ဗုဒၶၾသ၀ါဒ (၂)

ေလာင္းကစားသူအျပစ္ ၆ ပါး
ေအာင္သူရန္ပြါး၊ ႐ံႈးသားစိုးရိမ္၊ စည္းစိမ္ေလ်ာ႔ပါး၊ တရားသဘင္၊ မ၀င္သက္ေသ၊ မိတ္ေဆြႏွိမ္႔ဆို၊ မလိုထိမ္းျမား၊ ဤေျခာက္ပါးကား၊ ေပ်ာ္ပါးေၾကြအန္ အျပစ္တည္း။

မိတ္ေဆြပ်က္ ၆ ပါး
ေၾကြအန္ၾကဴးထ၊ မိန္းမၾကဴးေထြ၊ ေသစာၾကဴးမႈ၊ အတုျပဳျငား၊ လွည္႔စားတစ္ေထာက္၊ မ်က္ေမွာက္ လွည္႔ခ်က္၊ ႏိုင္ထက္လုယူ၊ ဤသူေျခာက္ပါး၊ မိတ္ေဆြထားက၊ ပ်က္ျပား မိတ္ေဆြအျပစ္တည္း။

ပ်င္းရိျခင္းအျပစ္ ၆ ပါး
အခ်မ္းျပင္း၀ွန္၊ အလြန္ပူႏိုး၊ မိုးခ်ဳပ္လွေမာ၊ ေစာလြန္းလွေရာင္၊ ဆာေလာင္ျပင္းျပ၊ ၀မ္း၀လြန္းေထြ၊ ေနကပညာ၊ မပြါးရာသည္၊ ေျခာက္ျဖာ ပ်င္းသူအျပစ္တည္း။

အႀကီးအကဲက်င္႔၀တ္ ၆ ပါး
ထၾကြ၊ ႏိုးၾကား၊ သနား၊ သည္းခံ၊ ေ၀ဖန္၊ ၾကည္႔႐ႈ႕၊ ဤေျခာက္ခုကား၊ ႀကီးသူ႔က်င္႔ရာ တရားတည္း။

ဤအဂၤါေလးပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုသူကို ၀စီပရမ မိတ္ေဆြတု၊ အေျပာသမား မိတ္ေဆြတု ဟုေခၚသည္။

ခ်စ္ဖြယ္ဆိုတတ္ေသာ မိတ္ေဆြတု
၁။ မေကာင္းမႈ ျပဳသည္ကိုလည္း သေဘာတူျခင္း၊
၂။ ေကာင္းမႈ ျပဳသည္ကိုလည္း သေဘာတူျခင္း၊
၃။ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ခ်ီးမြမ္းျခင္း၊
၄။ ေနာက္ကြယ္၌ ကဲ႔ရဲ႕ျခင္း၊
ဤအဂၤါေလးပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုသူကို အႏုပၸိယဘာဏီ မိတ္ေဆြတု၊ ခ်စ္ဖြယ္ဆိုတတ္ေသာ မိတ္ေဆြတု ဟုေခၚသည္။

အပါယ္ေဖာ္ မိတ္ေဆြတု
၁။ အရက္ေသစာေသာက္စားရာ၌ အေဖာ္လိုက္သူ၊
၂။ ညအခါ အခါမဲ႔သြားလာရာ၌ အေဖာ္လိုက္သူ၊
၃။ ပြဲလမ္းသဘင္ၾကည္႔႐ႈ႕ရာ၌ အေဖာ္လိုက္သူ၊
၄။ ေလာင္းကစားရာ၌ အေဖာ္လိုက္သူ၊
ဤ အဂၤါေလးပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုသူကို အပါယသဟာယ မိတ္ေဆြတု၊ အပါယ္ေဖၚ မိတ္ေဆြတု ဟု ေခၚသည္။

ဤ အဂၤါေလးပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုသူကို သမာနသုခဒုကၡ မိတ္ေဆြစစ္၊ ဆင္းရဲအတူ ခ်မ္းသာ အမွ် မိတ္ေဆြစစ္ ဟု ေခၚသည္။

အက်ိဳးစီးပြါး ေျပာၾကားေသာ မိတ္ေဆြစစ္
၁။ မေကာင္းမႈကို မျပဳရန္ တားျမစ္သူ၊
၂။ ေကာင္းမႈကို ျပဳရန္တိုက္တြန္းသူ၊
၃။ မၾကားဘူးေသးေသာ သိမ္ေမြ႕နက္နဲသည္႔ အေၾကာင္းအရာကို ေျပာၾကားသူ၊
၄။ နတ္ရြာနိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းေကာင္း လမ္းမွန္ ၫႊန္ျပ ေျပာဆိုသူ၊

ဤ အဂၤါေလးပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုသူကို အတၳကၡာယီ မိတ္ေဆြစစ္၊ အက်ိဳးစီးပြါး ေျပာၾကား ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ ဟု ေခၚသည္။

ေစာင္႔ေ႐ွာက္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္
၁။ မိမိ၏ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးမႈကို မႏွစ္သက္သူ၊
၂။ မိမိ၏ တိုးတက္ႀကီးပြါးမႈကိုသာ ႏွစ္သက္သူ၊
၃။ မိမိအေၾကာင္း မေကာင္းေျပာသူကို တားျမစ္သူ၊
၄။ မိမိ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေျပာဆိုသူကို ခ်ီးမြမ္းသူ၊
ဤ အဂၤါေလးပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုသူကို အႏုကမၸက မိတ္ေဆြစစ္၊ ေစာင္႔ေရွာက္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ ဟု ေခၚသည္။

ေသာတာပန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၄ ပါး
သူေတာ္ သူျမတ္၊ ဆည္းကပ္မွန္စြာ။
သူျမတ္တရား၊ နာၾကားေသခ်ာ။
သင္႔ေအာင္စိတ္ထား၊ တရားက်င္႔ရာ၊
ေသာတာစစ္၊ ျဖစ္ဖို႔ ေၾကာင္းေလးျဖာ။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၆၉ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔ အမွတ္တရ

မိုးစက္
24 . 11 . 2007 ( 11:30 AM )

ဆက္ဖတ္ရန္...

မူလသုိ႔...

အဘိုးႏွင္႔ သူ၏ငယ္ခ်စ္

တစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္အစ္ကိုေဒါက္တာမ်ိဳးေဆြနဲ႔ စကားစျမည္းေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ေရေႏြး ေသာက္ၿပီး စကားေျပာေနၾကတာလား။ ဟင္႔ အင္း ဟုတ္ပါဘူး။ ညဥ္႔နက္နက္ဖန္အိမ္ထဲက လေရာင္ေတြကို ေသာက္သံုးရင္း စကားစျမည္းေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတာပါ။ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဆံုျဖစ္ခဲပါတယ္။ အဲဒီလို ဆံုျဖစ္ ခဲ႔ရင္လည္း ေဆးလိပ္ အလြန္ေသာက္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေဆးလိပ္ျဖတ္ဖို႔အၿမဲေျပာေလ႔ရွိပါတယ္။ “ မိုးစက္ မင္း ေဆးလိပ္ ဘယ္ေတာ႔ျဖစ္မွာလည္းကြာ၊ ငါကဆရာ

၀န္မို႔လို႔ မင္းကို တရားခ်ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္ကို မေကာင္းလို႔ မင္းကို ျဖတ္ခိုင္းေနတာပါကြာ” “ဟုတ္ကဲ႔ပါ အစ္ကိုရာ၊ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ၀င္ေနရေတာ႔ စိတ္ထြက္ေပါက္ေပးတဲ႔ အေနနဲ႔ ေသာက္ေနတာပါ” “ေအး ထားလိုက္ပါေတာ႔ကြာ စိတ္ထြက္ေပါက္ေပးတယ္ေပါ႔၊ ေဆးလိပ္နဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ ခုကို အစ္ကို ေျပာျပခ်င္တယ္ကြာ”ဆိုၿပီး ေဆးလိပ္နဲ႔ ပါတ္သက္တဲ႔အေၾကာင္းေလး ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္ရဲ႕ ေက်းကၽြန္ ဆိုတဲ႔ အမည္နဲ႔ စာေရး ခဲ႔ပါတယ္။
“ဟုတ္ၿပီ။ အစ္ကိုက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေဆးလိပ္ျဖတ္ခိုင္းတယ္။ အစ္ကိုအရက္ေသာက္တာကေရာ ေကာင္း လို႔လား၊ အရက္ဆိုတာ ငါးပါးသီလထဲမွာ တစ္ပါးအပါအ၀င္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ေဆးလိပ္က မပါဘူးဗ် ဟဲ…ဟဲ” “ ေအး … ငါ႔အရက္က ငါးပါးသီလထဲမွာေတာ႔ ပါတာမွန္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်န္းမာေရး႐ႈေထာင္႔က ၾကည္႔ရင္ ေကာင္းတယ္ကြ။ အဲဒါနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီးေတာ႔လည္း မင္းကို ငါ႔အဘိုးအေၾကာင္း ေျပာျပရဦးမယ္ ဆိုၿပီး ေျပာျပ ေလရာ … ကၽြန္ေတာ္ အခုေရးသားေသာ အဘိုးႏွင္႔ သူ၏ ငယ္ခ်စ္ ဆိုသည္႔ Blog ေပၚေပါက္လာရေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ စကားေျပာရင္း၊ ေသာက္ရင္း ေျပာဆိုၾကသည္ျဖစ္ေပရာ၊ စာဖတ္သူအေနျဖင္႔ ဖတ္ရ သည္မွာ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔ဖြယ္ ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ သို႔ပါေသာေၾကာင္႔ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားေရးသားၿပီး ေဖာ္ ျပ လိုက္ရေပသည္။ :P

အရက္ဆိုတဲ႔ အသံၾကားတဲ႔အခါ အခ်ိဳ႕က ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ၾကလိမ္႔မယ္။ အခ်ိဳ႕က သေဘာမက်တဲ႔အၾကည္႔နဲ႔ ၾကည္႔ၾကလိမ္႔မယ္။ အခ်ိဳ႕က ေပ်ာ္ရႊင္သြားလိမ္႔မယ္။ အရက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႐ႈ႕ေထာင္႔အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ခံစားၾကပါ လိမ္႔မယ္။ အရက္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ သက္ေသ သာဓကေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားဖူးၾကပါလိမ္႔မယ္။ မေကာင္းတာေတြ ေရာ၊ ေကာင္းတာေတြေရာေပါ႔။ အရက္ဟာ သူ႔ကို စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ ေသာက္သံုးသူေတြအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေသာ ဆိုးက်ိဳးေတြေပးသလို ေဆးအျဖစ္ စည္းကမ္းတက် ေသာက္သံုးသူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးကိုေတာ႔ ေကာင္း မြန္ေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ တန္ေဆးလြန္ေဘးဆိုတဲ႔ ျမန္မာဆိုရိုးစကားအတိုင္း အရက္ကို ေဆး အျဖစ္ စည္းကမ္းတက် မွီ၀ဲႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ေနကုန္ အရက္အလြန္အကၽြံေသာက္ မူး႐ူးၿပီးၾကာလာတဲ႔အခါ ဆိုး၀ါးတဲ႔ ေ၀ဒနာေတြ ခံစားရသလို အရက္ကို ေဆးအျဖစ္ေသာက္သံုးၿပီး အသက္ရွည္ရွည္၊ က်န္းက်န္းမာမာ ေနရသူေတြကိုလည္း ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
အရက္သည္ စနစ္တက်ေသာက္သံုးသူအား အရက္လံုး၀မေသာက္သူ၊ အရက္ကို အလြန္အကၽြံ ေသာက္သံုးသူမ်ားထက္ ပို၍ က်န္းမာေစပါတယ္။ အရက္ကို စနစ္တက် ေသာက္သံုးျခင္းအားျဖင္႔ ႏွလံုးေသြး ေၾကာက်ဥ္းေရာဂါ၊ ေသြးတိုးေရာဂါ၊ သတိေမ႔ေရာဂါ၊ ေလျဖန္းေရာဂါ စသည္တို႔ကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ေလ႔လာေတြ႕ရွိမ်ားအရ အရက္ကို အသင္႔အတင္႔ေသာက္သံုးသူမ်ား ( Moderate drinkers) သည္ လံုး၀ မေသာက္သူ၊ အလြန္အကၽြံေသာက္သံုးသူမ်ားထက္ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းကို သိသိသာသာေလ်ာ႔က်ေစပါ သည္။ အရက္ကို ေဆးအျဖစ္ အသင္႔အတင္႔ မွီ၀ဲျခင္းအားျဖင္႔ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈကို ေလ်ာ႔နည္းေအာင္ တားဆီးႏိုင္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ေန႔စဥ္ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ မွီ၀ဲႏိုင္သည္႔ အရက္၏ ပမာဏကို သိရွိထားရန္လိုအပ္လွ ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေဆးအျဖစ္ ေသာက္သံုးႏိုင္ေသာ အရက္၏ပမာဏမွာ ၀.၆ ေအာင္စျဖစ္သည္။
အယ္လ္ကိုေဟာ ( Alcohol ) ၀.၆ ေအာင္စ ပါ၀င္ေသာ ယမကာအမ်ိဳးအစား၏ ပမာဏမ်ားမွာ
၁။ အယ္လ္ကိုေဟာျပင္းအား ပမာဏ ၄% (သို႔) ၇% ပါ၀င္ေသာ ဘီယာတစ္လံုး (၃၇၅ မီလီမီတာ)
၂။ အယ္လ္ကိုေဟာျပင္းအား ပမာဏ ၁၂% ပါ၀င္ေသာ ၀ိုင္တစ္ဖန္ခြက္ (၁၀၀ မီလီမီတာ)
၃။ အယ္လ္ကိုေဟာျပင္းအား ပမာဏ ၄၀% (သို႔) ၄၃% ပါ၀င္ေသာ Vodka, Gin, Rum, Scotc စသည္႔ အရက္ျပင္းတစ္ပက္ခန္႔ ( ၃၀ မီလီမီတာ)။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ က်န္းမာေရးအတြက္ ေန႔စဥ္ေဆးအျဖစ္မွီ၀ဲလိုပါက အထက္ပါအမ်ိဳးအစား (၃)မ်ိဳးမွ တစ္မ်ိဳး မ်ိဳးကို ေန႔စဥ္ ေသာက္သံုးႏိုင္ပါသည္။ ေရာင္းရင္းေရ… ေရာင္းရင္းက အရက္ျပင္းႀကိဳက္သူျဖစ္ရင္ေတာ႔ တစ္ပက္ခန္႔ကို ေဆးအျဖစ္ ေန႔စဥ္မွီ၀ဲႏိုင္ပါတယ္။ သို႔မဟုတ္ ၀ိုင္ႀကိဳက္သူျဖစ္ရင္ေတာ႔ ၁၀၀ မီလီမီတာ ခန္႔ရွိတဲ႔ ၀ိုင္ဖန္ခြက္ကို မိတ္ေဆြ ေသာက္သံုးႏိုင္ပါတယ္။ ဤနည္းနဲ႔ ေရာင္းရင္းရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ပိုမိုေကာင္းမြန္လာေစ ႏိုင္ပါတယ္။ အရက္ကို ေဆးအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွီ၀ဲခဲ႔ၿပီး က်န္းမာေနတဲ႔ အဘိုးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း မိတ္ ေဆြကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
အဘိုးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား၊ ကိုရင္ေလး၀ါရခဲ႔သူပါ။ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းပညာေရးစနစ္နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ႔ရသူ ျဖစ္ေပမယ္႔ စာေရးတတ္ ဖတ္တတ္႐ံုမက စာဖတ္၀ါသနာလည္းပါ ပါတယ္။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္း စတာေတြကို အၿမဲဖတ္ေလ႔ရွိပါတယ္။ သူအႏွစ္ၿခိဳက္ဆံုးကေတာ႔ က်န္းမာေရး ေဆာင္းပါးေတြ ေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ငယ္ဘ၀မွာ ေန႔စဥ္ အဘိုးအဘြားနဲ႔အတူ ညေနထမင္းေစာေစာ စားပါတယ္။ အဘုိးဟာ ထမင္း မစားခင္ အရက္ေသာက္ေလ႔ရွိပါတယ္။ အဘိုးေသာက္ေနက် အရက္ကေတာ႔ ရမ္၊ တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔ ၀ီစကီ ေပါ႔။ အဘိုးဟာ အလြန္အကၽြံေသာက္ေလ႔မရွိပါဘူး။ အရက္ပုလင္းကိုလည္း အနားမွာ ယူထားေလ႔မရွိပါဘူး။ စတီးမတ္ခြက္ အေသးေလးနဲ႔ အရက္ထည္႔၊ ေဘးဘက္မွာ စတီအခြက္ႀကီးနဲ႔ ေရထည္႔ၿပီး အျမည္းတစ္မ်ိဳး၊ ႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ ညစာမစားခင္ ေသာက္ေလ႔ ရွိပါတယ္။ အဘုိးအရက္ေသာက္ၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္က်မွ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဘြားက အဘိုးနဲ႔ အတူညစာစားၾကပါတယ္။ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္မွာ ေလညွင္းခံရင္း ထိုင္ေလ႔ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဘြားက ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္း အပန္းေျဖ၊ အဘိုးကႀကိမ္ကုလားထိုင္ေပၚမွာထိုင္ၿပီး တစ္ေန႔တာ အပန္းေျဖရင္း စကားေျပာၾကတာေပါ႔။ ျပန္မရႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ အရမ္းေအးခ်မ္းတဲ႔ ငယ္ငယ္ကေလးဘ၀တစ္ခ်ိဳ႕ ပါဘဲ။ ေမွာင္စပ်ိဳးလာတာနဲ႔အမွ် လေရာင္က တိုးတိုးလာပါတယ္။ လျပည္႔ညေတြဆိုရင္ လေရာင္ဟာ ရင္သပ္ရႈ ေမာဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို လွပပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အဘြားဟာ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ပက္လက္ လဲေလ်ာင္း ေနေတာ႔ အညာေျမရဲ႕လေရာင္ကို ေကာင္းေကာင္းခံစား ေငးေမာခြင္႔ရၾကတာေပါ႔။ အဘြားရဲ႕လက္ေမာင္းေလးကို ေခါင္းအံုးၿပီး တမာပင္ေတြၾကားကေန ျဖာက်လာတဲ႔ လေရာင္ကိုခံစားရင္း လျပည္႔၀န္းကို ေငးေမာၾကည္႔ရ တာဟာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ ရင္သပ္႐ႈေမာဖြယ္ရာ ည႐ႈခင္းပါဘဲ။ ျပန္ေတြးမိတိုင္း အၿမဲလြမ္းေမာတသရ တဲ႔ အခ်ိန္ကာလေတြေပါ႔။
အဘိုးနဲ႔အဘြားဟာ ေန႔စဥ္လိုလို ပံုျပင္ေျပာျပပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔ သူတို႔ ငယ္ဘ၀အေၾကာင္း ေတြ ေျပာျပတတ္တယ္။ အဘိုးတို႔ မိသားစုရဲ႕ ဒုကၡေတြ၊ အဘိုးနဲ႔အဘြား စေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းေတြကို နား ေထာင္ခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္ၿခိဳက္ဆံုး အေၾကာင္းအရာကေတာ႔ အဘိုးနဲ႔အဘြား ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ႔ ပံုေတြပါဘဲ။ အဘိုးေမးခဲ႔တဲ႔ ေမးခြန္းတစ္ခုကို အခုအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲသတိရေနပါတယ္။ တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျမးအဘိုးသံုးေယာက္ အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာထိုင္ၿပီး စကားလက္ဆံုက်ေနတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။ အဘိုးဟာသူ႔ငယ္ဘ၀ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပရင္းနဲ႔ အရႊန္းေဖာက္ၿပီး “ငါ႔ေျမး … အဘိုးရဲ႕ငယ္ခ်စ္က ဘယ္သူ လဲသိလား”လို႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေမးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသက္(၇၀)ေက်ာ္ ကၽြန္ေတာ္႔အဖြားရဲ႕မ်က္ႏွာ မွာ အပ်ိဳးေလးေတြလို ရွက္ေသြးထသြားတာကို သတိထားမိလုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ အေျဖကို ကၽြန္ေတာ္ လြယ္ လြယ္ကူကူပဲ စဥ္းစားၿပီး “အဘိုးရဲ႕ ငယ္ခ်စ္က အဘြားေပါ႔” လို႔ေျဖလိုက္တာေပါ႔။ အဘိုးက ေခါင္းရမ္းၿပီး “မဟုတ္ဘူး ငါ႔ေျမး”..။ အဲဒီအခါ ကၽြန္ေတာ္ထင္လိုက္တာက အဘိုးမွာ အဘြားမတိုင္ခင္ တစ္ေယာက္ေတာ႔ရွိ မွာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာ လံုးလံုးေတာ႔မမွားပါဘူး။ အဘြားကလည္း အိမ္ေထာင္သက္(၅၀)ေက်ာ္မွာ ဒါပထမ ဆံုးအႀကိမ္ ၾကားဖူးတဲ႔အတြက္ သူ႔အရင္ တစ္ေယာက္မ်ားရွိေလမလားဆိုၿပီး ရင္ထိတ္ေနတာ သိသာပါတယ္။ အဘြားရဲ႕မ်က္လံုးေတြမွာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြသန္းလို႔။ ေနာက္ေတာ႔မွ အဘိုးက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ “ေအး … ငါအသက္ ၂၂ ႏွစ္မွ မင္းအဘြားကို စခ်စ္ခဲ႔တာငါ႔ေျမးရဲ႕၊ အဘိုးရဲ႕ ငယ္ခ်စ္က မင္းအဘြား မဟုတ္ဘူး၊ အဘိုးညေနတိုင္း ေသာက္ေနတဲ႔ အရက္ေပါ႔။ ငါသူ႔ကို ခ်စ္လာတာ မင္းအဘြားနဲ႔ မေတြ႔ခင္ကတည္းကကြ။ အဲဒါေၾကာင္႔ ငါရဲ႕ ငယ္ခ်စ္က အရက္ေပါ႔ကြာ။ အဲဒီေတာ႔မွ အဘြားလည္း ၿပံဳးႏိုင္ေတာ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဘိုးကေတာ႔ အားပါး တရ ရယ္ေမာေတာ႔တာဘဲ။ “အဘိုးက အဘိုးရဲ႕ငယ္ခ်စ္ ဒီအရက္ကို စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ မေသာက္ပါဘူး။ ပံုမွန္ တစ္ပက္၊ တစ္ပက္ခြဲပါဘဲ ငါ႔ေျမးရယ္” ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕သေလာက္ အဘိုးက ညေနတိုင္း ထမင္း မစားခင္ တစ္ပက္၊ တစ္ပက္ခြဲဘဲ ေသာက္တာပါ။ အခုအခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ သူရဲ႕ငယ္ခ်စ္ကို အဘိုးက ခင္တြယ္ ဆဲပါ။
အခုဆို အဘိုးအသက္ ၈၄ႏွစ္ထဲေရာက္ေနပါၿပီ။ အဘိုးဟာ အေတာ႔္ကိုက်န္းမာပါတယ္။ ေသြးတိုးေရာ ဂါ၊ ႏွလံုးေရာဂါစတဲ႔ ေရာဂါဘယေတြမရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုတေတြ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ ေရာက္တဲ႔အခါအဘိုးက ၇၇-၈၀ႏွစ္ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာင္ အဘိုးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကို သံုးေယာက္ကို ေမာင္းလွဲဖို႔ စိန္ေခၚပါတယ္။ သူ႔ကိုႏိုင္ရင္ ႀကိဳက္တာ ၀ယ္ေပးမယ္လို႔ေျပာၿပီး အၿမဲစိန္ေခၚေလ႔ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ သံုးေယာက္လံုး ဘယ္သူမွ အဘိုးကို ႏိုင္ေအာင္ မလွဲႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ အဘိုးက သူရဲဲ႕အသက္ ၈၃ႏွစ္ထိေအာင္ စက္ဘီး ေကာင္းေကာင္းစီးႏိုင္ပါတယ္။ က်န္းမာေရးကေတာ႔ တကယ္႔ကို ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပါဘဲ။ အဘိုးသာငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အရက္ကို စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ေသာက္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ဒီအသက္အရြယ္မွာ အခုလို က်န္းမာေရးမ်ိဳး လံုး၀မရႏိုင္ဘူးဆိုတာကေတာ႔ သိပ္ကိုေသခ်ာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ကိုျပန္တဲ႔အခါတိုင္း ကၽြန္ေတာ္႔အဘိုးအတြက္ လက္ေဆာင္တစ္ခု အၿမဲပါပါတယ္။ အဘိုး ဟာအဲဒီလက္ေဆာင္ ေပးတိုင္းအရမ္းကိုေပ်ာ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေပးေနက်လက္ေဆာင္ဟာ ေရာင္းရင္းထင္ ထားတဲ႔အတိုင္း အဘိုးေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ ေသာက္ေနက် အဘိုရဲ႕ငယ္ခ်စ္ အရက္ပါဘဲ။ အင္း… ဒီလိုညေနခင္းဆို အဘိုးတစ္ေယာက္ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ အရက္ေသာက္ေနပါလိမ္႔မယ္။ အရက္ေသာက္၊ ညစာစားၿပီးတာနဲ႔ အဘိုး ဟာ အဘြားနဲ႔အတူတူ ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ ထိုင္ေနဦးမွာပါဘဲ။ အဘိုးနဲ႔အဘြား လေရာင္ေအာက္မွာ စကားေတြ တီးတိုးေျပာဆိုေနၾကပါလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အေ၀းတစ္ေနရာကေန အဘိုးနဲ႔အဘြား ေျပာေနမယ္႔ စကားသံေတြကိုမွန္းဆၿပီး တမ္းတၾကားေယာင္ေနမိပါတယ္။ စကား၀ိုင္းေလးဟာ အရင္လို မစိုေျပႏိုင္သည္႔တိုင္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေနမွာေပါ႔။ လေရာင္ကေတာ႔ တမာပင္ေတြၾကားကေန ျဖာက်ေနပါလိမ္႔မယ္။ အညာေလး ညွင္းေလးကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေ၀ွ႕တိုက္ေနပါလိမ္႔မယ္။ ေကာင္းကင္မွာေတာ႔ ၾကယ္ေရာင္စံုေတြ လင္း လက္ေနေရာေပါ႔။
ေရာင္းရင္း … ေရာင္းရင္းဟာ အရက္ကိုလံုး၀မေသာက္သံုးတဲ႔သူ (ဒါမွမဟုတ္) တစ္ခါတစ္ရံမွသာ ေသာက္တဲ႔သူ ျဖစ္ပါက ေဆးအျဖစ္ေန႔စဥ္ မမွီ၀ဲ၍ ႏွလံုးေရာဂါေတြမ်ား ပိုျဖစ္ေနမလားဟူ၍ ေတြးေတာကာ ပူပင္ေနစရာမလိုပါ။ သို႔ေသာ္ မိတ္ေဆြဟာ အရက္ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ေန႔စဥ္ အလြန္အကၽြံ ေသာက္သံုးေနတဲ႔သူ ျဖစ္ပါက အလြန္အကၽြံေသာက္ျခင္းကို ရပ္ၿပီး၊ ေဆးအျဖစ္ေသာက္သံုးႏိုင္သည္႔ ပမာဏကို သာေန႔စဥ္မွီ၀ဲ ေသာက္သံုးပါရန္ တိုက္တြန္းရင္း…
ေဒါက္တာမ်ိဳးေဆြ …

မိုးစက္

22 . 11 . 2007 Thu ( 1:32 AM )

ဆက္ဖတ္ရန္...

မူလသုိ႔...

ငါ ဘာေကာင္လဲ .....???

ကို Zerotrash ေျပာမွဘဲ ကိုယ္႔ကိုယ္႔ကို မွန္ထဲ ေသခ်ာျပန္ၾကည္႔မိတယ္။ လူဆိုတာက ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အျပစ္ ျမင္ဖို႔ေတာ႔ အခက္သားလား။ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ငန္းခြင္ကို၀င္တဲ႔ တစ္ရက္မွာဘဲ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ စကား လက္ဆံု ေျပာျဖစ္တယ္။ မိတ္ေဆြက ကၽြန္ေတာ္ ျမင္သမွ် သူ႔မွာရွိတဲ႔ အားနည္းခ်က္၊ အျပစ္ေတြကိုေျပာ ျပစမ္း ပါတဲ႔ ေလ။ အဲဒါဆိုရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိုးလင္းေပါက္စကားေျပာရင္ေတာင္ ၿပီးမွ မဟုတ္ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာ လိုက္ ပါတယ္။ အခုေတာ႔ ကိုယ္႔ပံုစံ၊ ကိုယ္စိတ္ေနစိတ္ထားကို၊ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ စာေတြေရးသားရမယ္႔ အလွည္႔ကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ေရးေတာ႔မယ္ဗ်ာ ……..

ပံုပန္းသ႑န္
© ဆံပင္ကအတို၊ အၿမဲတမ္းအတိုဘဲထားတတ္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ေခါင္းၿဖီးရမွာပ်င္းလို႔၊ ၿပီးေတာ႔ ငယ္ ငယ္ေလးကတည္းက အုန္းဆီအနံ႔ကို ခံလို႔မရလို႔။
© နဖူးကေတာ႔ ပံုမွန္ပါဘဲ။ အမ်ားသူငါေတြလို မထူးမျခားပါဘဲ။ နဖူးေပၚက မ်က္ခံုးေတြကေတာ႔ မည္းနက္ေန တယ္။ သူမတူေအာင္ေပါ႔။
© မ်က္လံုးကေတာ႔ အညိဳေရာင္ပါဘဲ။ အရာရာကိုၾကည္႔တိုင္း ထြင္းေဖာက္ၿပီး ၾကည္႔တတ္ ျမင္တတ္တယ္။ အထူးသျဖင္႔ မာတုကာမေတြကိုေပါ႔ :D
© ႏွာတံကေတာ႔ ခပ္ဆင္းဆင္းေလးပါ။ မီးမီး၊ မမ ေတြရဲ႕ အႀကိဳက္ေပါ႔။
© နည္းနည္း ၀တယ္။ ဂ်င္းဆိုရင္ ၃၅ ေတာင္ သိပ္မေတာ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး။ ၀ ခ်င္လို႔ ၀တာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်စ္သူ စိတ္ဆိုးတဲ႔အခါ ဗုိက္ေခါက္ ဆြဲလိမ္ရင္ အသားမရွိမွာဆိုးလို႔၊ သက္သက္မဲ႔ ၀ ထားတာ။
© အေလးခ်ိန္ ထမင္းမစားမီ ၁၇၅ ေပါင္ခန္႔၊ ဘာညာေသာက္ ထမင္းစားၿပီး ၁၈၀ ခန္႔။ :P
© လက္ေခ်ာင္း၊ ေျခေခ်ာင္းေတြကေတာ႔ ခပ္တုတ္တုတ္ဘဲ။ ခပ္တုတ္တုတ္ဆိုလို႔ လက္ၾကမ္းႀကီးလို႔ ထင္ခ်င္ ထင္ေနမယ္ေနာ္။ ဟုတ္ဘူး။ ကိုင္ဘူးတဲ႔ ေကာင္မေလးေတြကေတာ႔ အရမ္းႏုတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးၾကတာဘဲ။
အခ်က္ေတြအားလံုးကို ၿခံဳၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ မဆိုးပါဘူး၊ သင္႔ပါတယ္။ သင္႔ပါတယ္ဆိုေတာ႔ ဘယ္လို ေျပာရမလဲ Handsome နဲ႔ Gentleman ၾကားထဲမွာေလာက္ေတာ႔ ရွိတယ္ေပါ႔။ အဲဒီေလာက္ဆိုလည္း မဆိုးပါ ဘူး။ ခ်စ္သူကဆို ကၽြန္ေတာ္႔ကို ရစ္ခ်က္ဒ္ဂီရိနဲ႔တူတဲ႔ ခန္႔ေခ်ာႀကီးတဲ႔။ :D
စိတ္ေနစိတ္ထား
© စိတ္ႀကီးတယ္။ ေဒါသထြက္လြယ္တယ္။ ေကာက္ရိုးမီးလိုဘဲ။ ခဏၾကာရင္ ေအးေဆးျဖစ္သြားတတ္တယ္။
© သူမ်ားအက်ိဳး၊ ကိုယ္႔အက်ိဳး ထိခိုက္သြားေအာင္ တစ္ခါမွ မလိမ္ဘူး ဘူး။
© ရန္ ကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးေရွာင္တယ္။ အခုအသက္အရြက္ထိ တစ္ခါမွ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္တာမ်ိဳးမရွိဘူး။ အားလံုးနဲ႔ တည္႔ေအာင္ေနတတ္ ေပါင္းတတ္တယ္။
© သစၥာတရားကို အရမ္းခံုမင္တယ္။ ေဖာက္လြဲ၊ ေဖာက္ျပန္ေတြကို အရမ္းမုန္းတယ္။
© သီခ်င္းနားေထာင္တာ ၀ါသနာပါတယ္။ တိုးတိုးေလး နားမေထာင္တတ္ဘူး၊ Soundbox ကိို Max လုပ္ၿပီးမွ နားေထာင္တယ္။
© စိတ္ညစ္တယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ အရာရာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဘဲ ရင္ဆိုင္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။
© အရက္၊ ဘီယာ၊ ေဆးလိပ္ အားလံုးႀကိဳက္တယ္။ ေဆးလိပ္ေတာ႔ ျဖတ္လိုက္ၿပီ။ က်န္းမာေရးေၾကာင္႔ က်န္တဲ႔ ႏွစ္ခုကေတာ႔ အၿမဲတမ္းမဟုတ္ေတာင္ တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔ …….
© ကိစၥရပ္တစ္ခုကို မသိလို႔လာေမးရင္ အေသးစိတ္ ေသခ်ာရွင္းျပတတ္တယ္။
© ကိုယ္႔ကို ဆက္ဆံေစခ်င္သလိုမ်ိဳး၊ လူတိုင္းကို ဆက္ဆံတယ္။
© ျဖစ္ခ်င္တာတစ္ခုကို စိတ္ထဲမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲထား ဘုရား၊ တရားနဲ႔အတူ တြဲၿပီး အၿမဲျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒီေန႔ အထိေတာ႔ အားလံုး အဆင္ေျပခဲ႔တာၾကည္႔ဘဲ။
အရမ္းခ်စ္တတ္တယ္။ ခံစားရ အရမ္းလြယ္တယ္။ မိသားစုအေပၚကို အရမ္းတြယ္တာလြန္းတယ္။ ဘာ ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ကဘဲ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပါတ္သက္လာရင္ ကိုယ္က အၿမဲအနစ္နာခံၿပီး ေပါင္းတတ္သင္းတတ္တယ္။ ဒီေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ရန္ အင္မတန္နည္းပါးတယ္လို႔ထင္တယ္။ အျခား စိတ္ေနစိတ္ထားေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိဦးမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ေရးလိုက္တာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထြက္ လာတယ္။ ကိုယ္႔အေၾကာင္းေတြကို ရင္ဖြင္႔လိုက္ရလို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေပါ႔သြားတယ္။ လာၿပီး Tag တဲ႔ ကိုZeroTrash ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ပါဘဲ။
မိုးစက္
19 . 11 . 2007 (1:16 AM)

ဆက္ဖတ္ရန္...

မူလသုိ႔...

ဖြင္႔ဟ၀င္ခံျခင္း (၂)

အားလံုး မဂၤလာပါ ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘေလာဒ္႔ကို လာေရာက္လည္ပတ္တဲ႔ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း အားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာၿပီး လိုအင္ဆႏၵေတြအားလံုး ျပည္႔၀ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ စာသိပ္ မေရးျဖစ္ဘူးဗ်ာ။ အလုပ္ေတြ အရမ္း႐ႈပ္ေနတာလည္းပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာဒ္႔မွာ တင္ဖို႔ဆိုၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္စာေတြ အမ်ားႀကီးေရးထားပါတယ္။ ဟုိအေၾကာင္းေလး ေတြးမိျပန္ရင္ခ်ေရးလိုက္၊ ဒီအေၾကာင္းေလး ေတြးမိျပန္ ရင္လည္း ခ်ေရးလိုက္နဲ႔ အားလံုးကို ေရးထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေန႔တိုင္းစာေတြ ေရးေနပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တစ္ခုမွ အဆံုး မသတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။

Everything Is Blogable ဆိုတာေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္က ၀ထၱဳတုိပိုင္းကို ပိုအားသန္ၿပီး ေရးခ်င္တာေၾကာင္႔၊ တင္ျပခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ၀ထၱဳတိုပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရးသားျခင္းပါ။ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာလဲ ဟုိတစ၊ ဒီတစ ေရးထားတဲ႔ Word ဖိုင္ေတြဆိုရင္ အမ်ားႀကီးပါဘဲ။ ေန႔တိုင္းေတာ႔ စာေတြေရးေနတာဘဲ တစ္ခုမွ အဆံုးမသတ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေန႔မွာေတာ႔ ဘေလာဒ္႔ေတြကို သြားလည္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာဒ္႔ ဘယ္ႏွစ္ပုဒ္ ေရးၿပီးၿပီလဲ၊ တစ္လကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ ေလာက္ေရးႏိုင္လဲ ဆိုတာကို ေသခ်ာၾကည္႔မိတယ္။ အမ်ားဆံုးေရးႏိုင္တဲ႔ လက ၃ ပုဒ္ေလာက္ဘဲရွိတယ္။ အဲဒီ ထက္ပိုၿပီး မေရးႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေရးထားတာေလးေတြရွိတယ္။ မပီျပင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မတင္ျပ ခ်င္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ က်င္လည္ခဲ႔တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္က အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ ေလာက္ဘဲ လူမႈနယ္ပယ္ျဖစ္ေနေတာ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ကၽြန္ေတာ္ေရးခ်င္တဲ႔အပိုင္းေတြမွာ မကၽြမ္းက်င္တဲ႔ လူမႈနယ္ပယ္ ေတြပါေနေတာ႔ ေရးရတာ၊ စိတ္ထဲ တကယ္မလံုဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္၊ ေရးတတ္သ ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္႔ ပတ္၀န္းက်င္က အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို အေျခခံၿပီး ဒီလက စလို႔၊ မျပတ္ေရးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဘေလာဒ္႔မွာ တင္ျပႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသြားပါ႔မယ္။ ျပန္႔က်ဲေနတဲ႔ အပိုင္းအစေတြကို အတတ္ႏိုင္ ဆံုး စိတ္ထည္႔ၿပီး ေရးသားလိုက္ပါဦးမယ္။ အသစ္၊ အသစ္ေတြကို ေစာင္႔ဆိုင္းၿပီး အားေပး ဖတ္႐ႈ႕တဲ႔ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိေၾကာင္း ေျပာပါရေစခင္ဗ်ာ။

မိုးစက္

14 . 10 . 2007 ( 12:38 AM )

ဆက္ဖတ္ရန္...

မူလသုိ႔...

အိတ္ထဲရွိတာ ထုတ္ၾကြားျခင္း

ညီမေလး ဒီမိုက ကၽြန္ေတာ္႔ကို Tag ထားတာ ၾကာပါၿပီ။ အိတ္ထဲရွိတာ ထုတ္ၾကြားပါ အဲဟုတ္ပါဘူး ထုတ္ျပပါတဲ႔။ အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ အရႈပ္ေတြလုပ္ေနမိလို႔၊ ေရးတာေနာက္က်သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အျပင္သြားရင္ အၿမဲတမ္း ေဘးလြယ္အိတ္တစ္လံုးေတာ႔ ပါတယ္။ ေက်ာပိုးအိတ္ သိပ္မလြယ္ျဖစ္ဘူး။ ေဘး လြယ္အိတ္ဘဲ လြယ္တာမ်ားတယ္။ ကဲ … အိတ္ထဲရွိတာ ထုတ္ျပၿပီဗ်ာ …

၁။ အၿမဲတမ္း သြားေလရာ ယူသြားေနၾက Notebook

၂။ ဟိုဟာ၊ ဒီဟာမွတ္ဖို႔ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္

၃။ ေဘာလ္ပင္ေလးတစ္ေခ်ာင္း

၄။ MP4 Player တစ္ခု

၅။ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ေတြမျပတ္ဖို႔ ဖုန္း

၆။ ေက်ာင္းသားကဒ္

၇။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အမ်ိဳးသမီး စံုတြဲဓာတ္ပံုတစ္ပံု

၈။ USB Flash Drive ေလးတစ္ခု

၉။ ကားစီးရင္ ေခါင္းမူးတတ္လို႔ သူေပးထားတဲ႔ ရွဴေဆးဗူးေလးတစ္ဗူး

၁၀။ အၿမဲေဆာင္ထားတတ္တဲ႔ တစ္ရွဴးထုပ္ေလးတစ္ထုပ္

အဲဒီကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အိတ္ထဲရွိတာ အကုန္ပါဘဲဗ်ာ။ မယံုရင္ လာၾကည္႔လို႔ရတယ္ေနာ္။ မႏၲေလးထိ လာခဲ႔။ မုန္႔ေကၽြးမယ္။

မိုးစက္

13 . 11 . 2007 ( 1:26 AM )

ဆက္ဖတ္ရန္...

မူလသုိ႔...

လူမွာအ၀တ္ ေတာင္းမွာအကြပ္

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လူတမ်ိဳး၊ နည္းနည္း ဂြ က်က်လူထဲမွာ ပါမယ္ထင္တယ္။ အရင္တုန္းကပါ။ သြားတာ၊ လာတာ၊ ေနတာ၊ ထိုင္တာ နည္းနည္းေလး ဂ်စ္စုတ္စုတ္က်တယ္။ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ကိုဘဲ သြားသြား ျဖစ္သလို ၀တ္စားသြားတတ္တယ္။ ပုဆိုက ၿပဲလို႔ ခ်ဳပ္ထဲတဲ႔ အရာပါခ်င္ပါေနမယ္။ ေပါက္ခ်င္လည္း ေပါက္ေနမယ္။ အကႌ် ဆိုရင္လည္း ဒီအတိုင္းပါဘဲ မီးပူေတြ ဘာေတြ တိုက္ေနမွ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအတိုင္း တြန္႕ေက်ေနလည္း ၀တ္တာ ဘဲ။ တခါ တေလ ၾကယ္သီးက ျပဳတ္ေနတတ္ေသးတယ္။ စီးတဲ႔ ဖိနပ္ကလည္း ၾကည္႔ဦး ရိႈး၀ါး လို႔ေခၚတဲ႔ ၾကပ္ ေပါင္ဖိနပ္ ပဲ စီးတယ္။ ေရထဲလည္း စီးလို႔ရတယ္။ အၾကမ္းပတမ္းလည္း ခံတယ္ေပါ႔။

အဲဒီလို ဘာလို႔ေနရတာလဲ။ ကိုယ္႔ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒီလို ၀တ္လိုက္စားလိုက္လို႔ ကိုယ္႔မွာရွိၿပီး သား ဂုဏ္ျဒပ္ေတြ က်မသြားဘူးလို႔ စိတ္ထဲမွာ ခံယူလို႔ပါ။ ဘယ္လိုလဲ နားရႈပ္သြားၿပီလား။ ထပ္ရွင္းျပမယ္ဗ်ာ။ ကဲ ထားပါေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဘြဲ႔ရၿပီးသား လူတစ္ေယာက္ဗ်ာ။ ခုနေျပာတဲ႔အတိုင္း ၀တ္စားလိုက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႔ရ ထားတယ္ဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ျဒပ္တစ္ခုကို ထိခုိက္မသြားဘူးလို႔ထင္လို႔။ ေနာက္ၿပီး ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္လည္း မေနတတ္ လို႔။ မွတ္မွတ္ရရ အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀မွာ ေက်ာင္းစိမ္း ၂ စံုဘဲရွိတယ္။ ပုဆိုး ၂ထည္၊ အက်ႌ ၂ ထည္ ေပါ႔။ ပုဆိုး ၁ ထည္က ေအာက္နားကၿပဲေနေတာ႔ ခ်ဳပ္ထားတဲ႔ ခ်ဳပ္ရိုးအရာေလး ရွိတယ္။ အဲဒါ လည္း ၀တ္သြားတာ ဘဲ။ ကိုယ္႔မွာက ဒါဘဲရွိတာကိုး။ ေနာက္ၿပီး အေပၚ မွာေရးျပထားတဲ႔ စိတ္အခံလည္း ရွိေန ေတာ႔ ဒီလိုေနၿမဲ၊ စားၿမဲ၊ သြားၿမဲ လုပ္ခဲ႔တာေပါ႔။
အဲဒီလိုနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ ….. ၁၀ တန္းေအာင္၊ တကၠသိုလ္ဆက္တက္ေပါ႔။ တကၠသိုလ္တက္ေတာ႔လည္း ဒီအ တိုင္း ပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ ၀တ္စားဆင္ယဥ္ပံုက ကိုယ္႔ရွိတာေလးနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္၊ လိုက္ေအာင္ ၀တ္ဆင္ ပါတယ္။ သူမ်ား အ၀တ္အထည္ေတြကို ငွားၿပီး မ၀တ္တတ္၊ ၀တ္ေကာင္းစားလွ သိပ္မရွိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔၊ မူရင္း စိတ္အေျခခံ ရွိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔၊ အားလံုးဟာ ကြတ္တိပါဘဲ။ စရိုက္က်ေအာင္ေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ၀တ္စား မဆင္ပါဘူး။ သူငယ္ ခ်င္း အေပါင္းအသင္း ေတြထဲက အိုက္တင္မ်ားတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူ႔အ၀တ္အစား ေတြ ယူ၊ ယူလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၀တ္ဖို႔ အၿမဲတမ္းတိုက္တြန္းတယ္။ ဒါေပမယ္႔ “ ငါ အခုလို ၀တ္စားထားလို႔ ငါ႔မွာ ရွိၿပီးသား ဂုဏ္သိကၡာေတြ ၾကမသြားပါဘူးကြာ၊ ဘာေတြဘဲ ၀တ္စား၊ ၀တ္စား ငါ ဟာ ငါပါဘဲကြာ” လက္သံုးေတာ္ စကားတစ္ခြန္းဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ ျပန္ေျပာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ေျပာလိုက္ တိုင္းလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက “သူ႔ေနရာနဲ႔ သူေတာ႔ လိုက္ေရာ၊ ညီေထြေအာင္ ၀တ္စားသင္႔တာေပါ႔ကြာ။ မင္းမွာ မရွိလို႔ ငါတို႔က သူငယ္ခ်င္း ခ်င္း ေပးေတာ႔လဲ မင္းက လက္သင္႔မခံ၊ ေခါင္းမာတာေတာ႔ မေကာင္း ဘူးကြ။” “ အပိုေတြပါကြာ၊ မလိုပါဘူး” ေနာက္ဆံုး လက္ေလ်ာ႔ လိုက္ၾကၿပီး ဘာမွ မေျပာၾကေတာ႔။
ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႔ယူတဲ႔ အခမ္းအနားကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ မိဘေတြက သာမန္လူတန္းစားေတြပါ။ အဲဒီမွာ တင္ အ၀တ္အစား၊ လက္၀တ္လက္စား ျပႆနာေတြ တက္လာေတာ႔တယ္။ နီးစပ္ရာ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ အေဒၚေတြက အေမ႔ကို အ၀တ္အစားနဲ႔၊ လက္၀တ္လက္စားေတြ ထုတ္ေပးၾကတာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မလိုဘူး။ အေမတို႔ အဲဒီတန္ဘိုးႀကီး ပစၥည္းေတြ၀တ္မွ အေမ႔သား ဘြဲ႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႔မွာရွိတာေလးနဲ႔ သင္႔တင္႔ေအာင္ ၀တ္ၿပီး သားကို ဂုဏ္ျပဳေပးပါ။ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္တဲ႔ အငွားပစၥည္းေတြ ၀တ္ဆင္ၿပီးေတာ႔ ဘြဲ႔ယူ အခမ္းအနားကို မတက္ေစ ခ်င္ဘူး။ ဘြဲ႔ယူ အခမ္းအနားေလး တက္ဖို႔ရာအတြက္ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကေတာက္က ဆေလးေတြ ျဖစ္လိုက္ရေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘဲ အေလ်ာ႔ေပးလိုက္ရတယ္။ ေဆြမ်ိဳး ေတြရဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးဆင္ယင္ေပးမႈေၾကာင္႔ အေမ ျပည္႔ျပည္႔စံုစံုနဲ႔ ဘြဲ႔ယူအခမ္းအနားကိုေရာက္လာတယ္။ အေမ႔ကို ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႔ သိပ္ျမင္ေတြ႔ေန က်မရွိေတာ႔၊ အခုလို ကၽြန္ေတာ္႔ဘြဲ႔ယူအခမ္းအနားမွာ အေမ႔ကို ေတာက္ေျပာင္စြာျမင္ေတြ႔လိုက္ရေတာ႔ ေဆြမ်ိဳး ေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာမိတယ္။ အေမရဲ႕ အိုမင္းမႈ ေတြဟာ မိတ္ကပ္ေတြနဲ႔အတူ အ၀တ္အစား ၀တ္ ဆင္ထား မႈေတြေၾကာင္႔ အားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး ႏုသြား သလို ထင္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုလည္း ၾကည္႔ပါဦး။ စတိုင္လ္ပန္နဲ႔ အေပၚက ကုတ္ဒ္အက်ႌ၊ ေအာက္က ရွဴးဖိနပ္ ၀တ္ထားတယ္။ အေပၚကေနဘြဲ႕၀တ္စံု ၀တ္ၿပီး ဆင္ထားတာေပါ႔။ ဘြဲ႔ယူအခမ္းအနားလည္း ေရာက္ေရာ သူငယ္ခ်င္းေတြက စၾကပါေလေရာ… သူငယ္ခ်င္း တိုး၀င္း က “ငါ ေသေပ်ာ္ၿပီကြာ” ေနာက္တစ္ေယာက္က “ ဘာျဖစ္လို႔လဲ တိုး၀င္းရ၊ လင္းစမ္းပါဦး” “ ေၾသာ္… တစ္ျခားမ ဟုတ္ပါဘူး၊ ငါ႔ေကာင္ႀကီးကို အခုလို ၀တ္ေကာင္း စားလွနဲ႔ ျမင္လိုက္ရလို႔ပါ” တဲ႔။ ကဲ ၿပီးၾကပါေလေရာဗ်ာ။ ဘာမွ ျပန္ေျပာမေနေတာ႔ပါဘူး။ ရယ္ဘဲ ရယ္ေနလိုက္ တယ္။ ဘြဲ႔ယူအခမ္းအနားအၿပီးမွာ … စပြန္ဆာယူထားတဲ႔ Angel စတူဒီယိုမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ဓာတ္ပံု ရိုက္ျဖစ္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘာကိုလြမ္းလို႔၊ လြမ္းမွန္မသိဘူး။ တစ္ခုခု ကို ဆံုးရံႈးသြားသလို ခံစားရတယ္။ သူမ်ားေတြလို စိန္ပန္းျပာေတြလြမ္းရေအာင္လည္း၊ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးထဲမွာ ဘာပင္မွ စိမ္းစိမ္းဆိုဆိုရွိတာ မဟုတ္။ အုတ္နီေဆာင္ေတြကို လြမ္းေနတာျဖစ္မယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ထင္ေနမိတယ္။ ဘြဲ႔ ယူၿပီး အျပန္ မႏၲေလး ေမာင္ေမာင္လွတင္႔(မန္းတကၠသိုလ္) စတူဒီယိုမွာ မိသားစုနဲ႔အတူဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ျဖစ္ျပန္တယ္။ အားလံုးရိုက္ လို႔ အၿပီးမွာေတာ႔ အေမက “ သား ဘြဲ႔၀တ္ရံုႀကီးကို ခၽြတ္ၿပီး ဓာတ္ပံုတစ္ပံုေလာက္ ရုိက္ပါဦးလား” လို႔ ေျပာလာ တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘြဲ႔၀တ္ရံုကို ခၽြတ္ၿပီး ရုိက္မလိုအလုပ္မွာ Camera man က “ညီေလး မွန္ၾကည္႔ ၿပီး နည္းနည္းေလာက္ ျပင္လိုက္ပါဦးလား၊ တစ္ရႈးနဲ႔ မ်က္ႏွာကေခၽြးေလးဘာေလး သုတ္လိုက္ပါဦး” Camera man အလိုက် မွန္ေရွ႔ရပ္ၾကည္႔မိလိုက္တယ္။ မွန္ေရွ႕ကခြာၿပီး မီးေရာင္ေရွ႕မွာ ထိုင္လိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အရိုးစြဲေအာင္ က်င္႔သံုးလာတဲ႔ စိတ္အယူတစ္ခုကို ပယ္ဖ်က္ခ်ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႔လူတိုင္း၊ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္စီအလွတရားေတြ ရွိပါတယ္။ စိတ္အလွတရားေကာင္းဖို႔အျပင္၊ အျပင္ပိုင္း ရုပ္လဏၡာ အလွ တရားေတြအတြက္ သင္႔တင္႔ေလ်ာက္ပတ္တဲ႔ေနရာေဒသအလိုက္၊ သင္႔တင္႔ေလ်ာက္ပတ္တဲ႔ အ၀တ္အစားကို

၀တ္သင္႔တယ္ဆိုတဲ႔ အေတြးစကေလးက ကိုယ္႔ ကုိယ္ကို မွန္ထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႔မိလိုက္တဲ႔အခ်ိန္ တဒဂၤ အတြင္းမွာဘဲ ကၽြန္ေတာ႔္ရဲ႕ စိတ္အစြဲကုိ ေခ်ဖ်က္ ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီးလို႔ အိမ္အျပန္လမ္းတ ေလွ်ာက္မွာ ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးေတြ ေ၀ေနပါတယ္။ လူမွာအ၀တ္၊ ေတာင္းမွာအကြပ္ဆိုတဲ႔ စကားကို ကၽြန္ေတာ္ တကယ္၊ အဟုတ္ဘဲလို႔ လက္ခံမိပါေတာ႔တယ္။
မိုးစက္
10 .11 . 2007 ( AM 12:53)

ဆက္ဖတ္ရန္...

မူလသုိ႔...