုလ္အနားက အေဆာင္ေတြမွာ ေနတာမ်ားတယ္။ ကိုယ္က ၿမိဳ႕ထဲမွာေနတဲ႔ သူဆို ေတာ႔ သြားရလာရ အရမ္းခက္ခဲေတာ႔ ညပိုင္းေတြ မသြားျဖစ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္ကိုနဲ႔ အတူ လာတုန္း က မိန္းႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြနဲ႔ အခုကၽြန္ေတာ္ႀကံဳေတြေနရတဲ႔ မိန္းႀကီးနဲ႔က အရမ္းကို ကြာျခားသြားတယ္။ ေပ်ာ္ဖို႔ေတာ႔ အထိုက္အေလ်ာက္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ပံုရိပ္ေတြ ကြာျခားေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားရတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိန္းႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ ေတြကို ျပန္လည္ႏိုးထလာေစခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခါတည္းပါ ….. တစ္ကယ္ တစ္ခါတည္းပါ …..

မိုးစက္

13 . 12 . 2007 ( 2:58 AM )